Busy P, de platenbaas achter Daft Punk en Justice: ‘De dansmuziek wacht op een nieuwe revolutie’

Vijftien jaar geleden richtte dj en producer Busy P een label op voor muzikale vrienden als Justice en Mr Oizo. Bij die mijlpaal horen een symfonisch album en toekomstplannen: ‘Justice afgeschreven? Wacht toch die nieuwe plaat maar af.’

We moesten het zelf opnieuw opzoeken om het te geloven: We Are Your Friends, de kraker waarmee Justice ons elke chirofuif opnieuw deed geloven dat we nooit meer alleen zouden zijn, is in 2018 alweer twaalf jaar oud geworden. Het is niet het enige anthem uit de catalogus van Ed Banger Records dat onze oren onderdompelt in nostalgie. Het invloedrijke label van dj en producer Pedro ‘Busy P’ Winter, waarin hij ook andere ambassadeurs van de Franse elektronica als Uffie, Cassius, Mr Oizo en Breakbot stalt, viert dit jaar zijn vijftiende verjaardag, maar lijkt er altijd al te zijn geweest.

Maar voor Winter is de tijd gevlogen, vertelt hij wanneer we hem spreken in een Brussels hotel. ‘Ik heb het gevoel dat het allemaal nog maar begint en toch praten we al in termen van legendes en tradities’, lacht hij. ‘Uiteraard is dat een groot compliment, maar het was fijn geweest mochten we ons nog wat langer hebben kunnen bewijzen. Alles gaat zo snel, vijftien jaar is vandaag al echt oud.’

Eén dag, langer is Winter niet in België. Om naar Angèle in de AB te gaan kijken – ‘Hoe ik haar ken? Iedereen kent haar, man’ – maar ook ‘to spread the love for the record‘. The record, dat is een uniek verjaardagsalbum waarvoor Winter 42 tracks van zijn label opnieuw liet inspelen door het Orchestre Lamoureux, een van de oudste symfonische orkesten van Parijs.

Hebben Pete Tong en Jeff Mills ook al gedaan, horen we u denken. Maar Winter haalde zijn inspiratie uit een heel andere hoek. ‘Die plaat die Metallica met het San Francisco Symphony Orchestra heeft gemaakt (S&M, uit 1999, nvdr.), heb ik altijd fantastisch gevonden. Elektronische muziek in een symfonisch jasje ís natuurlijk niet nieuw, maar ik wilde nóg verder gaan en de ruggengraat van elektronica wegnemen. Geen beats met een laagje violen, maar enkel klassieke instrumenten.’

Doordat de pompende basdrums wegvallen, staan op Ed Banger 15 de melodieën vol in de schijnwerpers, tijdloze hooks die evenveel house, funk als soul ademen. Ze tonen hoe Ed Banger altijd een zootje ongeregeld is geweest dat zijn eigen zin deed en vluchtige trends breed lachend aan zich voorbij liet gaan.

‘Ik probeer muziek voor vandaag te maken, maar ik vind het niet erg als een 18-jarige mij komt vertellen dat ze oud klinkt. Soms zit je pal op de tijdsgeest en soms niet’, zegt Winter. ‘Af en toe loop je zelfs voor op de feiten. De muziek van Justice stond aanvankelijk haaks op wat er toen werd gedraaid, maar achteraf gezien was de timing perfect: indiekids begonnen naar de club te gaan, hiphoppers luisterden meer en meer naar elektronische muziek en dansmuziek mocht ineens weer leuk zijn.’

Afrikaanse punkrock

Wie Winter naar zijn succesverhalen vraagt, krijgt bescheiden antwoorden. Het woordje geluk is nooit ver weg, ook niet als hij zijn strafste anekdote vertelt: hoe hij twee jonge muzikanten ontmoette in een platenzaak, op hun vraag zijn rechtenstudies liet vallen om halsoverkop de manager te worden van het duo dat vandaag bekendstaat als Daft Punk. ‘Ik was toen inderdaad op het goede moment op de goede plek, ja, maar voor elk succes kan ik je een paar acts geven waarmee ik de bal missloeg. Of heb jij al gehoord van 10LEC6 (uitgesproken als Dyslexix, nvdr.)? Da’s een gast die punkrock met Afrikaanse invloeden mengt. Vind ik geweldig, maar mensen geven er niet om. Of Borussia: een supergetalenteerde producer die echte bangers maakt, maar geen kat die ervan wakker ligt.’

Winter maakte in de hoogdagen van Daft Punk school als the king of the no: onder anderen Björk en Madonna kregen nul op het rekest toen ze wilden samenwerken met de helmwuivende heilanden van de Franse dansmuziek. Ook artiesten die hengelden naar Winters diensten als manager, stuitten op een njet.

Tot een zekere Gilles Bousquet hem op een dag via Facebook wat muziek doorstuurde. Winter besloot prompt om Mr Flash, zoals Bouquet zich liet noemen, niet te managen, maar wel om zijn muziek uit te brengen en er een label voor op te richten. ‘De gekte rond Daft Punk bereikte een hoogtepunt en Music Sounds Better With You van Stardust was een hit. Iedereen in de industrie jaagde dus achter house met disco-invloeden en een filter erop, maar daarom wilde ik daar net van wegblijven. Gilles kwam naar mij met onder meer Radar Rider, een donkere, instrumentele, trage hiphoptrack. Minder met de tijdsgeest matchen kon ik niet, en dat vond ik geweldig. Ik wilde zo graag irrelevant zijn.’

Tekst gaat verder onder de video.

Maar Winter was zeker niet de enige met een drang om alle genres lekker door elkaar te gooien op de dansvloer. ‘James Murphy, Erol Alkan…: begin jaren 2000 waren we echt een team, elk met onze invloeden. De Fransen, onder wie ik dus, haalden de mosterd uit soul, funk en andere zwarte muziek. Bij de Britten was het allemaal wat donkerder, veel new wave en industrial. En dan had je 2manydjs, de Belgen die alles samenbrachten (lacht) Ik heb uren doorgebracht op de dansvloer, kijkend naar de broertjes Dewaele.’

De lastige derde plaat

Bij een verjaardag hoort ook een blik vooruit, en die blijft in het geval van Ed Banger troebel, net omdat de successen van het label altijd een beetje onverwacht kwamen. Dat een groep als Justice over haar hoogtepunt heen is, wil Winter alvast niet horen. ‘Het blijft de beste liveband in de elektronische muziek van vandaag’, maakt hij zich sterk. ‘Ze hebben nu drie platen uit, en dat is altijd een lastig punt voor een groep. Ook Daft Punk werd uitgelachen met zijn derde album, Human After All, maar een paar jaar later volgde de Alive-tournee en daar praten we nu nog over. Wacht die volgende Justice-plaat dus maar af, zou ik zeggen.’

‘We hebben een paar keer gewonnen, een paar keer verloren, en we zullen in de toekomst nog winnen en verliezen. Maar we zitten nu in een fijne positie, waarin we onszelf kunnen zijn, los van wat de trend van de dag is, en met iedereen kunnen samenwerken, van Boys Noize tot Pharrell Williams. Daarvoor hoeven we onze muziek niet aan te passen of te herleiden tot een Spotify-versie. Als we nu en dan eens in een playlist passen, des te beter, maar als het niet lukt, is dat niet mijn probleem.’

Of Winter iets te zeggen heeft over de toekomst van de elektronische muziek? ‘Ik weet niet wat er komt. De techno van vandaag klinkt nog steeds zoals ze in 1996 klonk. Een beetje beter misschien, door nieuwe technische snufjes, maar het basismateriaal is niet het minste veranderd. Het is duidelijk dat de dansmuziek wacht op een nieuwe revolutie. ‘