Het Grote Werchter Sfeerrapport
Aangezien geen enkel concept nog waarde heeft als het niet minstens in beschonken toestand beoordeeld wordt op sfeer en gezelligheid besloot Knack Focus om niet enkel de muzikanten op Rock Werchter aan een kennersoog te onderwerpen.
DISCLAIMER: onderstaande werd geschreven zonder het gedoodverfde gebruik van acroniemen YOLO, WAFA en FTS.
Aangezien geen enkel concept nog waarde heeft als het niet minstens in beschonken toestand beoordeeld wordt op sfeer en gezelligheid besloot Knack Focus om niet enkel de muzikanten op Rock Werchter aan een kennersoog te onderwerpen. Ook u, lieve festivalganger, werd geviseerd. Tijdstip van deze kwaliteitsmeting: de tweede dag van Werchter.
Dag twee heeft immers niets van de ongecontroleerde opgewondenheid van de eerste dag, waar u als een jong hertenkalf uzelf voorbijgaloppeert tussen verschillende merchstandjes, een elektronisch optreden of toch maar voor rock opteert.
Dag twee lijkt ook in geen geval op dag drie, die wordt overspoeld door een morsige, roodverbrande dan wel uitgeregende volhardendheid, alwaar u bijna “we gaan nog niet naar huis” bralt om de permanente ochtendnevel in uw hoofd en ruggenwervels te verjagen, een strijdlied waarmee u eigenlijk het meest van al uzelf probeert te overtuigen.
Dag twee is perfect. U weet blindelings de weg van uw tent naar de toiletten te vinden, u weet welk frietkraam niet gierig is met mammoetsaus, welke bands u wil zien en waar u alvast een voorraad glowsticks kan inslaan. De troeven lagen dus in uw kamp en deze scores heeft u weten verzilveren:
GESCHIEDENIS: 9,5/10 Er was geen Blur-nummer dat u niet kon meezingen en aan de massa voor de Main Stage af te leiden wil dat zeggen dat u uw muziekgeschiedenis respecteert. Blur is de band die de soundtrack schreef voor menig puberteit – of zelfs simpele balorigheid-, het is de band die het tegen wil en dank opnam tegen de Gallagher-ego’s en die er vandaag nog steeds stààt. En dat met plezier. Uw ongelofelijk enthousiasme voor Albarn en Co zorgde voor een heerlijke, met goud omlijste grijns op het kwajongensgezicht van de frontman, en maakte ons heel, heel erg trots.
LICHAMELIJKE OPVOEDING: 8/10 U scoort behoorlijk voor dit onderwerp. U danste, sprong en swong de verstandig geconsumeerde watertjes uit uw toch al uitgeputte lijf, en wanneer uw idolen van een brug zouden springen kukelde u er zonder nadenken achteraan. Proficiat. Vooral bij Major Lazer daverden de vloerplaten van KlubC. U marcheerde zonder ophouden een volledig optreden weg en maakte zoveel stampij dat een zekere jeugdbeweging uit de jaren veertig bleek zou zijn weggetrokken van uw gewiekste tred. Hoe u daarin slaagde, slechts bijgestaan door de ondraag’lijke lichtheid der teenslets, zonder uw voetbeentjes te breken is ons nog steeds een raadsel.
Werkpunt: Niet iedere sprong moet begeleid door het rekken van klinkers ‘E’ dan wel ‘O’, tenzij het een typisch Belgisch fenomeen is om fysieke inspanning kracht bij te zetten met een strijdkreet. (Hallo, Yanina ‘Whoopie’ Wickmayer)
Kritische Noot: Uw twerk-skillz stelden ons echter teleur. Misschien mocht u niet van uw moeder of de columnist in uw krant, maar wij hadden ons toch voorbereid op een vagevuur van hevig vibrerende tienerbilpartijen tijdens Bubble Butt. Kom hiervoor maar eens terug in augustus, wanneer de magistraal gelazerden op Pukkelpop staan.
MUZIKALE OPVOEDING: 5/10 U durfde soms nogal vreemde keuzes te maken waardoor wij bijna gingen twijfelen aan uw goede smaak (alsof uw fannypack nog niet genoeg verraden had). De densiteit van de mensenstroom op, rond, naar, ausbeimitnachvonzuseitgegenüber Ke$ha was zo overweldigend dat we zelfs amper in de buurt van het optreden wisten te ploegen. Van horen zeggen had ze een peniskostuum aan. Van horen zeggen zong ze al haar hits, en bijna niets vals, omdat het eye-gelinerde popgeweld zich liet bijstaan door een tape. Van horen zeggen vond u dat helemaal niet erg en was het een dijk van een optreden. Wij willen u dat nooit meer horen zeggen.
NATUURKUNDE: 7/10 Volgens de vriendelijke mensen van de EHBO wist u uw lichaam op tijd en stond te verzorgen. Op enkele kneuzingen en een jammerlijke hartaanval na viel het al bij al goed mee, die tweede festivaldag. Wij lieten onze kapotgelopen voeten behandelen en kregen een aangenaam voetbad met het uitzicht op een nors kijkend koppeltje. (Zij had haar knie bezeerd, hij was John Legend aan het missen door haar onhandigheid). Hopelijk brengt u het er de komende twee -volgens Frank zonnige- dagen net zo goed vanaf. Smeren, hydrateren en verdacht uitziende geslachtsorganen weren is de boodschap!
TAAL: 7,5/10 Er heerste een vreedzame sfeer tussen de wauwelende West-Vlamingen, sappige Hollanders, bijtgrage Antwerpenaren en jolige Cockneys. Ook schriftelijk wist u zich uit de nood te helpen door u te beperken tot korte zinnen “bier hier” of teksten die een ander voor u gezeefdrukt heeft “If you can read this, the bitch fell off.”
ZEDENLEER: 5/10 Dat beats, basgitaren en bier wel eens een tong durven losmaken daar zijn we ondertussen aan gewend. Dat u zich na een namiddag luid joelen onoverwinnelijk voelt en al eens een hand onder een kledingstuk doet verdwijnen snappen we best. Uzelf echter uitdossen met een fris getapte pint en het bordje “Sorry Embryo” vinden wij dan weer net op het randje.
Oordeel van het feestcomité: Geslaagd
Katrin Swartenbroux
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier