Bonnie Raitt (****) @ Cactus (zaterdag , 20u10- 21u25)
Dit was superieure good time music en één van de sterkste optredens op Cactus tout court. Vier sterren!
PLUS: Een jaar of tien geleden mocht Bonnie Raitt het Cactusfestival al eens afsluiten. Dit jaar stond ze twee trapjes lager op de affiche, maar dat kon de inmiddels 63-jarige zangeres duidelijk niet deren. Haar karakteristieke rauwe stemgeluid was intact en ook haar slidegitaarspel klonk nog soepel en expressief als vanouds.
La Raitt kreeg ruggensteun van een strakke band die, zo te horen, al heel wat zwaar weer had overleefd en plukte zowel materiaal uit haar vorig jaar verschenen, zestiende langspeler ‘Slipstream’, als uit haar andere platen van de voorbije vier decennia.
Het werd een set vol puike Amerikaanse rootsmuziek: traditioneel van snit maar gebracht met het enthousiasme en de bevlogenheid van een stel jonge veulens. Eigen songs speelde Bonnie Raitt nauwelijks, maar zoals gewoonlijk fabriekte ze een beeldige halsketting met andermans parels: Gerry Rafferty’s ‘Right Down the Line’, John Hiatts ‘Thing Called Love’, John Prines ‘Angel From Montgomery of John Cleary’s ‘I Feel So Damn Good I’ll Be Glad When I get the Blues’. Funk, r&b, soul en country: Bonnie Raitt en haar gezellen speelden het allemaal met hetzelfde vuur, dezelfde vanzelfsprekendheid.
De artieste wisselde regelmatig gitaarlicks uit met George Marinelli, terwijl ook de toetsenman, die ooit nog Jimi Henrix had gesecondeerd, af en toe een plakje op het voorplan werd gegund.
Tot de piekmomenten uit de set behoorden het bluesy, van Bob Dylan geleende ‘Million Miles’ en de verstilde ballad ‘If I Can’t Make You Love Me’, die onlangs nog door Adele nieuw leven werd ingeblazen. Maar ondanks enkele trieste noten was dit vooral superieure good time music. En één van de sterkste optredens op Cactus tout court.
MIN: Het bleef een typisch Amerikaanse show die al te vaak dreef op geveinsde spontaneïteit. Maar wie aanvaardt dat rock ook altijd een beetje theater is, kan daar moeilijk over struikelen.
HOOGTEPUNTEN: ‘Milion Miles’, ‘Right Down the Line’, ‘If I Can’t Make You Love Me’…
QUOTE: “Dit is één van de mooiste plekken waar we ooit geweest zijn. Geen idee hoe we er zullen in slagen hier weg te komen. Dankjewel dus om ons nog eens naar Brugge te brengen.”
Dirk Steenhaut
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier