Het wildvuur van Sault: hoe de mysterieuze band zich in amper anderhalf jaar op de kaart zette

© Courtesy of the artist
Jonas Boel
Jonas Boel Jonas Boel is medewerker van Knack Focus

Een tumultueuze plaat voor een tumultueus jaar. (Twee platen, eigenlijk.)

Met Untitled (Black Is) maakte Sault dit jaar een vuist tegen onrecht en racisme, met vijf vingers stevig aan de pols. En met de twintig tussen funk, postpunk, soul en afropop wervelende songs op die plaat waren ze geeneens uitgezongen: enkele maanden later volgde met Untitled (Rise) een minstens even uitstekend album. De verantwoordelijken voor al die muzikale en sociaal bewogen weelde bleven consequent buiten beeld. Maar toch werd Sault in nauwelijks anderhalf jaar een naam die overal over de tongen gaat.

5 mei 2019

Vanuit het niets en zonder enige fanfare verschijnt 5, het debuutalbum van Sault. Op de hoes: vijf lucifers tegen een zwarte achtergrond. Het label: het onbekende Forever Living Originals. Op hun site enkel een e-mailadres. Op de Bandcamppagina van het label slechts één andere release, de ep Winter Songs (2018) van de Britse zangeres Cleo Sol. Het album blijft haast volledig onder de reviewradar van kranten en magazines. De track Let Me Go wordt wel af en toe gedraaid op BBC Radio 6. Op Twitter verschijnen de eerste vraagtekens: wie is Sault en waar komen ze vandaan?

27 september 2019

Een dikke vier maanden na 5 brengt Sault al een tweede album uit: 7, opnieuw zonder promo en zonder interviews. Twee lucifers op een zwarte hoes vormen het cijfer zeven. De muziek is dezelfde mix van minimale funkpunk, bruingebakken r&b en geëngageerde teksten. Intussen is ook een vinylversie van voorganger 5 verschenen. In de kleine lettertjes vermeldt die ene Dean Josiah Cover alias Inflo als producer.

Inflo is een Londenaar met een opvallend parcours. Zo zit hij mee aan het roer van Listen (2014), het vierde album van indierockband The Kooks. Hij is door frontman Luke Pritchard ingelijfd nadat die Inflo’s muziek op SoundCloud heeft ontdekt en krijgt de taak om de muzikale horizon van de band te verbreden met r&b, jazz en gospel. ‘Een jonge Quincy Jones’, looft Pritchard de dan 25-jarige producer. Die status bevestigt Inflo met Michael Kiwanuka, die vastzit met het schrijfproces voor zijn tweede album Love & Hate (2016). ‘I was kind of lost’, blikt Kiwanuka daar later op terug. ‘Ik dacht eraan om op te geven.’ Inflo krikt het zelfvertrouwen van de soulfolkzanger op en samen schrijven ze Black Man in a White World, het begin van een vruchtbare samenwerking. Uiteindelijk zal Inflo, samen met coproducer Danger Mouse, meeschrijven aan zes van de tien songs op Love & Hate, waaronder Cold Little Heart, later de theme song van Big Little Lies. Inflo speelt ook verschillende instrumenten in op de plaat. Een klein jaar na de release roept de Britse songschrijversgilde The Ivors Academy Black Man in a White uit tot de song met de beste tekst en muziek van 2016. Op de prijsuitreiking laat Inflo zich niet zien. Liever assisteert hij funkpopcombo Jungle bij de opnames van hun album For Ever (2018) en kruipt hij in de studio met indiepopster Jack Peñate. En werkt hij blijkbaar aan zijn eigen geheimzinnige project.

1 november 2019

Michael Kiwanuka brengt zijn derde album Kiwanuka uit, opnieuw met Inflo en Danger Mouse. De plaat wordt bedolven onder de jubelrecensies. The Guardian roept ze zelfs uit tot een van de beste van het decennium. In The Independent roemt Kiwanuka Inflo niet alleen als een producer die weigert in hokjes te denken, hij geeft hem ook krediet voor de beslissing om zelf meer in zijn videoclips te figureren. Ironisch: de producer die het liefst achter de schermen opereert, duwt anderen naar het voorplan.

13 december 2019

Bandcamp zet 5 en 7 samen op nummer twee in zijn lijst met beste honderd albums van het jaar. Ook het invloedrijke Amerikaanse radiostation KCRW zet 5 op nummer twee in zijn eindejaarlijstje.

20 december 2019

The Guardian is een van de eerste grote media die Sault onder de aandacht brengen. In een dubbelreview beloont de krant 5 en 7 met de volle vijf sterren. Naast Inflo doen nu ook de namen van andere bandleden de ronde. Melissa Young, bijvoorbeeld, beter bekend als rapper Kid Sister. Die heeft in februari van datzelfde jaar een comebacksingle uitgebracht, Long Way Back, geproducet door Inflo. Ook zangeres Cleo Sol blijkt te hebben meegeschreven aan de songs. Zij was eerder een van de gasten op Grey Area, het derde album van Little Simz, waarvoor de Londense rapper samenwerkte met Inflo.

13 maart 2020

In Louisville, Kentucky wordt de Afro-Amerikaanse ambulancier Breonna Taylor in haar bed doodgeschoten door de politie, die ’s nachts en zonder waarschuwing haar appartement is binnengedrongen. De agenten zijn op zoek naar een drugdealer, maar forceren de verkeerde deur. Taylor heeft met de drugzaak niks te maken.

24 maart 2020

Cleo Sol brengt haar debuutplaat uit, Rose in the Dark, de derde albumrelease op Forever Living Originals. Inflo – present als coauteur en producer – deelt het nieuws op Instagram, vergezeld van een emotionele brief waarin hij zichzelf ‘gezegend’ noemt met Sol als zijn levenspartner.

26 mei 2020

In Minneapolis breekt massaal protest uit na de dood van George Floyd. De Afro-Amerikaanse man is overleden nadat een witte politieagent bij zijn arrestatie acht minuten lang met de knie in zijn nek is gaan zitten. Floyds dood is de druppel die de emmer doet overlopen. Black Lives Matter, een burgerbeweging die in 2013 werd opgericht na gelijkaardige incidenten, roert zich in heel de VS. Ook in België, net als elders in de wereld, wordt geprotesteerd tegen discriminatie en politiegeweld.

19 juni 2020

Een week nadat het album aangekondigd is op Twitter verschijnt Untitled (Black Is). Saults derde album is opgedragen aan George Floyd, ‘en al diegenen die lijden onder politiegeweld en systematisch racisme’. ‘Change is happening’, staat er nog te lezen. De timing is niet toevallig: 19 juni staat in de VS bekend als Juneteenth, een feestdag waarop sinds 1866 de afschaffing van de slavernij wordt herdacht.

Dj-legende Gilles Peterson draait het volledige album in zijn programma op BBC Radio 6. Zowat alle muziekbladen en -blogs zijn het eens: Untitled (Black Is) is een essentieel tijdsdocument, een instantklassieker die – net als het beeld op de hoes – de vuist balt tegen onrecht en tegelijk uitbundig de geschiedenis en impact van zwarte muziekgenres als soul, funk, gospel, hiphop en reggae viert. In Bow leent Michael Kiwanuka zijn stem aan swingende afrobeat. Het nummer noemt de Oegandese opposant en muzikant Bobi Wine bij naam. Wine leidt in zijn land het verzet tegen president Museveni met zijn beweging People Power, Our Power en is zelf kandidaat voor de presidentsverkiezingen van volgend jaar. Hoe kort Sault op de bal speelt, maakt ook Wildfires duidelijk, met zijn tekst over ‘de dief in de nacht’ met een politiepenning die zich moet schamen over het bloed aan zijn handen : ‘Take off your badge / We all know it was murder / Murder, murder’, een duidelijke referentie naar de dood van Breonna Taylor.

2 september 2020

Little Simz wint een Ivor Novello-award voor Grey Area, samen met coauteur en producer Inflo. Na Black Man in a White World is het al de tweede prijs van The Ivors Academy voor de nog steeds mediaschuwe Dean Josiah Cover, die opnieuw verstek geeft voor de uitreiking.

23 september 2020

De felbegeerde Mercury Prize gaat naar Michael Kiwanuka voor zijn album Kiwanuka. Zijn maatje Inflo blijft – u raadt het al – onzichtbaar tijdens de huldiging.

27 september 2020

Amper honderd dagen na Untitled (Black Is) komt Sault al aanzetten met een opvolger: Untitled (Rise), vijftien tracks lang. Dat is het vierde album in amper zestien maanden, goed voor in totaal drie uur muziek. Nog steeds geeft Sault geen interviews en onthoudt de groep zich van alle commentaar. Het is de muziek en enkel de muziek die spreekt. Die doorspekt Inflo nu ook royaal met Zuid-Amerikaanse percussie-uitspattingen, Afrikaanse polyritmes en disco-invloeden. In Street Fighter weerklinkt de echo van de wereldwijde, nog steeds vlammen en vuur aanwakkerende straatprotesten, en met regels als ‘made my brother choke / This here ain’t no joke’ refereert het militante Rise Intently opnieuw aan de dood van George Floyd. Het Britse muziekblad Q vindt de plaat ‘een meesterwerk van een groep zonder gelijken’. The Guardian schrijft: ‘Beste album van 2020, opnieuw.’

Verzet kan een feest zijn, en op overdaad hoeft soms geen maat te staan, zoveel heeft Sault dit jaar als geen ander duidelijk gemaakt.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content