‘Hoe slechter de politicus, hoe beter voor ons’: protestmuziek volgens Ho99o9

Eaddy (l.) en TheOGM: 'In Ho99o9 zit punk, rap, industrial, new wave, trap ... En worstelen! That shit is tight, man!' © Wouter Van Vaerenbergh
Jonas Boel
Jonas Boel Jonas Boel is medewerker van Knack Focus

Als Ho99o9 – spreek uit: ‘horror’ – spuwde het extravagante duo uit New Jersey dit jaar met verve zijn gal. De protestsong lijkt helemaal terug sinds ‘die pummel’ in het Witte Huis zit. Toch? ‘Ik wil niet prekerig zijn.’

Donald Trump is een zegen voor de kunst.’ TheOGM lacht breed de blinkende grills op zijn tanden bloot. Zijn bandmaatje Eaddy knikt instemmend. ‘Hij is goed op weg om de volgende Ronald Reagan te worden.’

We zitten in de backstage van de Botanique, enkele uren voor hun tweede uitverkochte Brusselse concert in evenveel dagen. United States of Horror, molotovcocktail van rap en punk, was een van de hardste en brutaalste albums van het jaar, hun explosieve passage op Pukkelpop dit jaar bleef lang nazinderen. Sommige mensen kneden een stressbal, anderen gaan een piñata van Donald Trump te lijf met een baseball bat – true story, kost 30 dollar in New York -, boksen of hardlopen is ook een optie, maar een uurtje zweten in de moshpit van het extravagante duo uit New Jersey is evengoed een middel om frustraties klein en groot uit hoofd en lijf te schudden.

Je moet oppassen met Trump te kakken te zetten. Hij kickt alleen maar op al die aandacht die hij krijgt.

Voor een band als Ho99o9 is een commander-in-chief als Trump een cadeau. Met zijn beleid van muren tussen mensen optrekken, maar drempels verlagen voor zijn steenrijke sponsors, van discrimineren en polariseren, van manipulatie en provocatie, creëert hij een ideale voedingsbodem voor protestmuziek, die sinds de dagen van Ronald Reagan niet meer zo welig getierd heeft. À propos: diens verkiezingsslogan in 1980? Let’s make America great again. Rappers en hardcorepunkers vonden destijds een ideaal mikpunt in Reagans conservatieve visie. Ook nu zwelt de golf protest- en verzetssongs almaar aan. Ho99o9 surft er lekker op mee.

Ik mag Ho99o9 toch protestmuziek noemen?

TheOGM: Nou… (lacht) Zelf ben ik niet het type dat de straat op gaat om met pancartes te betogen en leuzen te scanderen. Roepen doe ik op het podium. Dát is mijn platform, mijn manier van expressie. Is het protest? Het is vooral verzet, op een dwingende, confronterende manier. Uiteraard zijn er raakvlakken met de bekommernissen van de mensen die tegenwoordig wél de straat op gaan. Hun strijd is ook de onze. Wij wéten wat armoede is, wat discriminatie is. Voor alle duidelijkheid: ik heb dus niks tegen het woord ‘protest’, behalve wanneer het aan muziek gekoppeld wordt. (glimlacht)

Eaddy: (droog) Goed gezegd. Nu, ik had gewoon ‘ja’ op de vraag geantwoord. (lacht)

TheOGM: Elke artiest heeft een stem, waarmee hij kan vertellen over wat hij doet of wat hij ziet, over wat juist of fout is, ook dus over politiek. Maar er gewoon over zingen heeft weinig zin. Wie écht iets wil veranderen moet zich maar verkiesbaar stellen, of op de barricaden gaan staan. Maar dat is ons ding niet. I don’t want to be preachy, you know? De mensen moeten zich vooral amuseren. Maar als we ons publiek inspireren om iets te ondernemen, of het nu pamfletten maken of songs schrijven is, of een lekkere taart bakken: des te beter.

'Dat ons publiek zich vooral maar amuseert. Maar als we mensen kunnen inspireren om iets te ondernemen - pamfletten maken, songs schrijven, taarten bakken - is dat mooi meegenomen.'
‘Dat ons publiek zich vooral maar amuseert. Maar als we mensen kunnen inspireren om iets te ondernemen – pamfletten maken, songs schrijven, taarten bakken – is dat mooi meegenomen.’© WOUTER VAN VAERENBERGH

Omgekeerd kan ook: voor wie politiek of maatschappelijk bewust wordt, is de stap naar bands-met-een-boodschap zoals jullie kleiner.

TheOGM: Klopt. Trump is een zegen voor de muziek en andere kunstvormen, net zoals Richard Nixon en Ronald Reagan dat in hun tijd waren. Hoe slechter de politicus, hoe beter voor ons. (lacht) In de jaren tachtig was er zelfs een punkgroepje dat Reagan Youth heette. Hoe cool is dat! Niet alleen zijn naam en beleid werden door het slijk gesleurd, ook zijn beeltenis werd constant door de mangel gehaald. Zo intens werd die kerel gehaat. En met die pummel die nu in het Witte Huis zit, hebben we er eentje van hetzelfde kaliber aan onze rekker.

In zekere zin verenigt hij zo mensen.

TheOGM: En toch vind ik dat je moet oppassen met Trump te kakken te zetten. Het vestigt alleen maar meer aandacht op zijn persoon. Don’t entertain it too much. Hij ís al een entertainer en kickt alleen maar op alle aandacht die hij krijgt.

Hoeveel delen punk en hoeveel delen rap is Ho99o9?

Eaddy: Er zijn nog andere delen: industrial, new wave, trap, ga zo maar door. Alles verstrengeld tot één geheel.

TheOGM: En vergeet worstelen niet!

Pardon?

TheOGM: Pro-wrestling, weet je wel? That shit is tight! Zoals deze kerel. (wijst naar de foto op het T-shirt van Eaddy) Stone Cold Steve Austin, een van de beste worstelaars aller tijden. We halen onze inspiratie niet alleen uit de muziek. Wat was de vraag ook alweer?

Hoeveel procent rap en hoeveel punk.

TheOGM: Toen we opgroeiden in the hood was rap het enige dat we kenden. Later, toen we meer de stad in trokken, ontdekten we het DIY-punkcircuit, met bands als Japanther en The Death Set – and that shit is tight! Rappers en punks hebben het in hun muziek dikwijls over dezelfde dingen. Het is één en dezelfde strijd, met dezelfde bekommernissen.

Beschouwen jullie jezelf als anarchisten?

TheOGM: Tot op zekere hoogte. Maar tijden veranderen, weet je wel? Anarchistische bands van vroeger, zoals Crass, leefden allemaal samen in een commune, aten enkel organische groenten en waren eigenlijk halve hippies. Wanneer je in een achterbuurt opgroeit tussen drugsdealers, bendes en tienermoeders op crack is de situatie nogal anders. (glimlacht)

Je wilt zeggen…

TheOGM: … dat zwarten vaak de luxe niet hebben om een anarchist te zijn, inderdaad.

'Dat ons publiek zich vooral maar amuseert. Maar als we mensen kunnen inspireren om iets te ondernemen - pamfletten maken, songs schrijven, taarten bakken - is dat mooi meegenomen.'
‘Dat ons publiek zich vooral maar amuseert. Maar als we mensen kunnen inspireren om iets te ondernemen – pamfletten maken, songs schrijven, taarten bakken – is dat mooi meegenomen.’© WOUTER VAN VAERENBERGH

‘Fight the powers that be!’ riep Public Enemy in 1989. Eigenlijk waren zij ook anarchisten.

TheOGM: Public Enemy, dát was pas protestmuziek! Zij openden veel mensen de ogen. Chuck D is naast een rapper ook een activist die vertelde over wat er allemaal misliep in de wereld en de zwarte gemeenschap in het bijzonder. Rage against the Machine was ook zo’n groep die meer deed dan liedjes zingen, die inhoud met actie combineerde.

Maar op de barricades heeft Ho99o9 dus niks verloren?

TheOGM: Kijk, er loopt constant van alles fout in de wereld, de ellende begint en eindigt niet met Trump. Akkoord, de situatie is momenteel wel érg precair – en het kan nog erger. Dus, wie weet, zetten we in de toekomst nog de stap naar concrete actie. Tot dan spelen we gewoon elke avond de beste show die we kunnen spelen. Beloofd.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content