‘De MacBook verslaan, dat moeten we doen’: op gesprek bij het drumtrio achter Soulwax

Ze vormen het kloppende hart en de ruggengraat van Soulwax anno 2017: het drumtrio Igor Cavalera, Victoria Smith en Blake Davies. ‘Op een dag exploderen we simultaan op het podium – de perfecte finale!’

Eén Braziliaan en twee Britten, drie muzikanten die gek genoeg zijn om als menselijke metronomen de muzikale eisen – computergestuurde beats live uitvoeren – van Stephen en David Dewaele in te willigen. Cavalera was samen met broer Max de oprichter van de legendarische metalband Sepultura en vormt met zijn eega Laima Leyton het electronicaduo MixHell. Smith verdiende haar sporen bij onder meer M.I.A. en Jamie T, Davies drumt bij Turbowolf. Zes handen die samen de beats of Soulwax naar het podium brengen.

Een citaat uit een interview met Stephen en David naar aanleiding van de release van From Deewee, hun nieuwe album: ‘We hebben alle drumpartijen eerst in midi uitgewerkt, en die opnames kregen de drummers te horen (…) Heel wat van de dingen die we hadden bedacht bleken te moeilijk voor hen.’ Waar of onwaar?

Igor Cavalera: Gedeeltelijk waar. Technisch gezien waren de partijen die ze gemaakt hadden op midi niet onmogelijk, maar sommige stukken klonken simpelweg een beetje onnozel. Een computerritme nabootsen met de handen is één ding, het goed doen klinken nog iets anders.

Blake Davies: Het moet vooral natuurlijk klinken, want een drummer is natuurlijk geen robot.

Victoria Smith: Anderzijds werd net dat van ons verwacht: robots zijn.

Cavalera: Zo is dat. Wij nemen de rol van drummachines over. Een totaal geschift concept. Een rockdrummer elektronische beats laten naspelen, dát is wel al eerder gedaan. Maar live drie drummers tegelijk afzonderlijke partijen laten spelen was bij mijn weten ongezien. Ik weet honderd procent zeker dat andere drummers hun oren niet geloven wanneer ze de liveshow zien, ook als ze de muziek niet lusten. Hey, ik zou zelfs genieten van een countryconcert mochten er drie drummers op het podium staan. En ik háát countrymuziek! (lacht)

Ik zou zelfs genieten van een countryconcert mochten er drie drummers op het podium staan. En ik hu0026#xE1;u0026#xE1;t countrymuziek!

Igor Cavalera

Igor, jij en je echtgenote Laima, die synths speelt in deze bezetting, maken al langer deel uit van de inner circle van Soulwax. Hoe hebben de anderen hun zitje versierd?

Davies: Ik ken Steph en Dave al een jaar of tien. In het begin werkte ik voor hen als videotechnicus, daarna was ik drumtechnicus, naast nog andere dingen zoals …

Cavalera: (kucht) Je kleren uittrekken.

Davies: Strippen voor dollars, inderdaad. Zoals mijn moeder altijd heeft gewild. (lacht) Nee, Stephen houdt ervan om me uit te dagen, en aangezien ik al vertrouwd was met de studio en hun manier van werken, mocht ik ook proberen de laptop te verslaan. Beating the MacBook, daar komt het op aan.

Cavalera: Komaan, Blake, de Mac verslaan is kinderspel! Vroeger waren dat tenminste nog robuuste machines, tegenwoordig kraken ze al wanneer je een scheet laat. (lacht)

Smith: Ik heb hen uiteindelijk persoonlijk leren kennen via gemeenschappelijke vrienden, maar Soulwax volg ik al een jaar of tien, toen ze regelmatig in Trash, de Londense club van Erol Alkan speelden. Ik was dus een fan, en ineens vroegen ze me om een van die midipartijen na te spelen. Ik hield gelukkig het hoofd koel, slaagde voor de test en sindsdien ben ik the newest kid on the block.

Stephen en David leggen bij ieder project voor zichzelf de lat erg hoog. Zijn ze even veeleisend voor jullie?

Davies: Eigenlijk wel, ja, maar ik heb dat ook nódig. In een band heb je normaal gezien een veelvoud aan ideeën, bij Soulwax houden Steph en Dave de teugels strak in handen. Daar hou ik van. Zo speel je dingen die je normaal gezien niet zou spelen, je leert constant bij en soms moet je daarvoor je grenzen overschrijden. Het was niet zo erg als in Whiplash, die film over een jonge drummer en zijn tirannieke instructeur, maar soms scheelde het niet veel. (lacht)

Smith: Rockdrummers zijn behoorlijk wat vrijheid gewend. Maar wanneer wij een cymbaal gebruikten waar dat niet hoorde, dan tikten Steph en Dave ons meteen op de vingers. Tegelijk zijn het ook heel lieve perfectionisten. Ze doen er alles aan om je thuis te doen voelen, wat met zo’n groep mensen van diverse afkomst erg belangrijk is.

Cavalera: In dat opzicht is hun nieuwe studio een zegen. Geloof me, ik heb al véél studio’s gezien, en niet de minste. Real World Studios van Peter Gabriel staat bekend als een van de beste, maar Deewee geeft die en alle andere het nakijken. It pisses on all of them! En dat zeg ik niet enkel omdat het mijn maten zijn. Het enige nadeel dat ik kan bedenken is de locatie.

Geen fan van Gent?

Cavalera: Het is een toffe stad, hoor, maar nu ook weer niet zó geweldig, toch? Beeld je maar eens in dat dezelfde studio ergens in Italië zou liggen, aan zee. ’s Middags even het water in, ’s avonds een lekkere pasta eten … hoe cool zou dat niet zijn? Cooler dan Gent, in elk geval. (knipoogt)

Davies: Ach Igor, je hebt gewoon honger! En je bent half Italiaans, dus hou gewoon je mond. (lacht)

De spectaculair ogende drumkits waar Igor en Victoria op spelen zijn van het cultmerk Staccato. Heeft een van jullie die aangebracht?

Cavalera: Ja, ik. Toen het idee van drie drummers begon te rijpen heb ik aan Steph en Dave voorgesteld om die kits te gebruiken. Visueel zijn ze uiteraard te gek, maar vooral de sound is monsterachtig. Het is niet zomaar een gimmick, die Staccato’s zijn echte killer drums!

Na Piet Dierickx, Steve Slingeneyer, Stéphane Misseghers en Bent Van Looy zijn jullie drummers nummer vijf, zes en zeven. Het doet me denken aan de film Spinal Tap, waarin de metalband uit de titel de ene na de andere drummer verslijt.

Cavalera: Ik zie het nog gebeuren: Victoria, Blake en ik die live op het podium spontaan exploderen, net zoals in de film. De perfecte finale! En dan Stephen en David die denken: ‘Goh, misschien tóch maar echte drumcomputers gebruiken.’ (lacht)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content