Feu! Chatterton op Les Ardentes: brandende poëzierock

Geen baggy pants en oversized shirt met postcode, wel een pak en hemd. En daarbij een naam die teruggaat op een 19de-eeuws theaterstuk. Het typeert het atypische Parijse kwintet Feu! Chatterton en hun eclectische combinatie van verschillende (jazz)rockstijlen en poëzie wel.

Een halflege zaal sijpelde langzaam voller toen de heren van Feu! Chatterton hun eerste noten lieten klinken. Dromerige gitaarlijnen werden al snel bijgestaan door een rauwe en dringende stem, die goed naar Jacques Brel en diens theatraliteit geluisterd bleek te hebben.

Na ‘Côte Concorde’, over het contrast tussen toerist en bootramp, was het de beurt aan ‘A l’aube’. Daarin verloor subtiele elektronica zichzelf in snedige drums, waardoor de tekst over het opgroeien – op zich al dwingend gereciteerd – nog hectischer werd. Die lijn zette zich voort in bijvoorbeeld ‘La mort dans la pinède’. Jazzy drums en een barokachtig orgeltje bouwden de song op, maar al snel gooiden gejaagde gitaar- en drumsalvo’s het over een rock ’n roll-boeg. Het publiek kon dit zeker smaken. Getuige het voor een halve zaal toch vol klinkende applaus. Maar ook een rustiger nummer als het jazzy ‘Bic medium’ viel in goede aarde.

Een interessante mix aan stijlen, onderwerpen en emoties dus, waarvoor je niet per se Frans moet kunnen verstaan. Om in de gaten te houden.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content