Het was helemaal niet de bedoeling, maar op haar achtentwintigste begeeft voormalig Cherry Glazerr-toetseniste Sasami Ashworth zich alsnog op het solopad.
Dat moet je eens uitleggen.
Sasami Ashworth: Ik heb de songs van mijn eerste lp in 2017 geschreven terwijl ik op tournee was met Cherry Glazerr. Die groep heb ik inmiddels verlaten. Niet omdat ik een solocarrière wilde, maar omdat ik plots een plaat bleek te hebben die ik met de wereld wilde delen.
Op die plaat reken je naar eigen zeggen af met ‘everyone I fucked and who fucked me’.
Ashworth: Specifiek twee jaar geleden toch. Het is geen conceptplaat, maar de songs zijn wel het gevolg van een verwerkingsproces, en in die zin geboren uit noodzaak. Schrijven doe ik in twee bewegingen. De eerste is de pure emotionele output, de tweede het ambacht van het arrangeren: de drumbeat, het gitaargeluid of de harmonie kiezen. Dat kun je allemaal in een taxi, hotellobby of luchthaven want daar heb je nu eenmaal tijd. Gewoon een GarageBand-interface op je iPhone aansluiten en vooruit maar.
Als je je job naar behoren wilt doen, vergt een les van drie kwartier evenveel energie als een optreden.
Je woont in LA maar elke dag naar het strand gaan is je dada niet.
Ashworth: Ben je gek?! Ik beschouw mezelf als een blue-collar musician: werken is de boodschap. In de muziekschool, die in Amerika verschrikkelijk duur is, heb ik hoorn gestudeerd. Met de bedragen die ik daarvoor heb moeten lenen, kun je drie huizen kopen. Ik móést nadien wel aan de slag: lesgeven, arrangeren, produceren, componeren voor film en reclame, toeren…
Wat heeft je ervan weerhouden een loopbaan in symfonieorkesten uit te bouwen?
Ashworth: Het feit dat dat neerkomt op karaoke met muziek van dode blanke venten. (lacht) Hoewel, bij karaoke kun je tenminste nog dronken van je stoel rollen. In een orkest is de druk om perfect te zijn ontzaglijk. Anderzijds is er deel van uitmaken een magische ervaring. Het maakt je ook nederig. Je zit daar alleen omdat je een uitmuntend muzikant bent, maar je mag pas spelen als het jouw beurt is. Jezelf ondergeschikt maken aan de muziek heb ik daar geleerd.
Over leren gesproken: achtjarigen het genot van harmonieus lawaaimaken bijbrengen, was dat iets voor jou?
Ashworth: O neen. Als je je job naar behoren wilt doen, vergt een les van drie kwartier evenveel energie als een optreden. Zo zes, zeven na elkaar, dat slóópt je. Dan is rock een peulenschil: één show per dag maar! (lacht)
Sasami
Op 8/3 uit bij Domino. Op 4/3 treedt Sasami op in de Botanique.
Alle info: botanique.be
