Dit zijn de beste 10 albums van 2021

Van Little Simz tot Arlo Parks, deze 10 platen staken er met kop en schouders bovenuit.

1. Sometimes I Might Be Introvert, Little Simz

Kleine rappers worden groot. Op haar vierde studioalbum kaart Little Simz racisme, familieperikelen en andere persoonlijke trubbels aan. De orkestraties zijn van een grandioze, cinematografische kwaliteit.

Lees ook: Little Simz is helemaal klaar om geschiedenis te schrijven, ya know what I mean?

2. Space 1.8, Nala Sinephro

Een harpiste die ook weet hoe je een modulaire synth bedient, met één voet in de UK-jazzscene staat en op dit debuutalbum metafysica op muziek zet. Dé Belgische ontdekking van 2021.

Lees ook: Een van de sterkste debuten van dit jaar: ‘Space 1.8’ van de Brusselse harpiste Nala Sinephro

3. New Long Leg, Dry Cleaning

Dit vierkoppige Britse postpunkgezelschap is een nieuwkomer aan het gitaarfirmament, met de gortdroge maar geestige parlando van frontvrouw Florence Shaw als allergrootste troef.

Lees ook: Schril en strak: ‘New Long Leg’ van Dry Cleaning is een van de strafste debuten van 2021

4. Montbray, Sylvie Kreusch

‘De Europese Lana Del Rey’, werd Sylvie Kreusch ergens genoemd. Daar is iets van, want ook Kreusch maakt songs die klinken als films noir. Dat haar eerste langspeler geschreven is in de nasleep van een relatiebreuk, maakt dat het allemaal nóg harder binnenkomt.

Lees ook: Sylvie Kreusch mysterieus? ‘Wie de echte ik wil zien, moet naar de Instagram van mijn hond kijken’

5. Promises, Floating Points, Pharoah Sanders & The London Symphony Orchestra

Een verrassende ménage à trois van saxgrootmeester Sanders met knoppenkoning Floating Points en het London Symphony Orchestra. Het resultaat is kosmische jazz die u sterretjes doet zien.

Lees ook: Jazzveteraan Pharoah Sanders brengt na 15 jaar nog eens een plaat uit. Met dank aan Floating Points

6. Prioritise Pleasure, Self Esteem

De plezierigste popplaat van het jaar komt uit de koker van Rebecca Lucy Taylor van indieband Slow Club. Als Self Esteem maakt ze geraffineerde popsongs waarvan vooral de grootse gospelrefreinen blijven nazinderen.

Lees ook: Self Esteem stelt haar prioriteiten: ‘Ik wil mijn lichaam gebruiken voor mijn éígen plezier. Mag dat?’

7. Call Me If You Get Lost, Tyler, the Creator

Hoe volg je een Grammy-winnend chef-d’oeuvre als Igor op? Met een old-school mixtape, dacht Tyler, the Creator. Daarop haalt hij velerlei genres door de mangel – van soul en jazz tot 90s-r&b – en rapt hij vrank en vrij over zijn moeder, zijn affaire met het lief van een vriend en Rolls-Royces. Véél Rolls-Royces.

8. Afrique victime, Mdou Moctar

Woestijnblues, Toearegfolk, westerse rock: Mdou Moctar vermengt het allemaal op Afrique victime, een plaat die u doet begrijpen waarom Nigerees Mahamadou Souleymane werd toegelaten tot de platenstal van Queens of the Stone Age, King Krule en Perfume Genius.

Lees ook: Nigerese Toearegband Mdou Moctar verruimt zijn horizon op het sublieme ‘Afrique victime’

9. Collapsed in Sunbeams, Arlo Parks

De Mercury, drie Brits en wie weet straks twee Grammy’s: Arlo Parks heeft iets juist gedaan in 2021. En dat is: indiepopsongs schrijven die zowel aan Radiohead en Jai Paul als aan Sylvia Plath en Twin Peaks refereren.

Lees ook: Arlo Parks wil met haar songs doen wat Murakami met zijn boeken doet

10. Harlecore, Danny L Harle

Na achter de knoppen te hebben gezeten bij onder meer Charli XCX leverde Danny L Harle dit najaar (met behulp van Hudson Mohawke en Caroline Polachek) een eigen album vol avant-gardistische dance af. Uw knaldrang verklankt.