Hoe Jacques Brel Serge de truken van de foor leerde: een exclusief fragment uit ‘Parcours Gainsbourg’

Serge Gainsbourg. © Tony Frank / La Galerie de l'Instant

Het is precies 26 jaar geleden dat Serge Gainsbourg overleed. En net nu heeft biograaf Rudolf Hecke een nieuw boek uit over de legendarische Franse chansonnier. Exclusief voor Knack Focus selecteerde de auteur een fragment uit Parcours Gainsbourg. ‘Jacques Brel heeft de timide Serge uitgelegd hoe hij moet verleiden.’

Op 2 maart 1959 gaat Jacques Canetti’s nieuwe Opus 109-tour van start. De tournee trekt langs Franse provincies, doorheen Italië en mondt uit in het Zwitserse Genève. Ditmaal is de hoofdact de populaire Brusselse chansonnier Jacques Brel (1929-1978), een ontdekking van Canetti.

Zes jaar eerder had de baas van Les Trois Baudets Jacques Brel voor enkele optredens naar Parijs gehaald. Toen met wisselend succes, maar in 1956 is het raak wanneer de single ‘Quand on n’a que l’amour’ uitkomt. Het liedje zet Brel in België en in Frankrijk op de kaart. In 1959 neemt hij onder meer ‘Les Flamandes’ en ‘Ne me quitte pas’ op, stuk voor stuk hits die van Brel een ster maken waar het publiek storm voor loopt.

Jacqes Brel
Jacqes Brel

Serge deed tijdens de vorige tour het voorprogramma van Guy Béart, nu mag hij aantreden als openingsact van de beroemde Belg. Hij geeft zijn ogen de kost en van Brel leert hij heel wat, niet in het minst over de vrouwen.

Het is een publiek geheim dat de vedette er veel minnaressen op nahoudt. Brel legt de timide Serge uit hoe hij moet verleiden. Ook op het podium, Brel weet dat Gainsbourg geweldig aan plankenkoorts leidt. Al zingend verleiden, croonen zoals Frank Sinatra of Nat King Cole… Jacques brengt Serge de kneepjes van het vak bij terwijl hij met de verlegen Parijzenaar over de wegen scheurt in zijn Pontiac décapotable. Gainsbourg is onder de indruk, niet het minst omdat na elk optreden van de vedette de meisjes in bosjes staan aan te schuiven om een glimp van hun idool op te vangen, om een handtekening te vragen, om hem even aan te raken. Brel had ze maar voor het uitkiezen. En Gainsbourg is jaloers op Brel.

Sylvie Rivet.
Sylvie Rivet.

Tot op de dag dat een dertienjarig meisje achterblijft nadat alle fans en het idool zijn verdwenen. Gainsbourg laat zijn hart spreken, hij stapt op de lolita af en zegt haar dat nog langer wachten op haar idool geen zin heeft … waarop het meisje antwoordt dat ze er niet voor Brel is, maar voor hem. Op dat ogenblik gaat voor Gainsbourg een nieuwe wereld open, eentje waar hij gretig zal in onderduiken, en niet zonder resultaat. Gainsbourg de ladykiller, de donjuan.

Binnen de kortste keren verovert hij hart, lijf en leden van een ex-airhostess, een promomeisje bij Philips, de knappe Sylvie Rivet. Zij vindt hem wél een knappe man. De hoesfoto van zijn tweede plaat – waar hij aan een tafeltje poseert met een revolver achter een bos rozen – is haar favoriete foto. En al ontgaat het Sylvie niet dat Serge best oog heeft voor andere meisjes, toch valt het haar moeilijk om jaloers te zijn. Daarvoor is hij veel te grappig, te puur, te eerlijk. Helaas.

Voor Sylvie is de aanbidding van één man niet voldoende en al snel ruilt ze het voorprogramma in voor de hoofdact, ze slaat Jacques Brel aan de haak. Jacques Brel zal met Sylvie Rivet tien jaar lang een amoureus dubbelleven leiden (hij deelt haar met zijn echtgenote Miche). In het openingsnummer ‘Le claqueur de doigts’ van het album Gainsbourg n° 2 dat in juli uitkomt zingt Serge over haar: ‘Oh Sylvie, regarde-moi, qui est ce type qui te fait du plat, j’en ai ma claque.

Hoe Jacques Brel Serge de truken van de foor leerde: een exclusief fragment uit 'Parcours Gainsbourg'
© EPO

‘Parcours Gainsbourg’ van Rudolf Hecke is verschenen bij EPO. Alle info: epo.be.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content