Met Yours Truly heeft Bent Van Looy een nieuwe plaat uit waarover uw dienaar in dit blad alweer zeer te spreken is.
Het komt me voor dat je op Yours Truly naar jezelf kijkt in de spiegel die je dierbaarsten, zoals je dochtertje van tweeënhalf, voor je ophouden.
Bent Van Looy: Goeie analyse. De plaat is het sluitstuk van een trilogie, na Round the Bend en Pyjama Days, wat maakt dat ik nu op een punt van reflectie ben gekomen. Ik weet het, dat klinkt heel saai en midlifeachtig. (lacht) Maar het is wel een van de redenen om die soloplaten te maken: om op een zo eerlijk en ongemaskeerd mogelijke manier over mijn wereld te schrijven.
Het is in deze rubriek niet de bedoeling dat ik mensen hun lofzangen voorzing, maar ik las deze zomer in De Tijd hoezeer het Louisiana Museum of Modern Art in het Deense Humlebæk je telkens weer bevalt.
Van Looy: Klopt. Maar aangezien ik net terug ben van Japan, zou ik liever het Metropolitan Art Museum in Tokio aanprijzen. Daar heeft Tsuguharu Foujita me van mijn sokken geblazen, een schilder die vóór de Eerste Wereldoorlog naar Parijs verhuisde en daar kennismaakte met onder anderen Modigliani en Picasso. Ik was me wel bewust van die rare figuur met zijn bloempotkapsel en hoornen bril, al ben ik nooit dieper op zijn werk ingegaan. Maar hoe die man kon schilderen! Begonnen in het postimpressionisme heeft hij later zijn heel eigen melkwitstijl gevonden. Daarbij schildert hij van alles op een transparante manier, met een fijn pennentrekje omlijnd. Esoterisch maar tegelijk nauwkeurig en treffend. Tijdens de Tweede Chinees-Japanse Oorlog is hij ook aan het front gaan schilderen. Een schitterende verrassing om dat allemaal eens bij elkaar te zien.
Ook je tweede tip richt het vizier op het Verre Oosten.
Van Looy: Voor ik naar Japan vertrok, heb ik de docureeks The Vietnam War van Ken Burns gezien. Hoe is die oorlog begonnen en geëvolueerd? Het mooie is dat je niet alleen de Amerikanen aan het woord hoort, maar ook de generaals, kolonels en voetsoldaten van zowel het Noord- als het Zuid-Vietnamese leger. Zo krijg je een enorm genuanceerd beeld van wat er daar gebeurd is, prachtig geïllustreerd met muziek en archiefbeelden. Iets wat iedereen moet zien, omdat het een van die definitieve documenten is over oorlog. Zoals de film Shoah. Tegelijk heeft de reeks alles te maken met hoe Amerika er vandaag uitziet. Want heel die natie is nog steeds bezig die waanzinnig foute beslissing om in die oorlog te stappen te verwerken.
Je bent tot slot – dat kon niet anders – ook een boek aan het lezen.
Van Looy: Van Gary Shteyngart, een van mijn favoriete schrijvers. Het heet Lake Success en gaat over een hedgefondmanager bij wie de stoppen ineens doorslaan, waarna hij met een Greyhound-bus door Amerika gaat reizen. Hij is ook geobsedeerd door extreem luxueuze horloges – ik ben stiekem ook een horlogefan, dat maakt het voor mij nog iets levendiger. (lacht) Shteyngart combineert humor met virtuoos schrijverschap en slimme maatschappijkritiek. Voor mij is hij een van dé stemmen van de hedendaagse Amerikaanse literatuur.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
