Een gesprek over Marc Coucke, Indische IT’ers en vooral Rita De Rover, de nieuwe single waarin Borokov Borokov radicaal de kant van het grootkapitaal kiest.
In de begeleidende perstekst voor Rita De Rover staat te lezen dat Borokov Borokov in 2020 ‘resoluut de kant van het grootkapitaal kiest en het commercieel succes vastberaden omarmt.’ Groepsleden Boris Van den Eynden en Noah Melis beweren aan de telefoon daar echter niets van te weten. ‘Ja, die tekst is eigenlijk door artificiële intelligentie geschreven. Benny (Boogers, van Rotkat Records, nvdr) zijn ex-lief was in Indië aan het rondtrekken om droogshampoo te verkopen en heeft daar enkele IT’ers leren kennen die zulke AI doorverkochten.’
De tekst van het nummer past nochtans perfect bij deze grootkapitalistische boodschap: ‘Je moet werken tot je doodvalt, je zal merken dat het meevalt.’ Ook daar distantiëren de Borokov Borokov-mannen zich van. ‘Wij zijn wel mensen die dingen outsourcen, maar op zich niet veel met dat product te maken hebben. De tekst is geschreven door de Nederlanders van De Witte Kunst. Wij kunnen ons er wel achter scharen, maar hoe de luisteraar dat interpreteert is onze zaak niet. Misschien wel belangrijk om te laten weten: wit brood is het lievelingsgerecht van ons andere groepslid Arne Omloop.’ Melis en Van den Eynden verkiezen respectievelijk speltbrood en quinoa.
Dat laatste is belangrijk omdat het nummer in feite gaat over Sven de Stroper. Die naam zoeken op Google levert weinig op, maar volgens Van den Eynden was dat ‘een van de eerste bakkers in België die bakkerijen industrialiseerde, kort na de wereldoorlog.’ Waarom het nummer dan Rita De Rover heet en niet Sven de Stroper? ‘Dat is eigenlijk gewoon de eigennaam van het nummer, meer zit daar niet achter. Ze is ook katholiek gedoopt, maar wij zijn de voogdij wel al kwijtgespeeld.’
Marc Coucke
Dat verhaal wordt dus verteld door De Witte Kunst en niet door Borokov Borokov zelf. Rita De Rover is een voorgerecht voor een album dat er volgend jaar aankomt, en het veelzeggend getitelde Enkel Duetten opvolgt. Ook deze keer zullen er veel samenwerkingen te horen zijn. ‘Het zijn wel niet enkel duetten meer, maar samenwerking in de brede zin, met fantastische mensen die eigenlijk op alle vlakken beter zijn dan wij.’
De heren lichten ook al een tipje van de sluier omtrent wie er nog op het album te vinden zal zijn: ‘Marc Coucke. En dat is het eigenlijk, het is één grote samenwerking met Coucke. Wij zijn geruïneerd, hé.’ Wat Borokov Borokov wel zelf heeft gedaan, is broodtrommels samplen om het nummer van toepasselijke percussie te voorzien.
Brood op de plank
In de bijhorende videoclip zien we een man door de stad trekken met een brood aan de leiband. De mogelijkheden tot metaforische interpretaties lijken eindeloos: is het een dystopische visie waarin de man zijn werk nooit los kan laten? Of net een kapitalistische natte droom waarin het vergaarde brood als een troeteldiertje wordt behandeld. Of eventueel een letterlijke uitbeelding van het spreekwoord ‘brood op de plank brengen’?
‘Dat is gewoon Walter Meersmans (eveneens van Rotkat Records, nvdr) die met zijn wit brood door Amsterdam-Noord wandelt.’ Of Walter dat wel vaker doet in zijn vrije tijd? ‘Goh, die doet vanalles wanneer hij niet gefilmd wordt. Hij is gepensioneerd verzekeringsexpert en privédetective, ik denk niet dat we meer moeten vertellen.’
Of daarmee werkelijk alles gezegd is, laten we open voor discussie. Kijk en luister vooral zelf naar Rita De Rover om uw eigen interpretatie te vormen waar Borokov Borokov zich van kan distantiëren.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier