Couleur Café @ Thurn & Taxis (dag 2)

Ook op de tweede dag van Couleur Café kwam de muziek je van alle kanten tegemoet waaien. Alsof er een wereldontvanger in je hoofd zat die, naarmate je je verplaatste op de festivalsite, telkens nieuwe, exotische radiostations ontving. Uit het aanbod pikten we drie optredens om te onthouden.

1. GHOSTPOET (Fiesta, 19u.45 – 20u.45) “You guys are wicked”, herhaalde Obaro Ejimiwe, alias Ghostpoet, zaterdag na vrijwel iedere song. De uit Coventry afkomstige MC met Nigeriaanse roots was duidelijk gecharmeerd door de warme reacties van het Belgische publiek. Maar de trage, meditatieve voordracht van de man met het hoedje, ergens tussen rappen zingen in, was dan ook onweerstaanbaar. Ghostpoet is een geboren verteller, die inspiratie put uit de druilerigheid van het dagelijkse leven en gelukkig niet gespeend is van zelfspot. Op het podium bediende hij zich van een laptop en een sampler waarmee hij zijn eigen stem bewerkte en verknipte, al liet hij zich ook bijstaan door een gitarist, wiens spel afwisselend herinnerde aan Foals en The XX, en een drumer. Ghostpoet plukte gelaagde nummers uit zijn ep ‘The Sound of Strangers’ en langspeeldebuut ‘Peanut Butter Blues And Melancholy Jam’, zoals ‘Finished I Ain’t’, ‘Run Run Run’ of de klankgeworden kater ‘Cash and Carry Me Home’ en etaleerde daarbij een flow die afwisselend naar Gang Starr en Roots Manuva verwees. Het resultaat: een prikkelende mengeling van elektronica, triphop, dubstep en rock.

2. DJ SHADOW (Univers, 22 u.10 – 23 u.20) Josh Davis, beter bekend als DJ Shadow, is één van die sjamanen van de dansvloer die de jongste vijftien tot absolute supersterren zijn uitgegroeid. Sinds hij met ‘Endtroducing…’ de allereerste plaat maakte die volledig uit samples was opgebouwd, geldt de veelzijdige Californiër als dé vandeldrager van de instrumentale hiphop. Maar zijn doortocht op Couleur Café was bovenal een verbluffend visueel spektakel: DJ Shadow zat met zijn elektronische apparatuur verborgen in een reusachtige, ronddraaiende wereldbol waar voortdurend veelkleurige psychedelische beelden op werden geprojecteerd. In die futuristische cockpit bedreef de man zijn gewiekste collagekunst met flarden house, techno, soul, disco, rock, drum’n’bass, hiphop en, vooral, striemende beats waar niemand verweer tegen had. Davis’ nieuwe single ‘I Gotta Rokk’ en de voorsmaakjes van zijn dra te verschijnen nieuwe cd ‘The Less You Know, The Better’ lokten zoveel euforische reacties uit dat de hoeders van de Richterschaal zich ernstige zorgen begonnen te maken.

3. ARSENAL (Univers, 0 u. – 1 u.30)

“Ik weet echt niet wat ik moet zeggen”, riep frontman John Roan beduusd, nadat zijn groep na een kolkende set door de uitzinnige toeschouwers om méér werd verzocht, “maar ons hart klopt voor jullie.” Even tevoren had Arsenal de uitpuilende Univers-tent dan ook genadeloos platgespeeld. De Brusselse groep is momenteel razend populair, wordt grijsgedraaid op de radio, heeft met haar vierde cd ‘Lokemo’ alweer een bestseller te pakken en speelde onlangs vier keer in een uitverkochte AB. Ook Couleur Café ging vanaf de eerste noten voor de bijl: Arsenals combinatie van elektronica, dansbeats, elastische bassen, funky gitaren en onweerstaanbare, soms exotische popmelodieën liet niemand onberoerd. Van de eerste tot de laatste rij danste, sprong en zong het publiek mee op de tonen van ‘Melvin’, ‘Satellites’, ‘Estupendo’, ‘Lotuk’ en ‘Longee’, al dient gezegd dat Roan zich de pleuris werkte op het podium en zangeres Leonie Gysel voor een gulle dosis sensualiteit zorgde. Die toegiften, vrij uitzonderlijk tijdens een festival, kwamen er dus, met ‘Mr Doorman’ en de nieuwe single ‘One Day At A Time’, die zelfs twee keer werd afgevuurd. Een triomf.

Dirk Steenhaut