Voor de video van zijn nieuwe single Darkside vroeg het elektronicaduo aan een danser om zijn demonen los te gooien: ‘Ik wilde hem verzorgen, maar hij wilde het hele weekend doorgaan.’
Bezwerende poptronica met een duister kantje die af en toe in de dansbenen prikt: dat is tot dusver de beste definitie die we kunnen geven voor Fortress, de vlag waaronder School is Cool-toetseniste Hanne Torfs en haar Nederlandse sparringpartner Ruben Den Brok varen. Het inspiratielijstje op Spotify, waarin onder meer Four Tet, James Blake, Weval, Goldfrapp en The Knife staan te blinken, zegt genoeg: u mag schreien om uw euforie of lachen om uw donkerste gedachten, zolang het vuur op het einde van de rit maar in uw lijf en lendenen zit.
Uit dat vaatje tapt Fortress ook met de nieuwe single Darkside. ‘Darkside I hear you, you slip through the cracks in me / My thoughts are your kingdom you reign so disgracefully’, zingt Torfs over een lome beat. ‘Ik schrijf vanuit mezelf, maar benoem zelden iets letterlijk. In Darkside bijvoorbeeld gebruik ik de metafoor van een vloedgolf, die door alle gaatjes en kieren dringt, om te beschrijven hoe donkere gedachten je soms kunnen besluipen. We hebben de neiging om daartegen te vechten en de schijn op te houden, maar je kunt ze nooit helemaal sturen. Voor je het weet, zit je in een spiraal van angsten. Mensen kunnen in mijn lyrics een ontluikende depressie zien, maar ook een beschrijving van heel kleine dingen.’
Voor de regie van de videoclip schakelde Torfs haar broer in. ‘Tijs begint aan elk project met een duidelijk doel, dat hij ook goed op iedereen kan overbrengen. Maar hij werkt ook, en vooral, zelf hard. Aan onze clip heeft hij, van idee tot de laatste aanpassing, een halfjaar gesleuteld.
Broer en zus Torfs trokken voor de opnames naar een loods in Antwerpen waar ze danser Pieter Desmet vroegen om zijn darkside los te laten. En of Desmet dat heeft gedaan: met een fout trainingspak en een marcelleke om het vege lijf springt, vliegt, rent en duikt hij alsof hij nooit nog zal kunnen doorgaan. Om u een idee te geven van in welke sferen de man verkeerde: de bloedplekken op zijn onderhemd zijn écht. ‘Pieter gooide zich met al zijn kracht tegen een muur, zonder te zien dat daar een gebroken ruitje in zat. Ik wilde hem afvoeren, maar hij stond erop om door te gaan.’
