‘De kilo’s van Adele of Lizzo zijn even relevant als het zangtalent van een sumoworstelaar’

Knack Focus-redacteur Jonas Boel zwaait het jaar uit, samen met enkele dingen waar hij in 2021 minder mee om de oren wil geslagen worden. ‘Laat TikTok aan de TikTokkers, en laat mij aub met rust’.

Lijstjestijd! Corona mag dan wel roet in de uitgebreide kerstdiners gooien, één traditie neemt het virus ons niet af: het jaarlijkse oplijsten van alle trends, series, films, platen, en boeken die u van het voorbije jaar moet onthouden. En koesteren, want in die eindejaarlijstjes vindt u hopelijk genoeg redenen om dit verdomde 2020 toch niet integraal bij het groot afval te zetten.

Maar er zijn ook dingen die we met plezier uitzwaaien. Of waarover we minder willen horen of lezen in de toekomst. En dan hebben we het niet enkel over de coronamaatregelen (ja, dááág!), maar vooral over dingen die heel misschien af en toe wat te veel aandacht krijgen, iets té vaak worden uitgelicht, of waar onnodig wat om te doen is.

Daarom, nog één lijstje, met vijf dingen waar u en ik vanaf het komende, nieuwe jaar hopelijk minder mee lastig gevallen worden.

Wat Twitter zegt

Iemand laat een scheet. Twitter spreekt er schande van. De volgende dag is het nieuws. Niet de scheet zelf (die laten we tenslotte allemaal), maar wel de ‘ophef’ of ‘controverse’ erover. Er schort iets aan die logica. Ga met honderd man op een plein staan om heisa te maken over iemand die tijdens een televisiequiz per ongeluk bij een transpersoon het verkeerde voornaamwoord gebruikt (zoals gebeurde in het geval van Sam Bettens tijdens De Slimste Mens), en er is geen haan die ernaar kraaien zal. Doe hetzelfde vanuit uw luie zetel op Twitter, en de volgende dag staat het in de krant.

Verontwaardiging is het nieuwe opium van het volk, en Twitter is de toog of de koffiemachine waar iedereen verzamelt om te foeteren over ditjes en datjes. En daarrond staan journalisten gretig notities te nemen. Vroeger déélde je het nieuws via Twitter, tegenwoordig máákt Twitter het nieuws. Kan niet de bedoeling zijn, en brengt ons naadloos bij het volgende onderwerp…

Kanye

Akkoord, ik pleit schuldig. Maar een jaar minder aandacht voor Kanye West is een goed jaar voor Kanye West. Tenminste, zo lang de mens wordt gekweld door zijn denkdemonen. Kanye is niet gewoon een beetje excentriek, hij is mentaal het spoor bijster. Ziek. Denk aan Britney Spears. Denk aan Kurt Cobain. Aan Amy Winehouse. Aan elke bekendheid of elk persoon die ooit bezweken is onder de druk van de spotlights. We moeten dus ophouden met elke megalomane uitspraak of bizarre kronkel van de man zoveel aandacht te geven. Ja, van op een afstand zijn ontspoorde tirades best onderhoudend, maar eigenlijk is er niks grappigs aan iemand publiekelijk zien instorten. Schadenfruede, heet dat, en het is gevaarlijk. Dus, tot hij psychisch zijn zaakjes weer op orde heeft en een nieuwe, briljante plaat in de aanbieding heeft, laten we Kanye West met rust, oké?

Kilo’s

Het gedoe om de fel vermagerde Adele. Lizzo die aan gewicht inboet en daarvoor op sociale media te kijk wordt gezet. Jazmine Sullivan die zich net niet excuseerde omdat ze na een veganistisch dieet (uit solidariteit met haar zieke moeder) een paar kilo’s verloor. Hoe zit dat? Zijn zangeressen ons fysiek iets verschuldigd misschien?

Het is blijkbaar de keerzijde van body positivity: de verbazing, de nijd zelfs, wanneer succesvolle, volslanke vrouwen besluiten iets minder vol te zijn. Much ado about nothing, en randje seksistisch. De kilo’s van Adele of Lizzo zijn even relevant als de zangtalenten van een sumoworstelaar.

Rockers in rokken

Eigenlijke alle entertainers of publieke figuren van het mannelijke geslacht die zich wel eens in een jurk of ander elegant textiel laten zien – maar ‘rockers in rokken’ bekt gewoon lekker.

Sommige mannen dragen dus rokken. Get over it. Nergens voor nodig om daar elke keer headlines aan te wijden. Zoals Rolling Stone, die deze week ‘Harry Styles Appears on Cover of Vogue in a Dress’ opsomde in hun lijstje met ’33 momenten die ons deden glimlachen’. En met glimlachen om Harry Styles op de cover van Vogue is niks mis, voor alle duidelijkheid. Het is een mooie jongen. Maar vijftig jaar nadat David Bowie poseerde in een jurk op de hoes van The Man Who Sold The World, 45 jaar na Freddie Mercury in de clip van I Want To Break Free, en bijna drie decennia nadat Kurt Cobain in een bloemetjeskleed poseerde op de cover van The Face zouden we stilaan gewend moeten zijn aan rockers in rokken. Wat Theo Francken ook zegt.

TikTok

We begrijpen het: TikTok is populair. Een virtueel universum met zijn eigen supersterren en eigen hypes. Op relatief korte tijd een essentieel radartje geworden in de entertainmentindustrie. Een bron van vertier en onnozelheden voor de één, een zaak van nationale veiligheid voor Donald Trump. Die vertrouwde de Chinezen niet, met al die data van Amerikanen.

Vanaf het moment dat samenzweringstheoretici, Tom Van Grieken, en andere extremistische roeptoeters TikTok ontdekten was het eigenlijk al voorbij met de pure, onschuldige pret. Maar dat is niet de enige reden waarom we minder willen horen en zien over de app. Het is simpel: wie oprecht geïnteresseerd is in doldwaze sketches, choreografietjes, of playbackshows van anderhalve minuut, die zit hoogstwaarschijnlijk op TikTok. Ga er dus gerust vanuit dat de rest van de wereldbevolking er niet mee om de oren wil geslagen worden, telkens er een dansje of een liedje viraal gaat op het platform. In de tijd dat een journalist het heeft ontdekt, bekeken, geanalyseerd, en uitgeschreven is er al een nieuwe trend in de maak. Laat TikTok dus aan de TikTokkers, en laat mij aub met rust.