Het verhaal achter de kinderfoto op de hoes van Angèle: ‘Papa, ik heb mijn eerste tand verloren!’

© .
Michael Ilegems
Michael Ilegems Chef van Knack Focus en KnackFocus.be

Angèle leverde met Brol de hoes van het jaar af: een kinderfoto van zichzelf, genomen door vader en Allez Allez-bassist Serge Van Laeken.

Serge Van Laeken: Op een dag – ze moet toen een jaar of zeven zijn geweest – kwam Angèle naar mij en zei: ‘Papa, ik heb mijn eerste tand verloren!’ Hoe die precies gesneuveld is, weet ik niet meer, maar ik ben meteen mijn fototoestel gaan halen en heb dat moment vastgelegd, in onze tuin in Linkebeek.

Angèle was altijd al bovenmatig geïnteresseerd in familiefoto’s en -filmpjes van vroeger. Ze wilde graag weten hoe mijn vrouw (comédienne Laurence Bibot, nvdr.) en ik eruitzagen toen we jong waren. Op druilerige dagen gingen we vaak voor de tv of achter de computer zitten om oude familiekiekjes te bekijken. Zo is ze op die kinderfoto gestoten, die ze dan allicht aan haar huisfotografe Charlotte Abramow heeft laten zien. Et voilà, het is de hoes geworden.

Angu0026#xE8;le weet dat ze mooi is maar heeft daar nooit mee willen uitpakken.

Volgens Abramow koos Angèle dat beeld ‘als een soort fuck you naar het imago van die typische, perfecte popsterretjes’.

Van Laeken: ‘Waarom heeft ze nu zo’n foto op de hoes gezet?’ vroeg haar tachtigjarige oma toen ze de plaat zag. ‘Omdat niemand dat doet’, zei ik. Angèle weet dat ze mooi is maar heeft daar nooit mee willen uitpakken. Ze neemt zichzelf niet te serieus, is altijd te vinden voor een mopje. Dat vind ik heel tof, heel Belgisch ook. Zelf heb ik ook altijd zotte dingen gedaan op mijn platenhoezen. Dan hees ik me in een gouden Elvis-pak, zette ik een discohoed op of trok ik een T-shirt over mijn kop. Hetzelfde met mijn vrouw, die in haar eerste voorstellingen ook altijd een beetje wanechtig was, zoals ze dat in Brussel zeggen. Fysieke perfectie interesseert ons niet. Als Angèle op haar persfoto’s een vinger in haar neus steekt of spaghetti op haar hoofd legt, is dat dus een logische verderzetting van een familiaal imago. (lacht)

Wat voor een kind was Angèle?

Van Laeken: ’s Ochtends kon ze wel eens smoelen trekken – met wakker worden heeft ze altijd moeite gehad – maar verder was Angèle een heel positief kind, dat bovendien continu aan het zingen was. Ze was een grote fan van de Franse zangeres Hélène Segara, en dat was een probleem voor haar broer Roméo Elvis. Hij kon dat niet aanhoren!

Het was al vroeg duidelijk dat ze in de muziek zou gaan?

Van Laeken: Nee, dat niet. Ze heeft wel altijd pianoles gevolgd. Maar toen ze van de middelbare school kwam, wist ze niet goed wat te doen. Eerst wilde ze iets in de mode proberen, maar dat idee heeft ze snel laten varen. Dan is ze in Antwerpen jazz gaan studeren. Dat lag haar niet zo, dus vroeg ik: waarom kom je niet met mij mee op tournee? Op een podium leer je tenslotte meer dan op school. Japan, Amerika, Portugal, België: we hebben samen zowat overal gespeeld, in kleine cafés én op grote festivals. Na een jaar of twee zei Angèle: ‘Oké pa, ik ben klaar met jou, vanaf nu doe ik het alleen.’ (lacht) Op dat moment heb ik mijn dochter verloren en is ze een ster geworden.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content