
Eén jaar na de dood van rapper Lil Peep: ‘Dankzij hem durf ik nagellak te dragen’
Deze week is het één jaar geleden dat rapper Lil Peep stierf aan een overdosis fentanyl. Terwijl de fans hun gevallen held herdenken, regent het postume singles, de ene al gepaster dan de andere. ‘Zijn diepe teksten hebben me al zo vaak geholpen toen ik het moeilijk had.’
Het overlijden van Lil Peep op 15 november 2017 was voor veel mensen een zware klap, maar wellicht voor nog veel meer mensen de eerste keer dat ze van hem hoorden. De rapper, né Gustav Elijah Åhr, had enkele weken voor zijn dood zijn eerste volledige plaat uitgebracht en stond op het punt om door te breken, na een reeks mixtapes die via Soundcloud hun weg hadden gevonden in de underground.
In de Belgische media bleef Lil Peeps carrière dan ook wat onderbelicht en ging er meer aandacht naar zijn excentrieke kantje. Het feit dat er Crybaby op zijn voorhoofd stond getatoeëerd, om maar iets te noemen.
In de VS struikelden de hiphoppers en popsterren dan weer wel over elkaar om de rapper de laatste eer te bewijzen. ‘Jouw muziek heeft de wereld veranderd’, schreef Post Malone. ‘We hebben iets speciaals verloren’, treurde Charli XCX. Zelfs emopunker Pete Wentz van Fall Out Boy rouwde om de jongen die door Pitchfork ‘de toekomst van de emo’ werd genoemd, omdat hij als een van de eersten rudimentaire, dreinende gitaren en lijzig gedeclameerde teksten over dood, drugs en depressie combineerde met kurkdroge hiphopbeats.
We zijn nu één jaar verder, en overal ter wereld wordt Lil Peep herdacht. In de VS, uiteraard, maar de harde emorap rolde donderdag ook over de glooiende grasvelden van het Antwerpse stadspark. Delphine Ametaj en Maarten De Vocht, een koppel en trouwe fans, richtten er onder twee witte partytenten een sober schrijn in: een rouwregister met lichtjes errond, onder een slinger van hartjesballonnen. Iemand heeft een roos op de tafel gelegd, nog een ander een tekening van Lil Peeps gezicht. ‘In heel Europa wordt hij deze week herdacht’, zegt De Vocht. ‘Wij móesten ook iets doen. Zijn diepe teksten hebben me al zo vaak geholpen toen ik het moeilijk had.’
Het is iets dat alle mensen die we op de Memorial spreken met elkaar delen: persoonlijk lijden, verlicht door de muziek van een 21-jarige uit Arizona. ‘Ik was heel vaak ziek, heb acht maanden thuisgezeten met en burn-out. En dan gebeurde er nog eens vanalles binnen mijn familie. Eigenlijk had ik op dat moment gewoon niet zoveel zin om te leven’, vertelt Anna, gekleed in een zwarte Lil Peep-hoodie. ‘Maar telkens als ik naar hem luisterde, wist ik dat iemand zich even slecht voelde als ik en dat ik er niet alleen voor stond.’ Ook de Nederlandse Rianne vindt in Lil Peeps muziek de troost waar ze bij andere artiesten vergeefs naar zoekt. ‘Enkel XXXTentacion komt in de buurt.’
Die naam valt vaak in het Antwerpse stadspark. Net als Lil Peep had de in juni overleden rapper een gezicht vol tatoeages, vond hij zijn publiek aanvankelijk via Soundcloud en gaf hij de misfits en onbegrepenen een stem. Dat er in september een postuum duet van hen uitkwam, Falling Down, leek voor buitenstaanders dan ook een vrij logische collab. Alleen, dat is het niet. Veel van zijn vrienden en fans vinden het niet kunnen de biseksuele Lil Peep zonder zijn toestemming op één track belandde met de door hem bekritiseerde XXXTentacion, die in een interview vertelde hoe hij in de gevangenis een homoseksuele celgenoot probeerde te wurgen omdat die te lang naar hem staarde.
De andere postume singles, in samenwerking met onder anderen hitproducer Marshmello, en het pas verschenen album Come Over When You’re Sober, Pt. 2kunnen wel op de goedkeuring van de fans in Antwerpen rekenen. ‘Veel songs die op de plaat staan, waren eerder als ruwe versie al hits op Soundcloud’, weet Anna. ‘Mocht ik die nieuwe versies niet meer hebben kunnen horen, zou ik dat vreselijk vinden.’ Ze toont op haar gsm een filmpje van een van de twee Belgische Lil Peep-concerten. ‘We werden naar voren geduwd en moesten uiteindelijk op het podium zitten. Hier zie je hoe ik hem heb kunnen aanraken’, vertelt ze blakend van trots.
De fans wisselen drankjes, kommetjes popcorn en verhalen uit. Af en toe doet een nummer een spontane zangstonde ontstaan. Witchblades, een nummer van Lil Peep met zijn maatje Lil Tracy, is het eerste meezingmoment. ‘When I die bury me with all my ice on / When I die bury me without the lights on’, klinkt het uit tientallen kelen, met evenveel levenslust als doodsverachting. Het is een absurd contrast met de knalroze Hello Kitty-plaid die in de tent hangt. ‘Hello Kitty, dat was zijn figuur’, vertelt Delphine, wijzend naar het al even roze petje dat naast het rouwregister ligt.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
U had het hupse getekende katje niet op het hoofd van een drugsverslaafde rapper verwacht? Dan weet u de helft nog niet van deze wandelende paradox. Lil Peep sampelde de credibele indie van Modest Mouse, maar ook de commerciële emopop van Three Days Grace. Hij ging aan de slag met Aphex Twin, maar ook met Wonderwall. Hij wilde even graag Future zijn als Kurt Cobain. Als het over zijn tattoos gaat, heeft heeft het over de Crybaby op zijn hoofd, het anarchieteken op zijn wang en de gotische letters die hij in zijn lijf liet etsen, maar zijn eerste tattoo was wel de geboortedatum van zijn moeder. Het doet denken aan het verhaal van Tyler, The Creator en een van zijn eerste grote hits Yonkers: ‘I’m a fuckin’ walkin’ paradox / No I’m not.‘ Nihilistisch ettertje voor de goegemeente, een woordvoerder van een generatie voor zijn fans.
En die fans smullen ook een jaar na Lil Peeps dood van hun held die alle hokjes doet sneuvelen. ‘Uiteraard zijn er haters, maar die heb je altijd, maar er is ook de andere kant. Ik ken nogal wat mensen die dankzij hem eindelijk kunnen uitkomen voor wie ze zijn. Dankzij hem durf ik bijvoorbeeld nagellak te dragen’, zegt Maarten.
Maar de harde teksten blijven (‘Fuck me like we’re lyin’ on our deathbed’, zingt hij postuum in Sex With My Ex), net als de drugsverhalen en de provocerende Instagramvideo’s waarin Lil Peep pillen naar binnen hapt alsof het borrelnootjes zijn. Het blijft moeilijk te begrijpen voor de meeste niet-peeps. ‘Ik begrijp dat mensen er hun verdriet en woede in kwijt kunnen, maar het is niet van mijn generatie’, probeert Els Wieland, die is meegekomen met haar dochter en Peep-fan Rianne. ‘Wij hadden in onze jeugd ook uitlaatkleppen nodig, The Velvet Underground bijvoorbeeld.’
Maar niemand die een halve eeuw geleden in The Factory rondhing, kon de impact van Lou Reed en de zijnen voorspellen, net zoals niemand weet hoe we in 2040 over Lil Peep zullen praten. Hoeveel van het huidige succes gebaseerd is op controverse en nieuwsgierigheid en hoeveel fans binnen vijf jaar, als we weer twee generaties rappers verder zijn, zijn dood nog zullen herdenken, is niet te zeggen. Voor zangers die hun sores uitschreeuwen voor een jong publiek, ligt het speelveld open tussen Tokio Hotel en Kurt Cobain, tussen eendagsvlieg en icoon. Maar waar Lil Peep binnen tien jaar staat en met wie hij allemaal werd vergeleken, maakt de rouwende fans niet uit. Hij was er voor hén, voor de onbegrepenen en de uitgestotenen, en dat hij voor die jongeren vandaag meer betekent dan u kunt afleiden van zijn getatoeëerde gezicht, dat is in het jaar na zijn overlijden alleen maar duidelijker geworden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier