Dour Dag 2

Vijf uurtjes slaap is niet voldoende om degelijk van de eerste Dournacht te herstellen, dat werd duidelijk toen we ons bij het ontwaken afvroegen waar we ons in Godsnaam bevonden.

10u16: Vijf uurtjes slaap is niet voldoende om degelijk van de eerste Dournacht te herstellen, dat werd duidelijk toen we ons bij het ontwaken afvroegen waar we ons in Godsnaam bevonden. Maar al snel kwam het besef: Holy Cr*p, we hebben nog drie dagen Dour festival voor de boeg. Ook vandaag sleuren wij ons weer van het ene podium naar het andere, op zoek naar vuile verhalen en op hol geslagen tieners. We geven toe, het wordt een pijnlijke rit, maar van plooien is hier nog geen sprake!

10u25: Eerst aan de orde: een verkwikkende douche. En ja, we weten het, we hadden u beloofd vier dagen lang ongewassen op het camping-en festivalterrein rond te zwalpen. Maar dan hadden we er niet op gerekend dat we op Dag 1 in de Magic Tent een behoorlijk aantal liters bier over ons heen zouden krijgen. Als de nacht valt over Dour festival, dan is de oog-hand-(bierbeker)-coördinatie bij velen ver zoek. U weze gewaarschuwd.

10u25: Het zijn ijskoude douches. We zijn wakker.

13u20: Customs trekt op het hoofdpodium het festival op gang.Tijdens de gig staat een veertiger – met naar schatting een vijftigtal festivalbandjes rond zijn armen – volledig uit de bol te gaan en luidkeels mee te brullen. Fantastisch. Iemand die om 13u ’s middags al stiepelzat luchtgitaar staat te spelen, daar kunnen we alleen maar respect voor hebben. Wij willen meer van dat! Meer, zeggen we u!

13u55: Snel naar La Petite Maison dans la Prairie om La DK Danse nog een kwartiertje mee te pikken. Het is immers al meer dan 8 uren geleden dat we ons nog al dansend belachelijk hebben gemaakt. Bij het betreden van de tent valt ons oog onmiddellijk op een man die tussen de shakende mensenmassa ongestoord ligt te dutten op de houten vloer. Klasse, denken we, terwijl we op pijnlijke wijze worden herinnerd aan de drie (hoogstwaarschijnlijk slapeloze) campingnachten die ons nog resten.

16u00: Het EHBO-team op de camping kan ons vertellen dat er nog niemand gestorven is tijdens het festival. Daar zijn we oprecht blij om. Maar wat ze in de EHBO-stand wel al binnenkregen is minder om over naar huis te schrijven. Maar toch doen we het: De eerste nacht werden enkele comazuipende tieners afgevoerd wegens het volkotsen van het kampeerterrein en werd een veertiger verrast door de blijkbaar ‘verschrikkelijke kwaliteit’ van de ‘XTC van tegenwoordig’. Morgen keren we terug naar onze goede vrienden van de hulpverlening, en komen we terug met een nieuwe stand van zaken.

18u00: Absynthe Minded brengt de Vlamingen en Walen samen aan The Last Arena, en deed de zittende genieters simultaan rechtveren tijdens het inzetten van ‘Envoi’. Maar omdat wij Absynthe Minded nu toch al zevenenveertig keer hebben gezien – let op: we blijven innig van ze houden – storten we ons op een broodje Kefta. Het is desnoods etenstijd.

18u50: Onderweg naar Dog eat Dog werd ons de doorgang geblokkeerd door enkele mannen van de Kortrijkse muziektempel De Kreun. De keuze was snel gemaakt, Dog eat Dog werd ingeruild voor een West-Vlaams onderonsje met pintjes en gebakken patat. Het was zelfs zo aangenaam dat ook de gig van de Fun Lovin’ Criminals er moest aan geloven. Maar daar hebben we om eerlijk te zijn weinig hartzeer van gehad.

23u20: De weide loopt terug vol. Typisch Dour festival. Nobody can be bothered om te komen zien wat er overdag op het terrein gebeurt, als het ’s nachts maar hard gaat. Gisteren (donderdag) stond drum ’n bass centraal, vandaag is de house, de minimal, de progressive aan de beurt. En wat!een!line-up! daar in de Club Circuit Marquee: Paul Kalkbrenner – Carl Craig – Dave Clarke – Agoria en Dimitri Andreas. Wij komen tot 05u de Marquee niet meer uit, of toch alleen maar om pintjes te halen.

03u05: Iemand vroeg ons of we hem van een bolletje XTC konden voorzien. Blijkbaar zien we eruit als drugsdealers. Het enige dat we hem konden aanbieden was een Tic Tac, maar daar kon hij dan weer niet om lachen. We wensten hem nog succes met de zoektocht naar harddrugs en lieten hem terug los in de dansende mensenzee.

05u00: Dimitri Andreas – talent van eigen bodem – geeft er na een stevige set van 1 uur 20 minuten de brui aan. We riepen nog even snel ‘I love you Dimi’ en startten uitgeput de wandeling, terug naar Camping Codeïne. Slapen zou wel eens gevaarlijk deugd kunnen doen. Tot morgen.

Elisah Vandaele