Nadat ze de film The father zag, schreef Romanie in twintig minuten een ode aan haar overleden grootvader, die aan dementie leed.
Wanneer we videobellen met de singer-songwriter Romanie, heeft ze soms moeite om de juiste woorden te vinden. Niet omdat ze zich ongemakkelijk voelt, maar omdat ze al lang geen Nederlands meer heeft gesproken. Drie jaar geleden verhuisde ze namelijk van België naar Melbourne, in de hoop daar nieuwe contacten te leggen om haar muzikale carrière een duwtje in de rug te geven. ‘Australië is altijd al mijn droomland geweest. Toen ik achttien was had ik ook al een jaartje in Brisbane gewoond. Bovenden zijn al mijn favoriete muziekanten van hier: Julia Jacklin, Courtney Barnett,…’
Ondertussen heeft die verhuis een positieve impact gehad om Romanies carrière, al liep dat niet meteen van een leien dakje. ‘In het begin was ik overweldigd, want precies iedereen in Melbourne is muzikant. (lacht) Ik dacht dat ik een fout had gemaakt, maar al snel leerde ik veel andere muzikanten kennen die me verder konden helpen, waaronder Alex O’Gorman van de groep Big Smoke, die me nu helpt als producer. Alleen: vier maanden later gingen we in lockdown, waardoor ik weer opgesloten zat in mijn kamer en alle contact online moest gebeuren.’
De coronapandemie bleek een geluk bij een ongeluk te zijn. Net als zowat iedereen viel Romanie eerst in een zwart gat, maar uiteindelijk maakte ze van de vrije tijd gebruik om aan haar muziek en haar sound te werken. Ze volgde online workshops en volgde haar eerste gitaarlessen. ‘Ik heb geleerd om authentiekere muziek te maken,’ vat ze het zelf samen. ‘Bovendien voelt het als een nieuw verhaal. Voor het eerst werk ik met een band, in plaats van alleen te spelen. En ik ben ook veel zelfverzekerder geworden op het podium.’
Bedrieglijk vrolijk
Anthony is de eerste single van de ‘nieuwe Romanie’. Het nummer is vernoemd naar Anthony Hopkins, wiens hoofdrol in The father de inspiratie voor het nummer vormde. ‘Ik was heel erg onder de indruk van die film en van Anthony Hopkins’ acteerwerk. Nadat ik die film zag, ben ik naar huis gegaan en is het nummer er in 20 minuten spontaan uitgevloeid.’
Dat uitgerekend The father zo’n impact had op Romanie is geen toeval. Het is een film over dementie, een thema dat de singer-songwriter van dichtbij meemaakte. ‘Vorig jaar is mijn pepe, die ook aan dementie leed, overleden. Die film was een soort trigger om mijn persoonlijke ervaringen te verwerken in een lied. Vroeger schreef ik altijd op heel directe wijze over de gebeurtenissen in mijn leven, maar nu probeer ik wat minder met de neus op de feiten in mijn teksten te zitten. Daarom was die film een ideale manier om er toch over te schrijven. Anthony Hopkins is nu een beetje mijn pepe.’ (lacht)
Wie de achtergrond van het nummer niet kent, zou trouwens niet vermoeden dat er zo’n droevig verhaal achter zit. De song klinkt bedrieglijk vrolijk. ‘Dat is heel hard mijn ding: upbeat muziek met zware lyrics,’ bevestigt Romanie. ‘Mijn favoriete deel is de outro. Wanneer we Anthony live spelen, ontaardt dat helemaal in geschreeuw. Heel leuk om te brengen.’
Duivenmelker
Over de bijhorende videoclip moest Romanie even nadenken. ‘Mijn eerste idee was om met mijn band naar een bejaardentehuis te gaan en daar voor de inwoners te spelen, maar dat was misschien en wat te directe link met de tekst.’
In plaats daarvan ging Romanie denken aan een manier om nostalgische herinneringen vorm te geven. Het resultaat is een met handicam gefilmde video in een bowling alley. ‘Ik wilde dat het er heel brak uitzag, vandaar die oude camera. Toen ben ik met wat vrienden naar die bowling alley gegaan om te filmen, alsof het de jonge herinneringen van een persoon met dementie waren. Bovendien was mijn opa ook duivenmelker, daarom heb ik die beelden van duiven erin verwerkt. En een van mijn vrienden heeft er een job in die bowlclub aan overgehouden, dus we hebben er allemaal iets aan gehad.’ (lacht)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier