Charlotte Adigéry, de Belgische trots van het Focus Music Festival: ‘Alsof Kate Tempest in mijn hoofd zat’

De Belgische eer wordt op het Focus Music Festival niet toevallig hoog gehouden door Charlotte Adigéry: ze deelt met curator Kate Tempest een uitgesproken engagement. Wanneer we Adigéry opbellen, komt ze namelijk net van de Black Lives Matter-betoging in Brussel.

Charlotte Adigéry: Betogen is nochtans niet van mijn gewoonte. Er is altijd wel een klein stemmetje in mij dat zegt: wat haalt het uit, geeft het geen vals gevoel van troost of zo? Maar ik ben heel blij dat ik erbij was, samen met mijn vriendinnen. De bijeenkomst zelf was heel vredevol en ik heb beseft dat zo’n gevoel van collectieve bewustwording wel degelijk kracht en nut heeft.

Had je een pancarte mee?

Adigéry: Op één kant stond ‘Ontken mijn pijn, ontken mijn zijn’, op de andere een oproep tot dialoog: ‘I am here because you were there, now let’s get to know each other.’ Met een hartje bij. (lacht) Naar elkaar luisteren, praten en vragen stellen is wat mij betreft nog altijd de beste manier om uit vastgeroeste ideeën te raken. Dat geldt voor iedereen.

Er doen nogal wat lijstjes de ronde met documentaires, boeken en films die onze bewustwording omtrent racisme kunnen vergroten. Heb je zelf tips?

Adigéry: Ik heb veel gehad aan Why I’m No Longer Talking to White People about Race, een boek uit 2017 van de Britse Reni Eddo-Lodge. De titel is nogal provocatief, maar haar betoog, eigenlijk een soort langgerekte zúcht, is veel genuanceerder en erg sterk geschiedkundig onderbouwd. Tegelijk vind ik het minstens even belangrijk om te kijken en te luisteren naar zwarte artiesten die gewoon een mooi, positief, grappig of gevoelig verhaal vertellen. Bewustwording draait om meer dan alleen aandacht voor ‘de kwade zwarte’, hè. (lacht) De film Queen & Slim bijvoorbeeld vond ik in zijn geheel niet zo een hoogvlieger, maar de relatie tussen de twee hoofdpersonages is wel heel sterk. ‘Eindelijk! Gewone, zwarte emoties’, dacht ik. Wie ik ook kan aanraden, is Tierra Whack, een rapster in wie ik nogal veel van mezelf herken. Omdat ze geen typische Instagram-beauty is en muziek maakt met veel gevoel voor zelfrelativering en silliness, iets waar veel zwarte artiesten niet altijd vol voor durven te gaan. En humoristen, natuurlijk, van hen kun je ook veel leren. Van iemand als stand-upcomedian Dave Chappelle ben ik bijvoorbeeld een grote fan.

Kate Tempest is alvast fan van jou. Is dat wederzijds?

Adigéry: Zeer zeker! Vorig jaar heb ik tranen met tuiten gehuild tijdens haar optreden op B-Sides, een Zwitsers festival waar we met Wwwater speelden. Het voelde bij momenten alsof ze in mijn hoofd zat, zo intens was het. En ik heb gemerkt dat ze na haar performance helemaal óp, zo goed als leeg was. Een gevoel dat ik maar al te goed ken.