Graspop: Voorbeschouwing

© Epa

‘Als deze Graspop de hel benadert (en dat moet wel met bands als Slayer, Killswitch Engage, Behemoth, Immortal, Nile en Carcass), dan mogen ze me er zeker houden.’

Zal ik beginnen met een boude bekentenis? Ik ben nog nooit eerder op Graspop geweest. Elk jaar (sinds, naar ik schat ongeveer de eeuwwisseling, toen ik voor het eerst echt in metal genteresseerd raakte) was er wel een ander euvel dat me van een bezoek aan deze zwarte hoogmis op gras weerhield. Waren het niet examens die stokken in de wielen staken, dan was het de naarstige toewijding aan de kwelduivel die zich liefde laat noemen of simpelweg een tanende interesse in het genre van de killer-riffs. Zo ben ik ook een tijdje hardcorepunk-purist geweest, wat mij ervan weerhield me te vertonen op een mainstream metalfestival. De gedachte alleen had de zeventienjarige LB doen gruwen.

Niets van dit alles nu. Ik ben wat je een sofametalliefhebber kan noemen. Ik ben allesbehalve bekend met wat er leeft in de verschillende scenes; welke bands al dan niet cool mogen bevonden worden kan me aan de reet roesten. Ik bezoek zelden een metaloptreden en ben evenmin dagelijks bezig met de doorlichting van de recentste 7 van, ik zeg maar wat, die spannende Slovaakse grindcore-sensatie die na n repetitie al 20 nummers uit haar sjofele instrumentarium wist te knijpen.

Maar ik kan niettemin genieten van een metalalbum. In een vlaag van postpuberaal onbehagen jaag ik met graagte de laatste Slayer door de boxen. In een opwelling die bewondering voor technisch vakmanschap en antigodsdienstig sentiment doorheen klutst, werkt niks meer ontladend dan Deicides magnum opus, Once Upon the Cross. Die gewelddadige blastbeats, die schreeuwerige riffs en dat satanisch gebrul: het omgekeerde van de hemel kan niet veel mooier zijn. Of om het met Bill Hicks te zeggen: If it’s a choice between eternal Hell and good tunes, and eternal Heaven and New Kids on the fuckin’ Block…I’m gonna be surfin’ on the lake of fire, rockin’ out. Als deze Graspop de hel benadert (en dat moet wel met bands als Slayer, Killswitch Engage, Behemoth, Immortal, Nile en Carcass), dan mogen ze me er zeker houden.

Laurens Bouckaert

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content