Boezemvriend Aldo Struyf over Mark Lanegan: ‘Antwerpen was een thuis voor hem’

Aldo Struyf (links) en Mark Lanegan © Charlie De Keersmaecker

Eergisteren overleed Mark Lanegan, grungepionier en predikant van aardedonkere blues. Een donderslag, ook voor zijn Antwerpse vriend en bandleider Aldo Struyf.

Aldo Struyf: Ik was totaal verrast toen ik het hoorde. Vijf dagen geleden (we spreken Struyf de dag na Lanegans dood, nvdr.) lag hij nog op mijn zetel te slapen. Mark was naar Antwerpen gekomen om te repeteren. Je zag wel dat hij het fysiek nog zwaar had na zijn zware covidbesmetting van vorig jaar. Maar hij leek aan de betere hand. We hebben enkele shows in het najaar vastgelegd en waren ook zomeroptredens aan het plannen. Toen hij vorig jaar rond Pasen drie weken lang in een kunstmatige coma lag, dacht ik echt: dat gaat niet goed aflopen. Toch is hij erdoor gekomen. Enkele weken geleden ben ik hem nog gaan bezoeken in Ierland, waar hij woonde.

Hoe heb je het nieuws vernomen?

Struyf: Ik kreeg in de namiddag telefoon van Greg Dulli (de gewezen frontman van The Afghan Whigs, richtte samen met Lanegan The Gutter Twins en The Twilight Singers op, nvdr.), die ik ook redelijk goed ken. Mark was die ochtend door zijn vrouw Shelley gevonden.

Sinds zijn autobiografie Sing Backwards and Weep uit 2020 weten we hoe waanzinnig hard deze man heeft geleefd toen hij nog in de tang van alcohol en drugs zat.

Struyf: Hij vertelde mij hoe hard hij ervan had afgezien om terug in zijn verleden te duiken en te moeten terugdenken aan de vrienden die hij had verloren, zoals Layne Staley en Kurt Cobain. Zozeer dat hij zwoer nooit nog een boek te zullen schrijven.

Hij is tientallen keren bij mij in Antwerpen blijven slapen. Hij zette zijn eigen thee en koffie en waste nadien de boel af.

Begin dit jaar verscheen dan toch Devil in a Coma, het ijzingwekkende verslag van zijn ziekenhuisperiode vorig jaar.

Struyf: Meer dan twee pagina’s heb ik er nog niet van gelezen, aangezien ik het pas vorige week van hem heb gekregen. Antwerpen was een thuis voor hem. In de bijna twintig jaar dat ik hem heb gekend, is hij hier tientallen keren blijven slapen. Niet dat we dan voortdurend praatten – integendeel. Ik liet hem gewoon doen. Soms zat hij een halve dag naar films of series te kijken. Hij zette zijn eigen thee en koffie en waste nadien de boel af. (lacht)

Hoe ga je je Mark Lanegan herinneren?

Struyf: Hij was een goeie vriend. Zijn kennis van muziek was encyclopedisch, en zelf ben ik er ook aan verslingerd. In feite hadden we dezelfde platenkast. Nu ja, in zijn wilde jaren heeft hij een groot deel van zijn collectie verkocht om dope te kunnen scoren. Ik heb heel wat nichedingen staan die je niet zomaar op Spotify terugvindt, dus die kon hij hier opzetten. We hebben urenlang samen naar muziek geluisterd. Dat waren fijne momenten. Hij heeft me onlangs nog via een of andere streamingdienst Robbie Basho leren kennen, een fingerpicking gitarist in de stijl van John Fahey. Ik ben die plaat deze week nog gaan kopen. (lachje) Ik vond hem een van de beste zangers van onze tijd. Hij was heel veelzijdig als artiest: hij hield van heavy rock, maar zong evengoed een nummer met Moby of was met allerlei electroprojecten bezig. Ik zeg niet dat ik alles wat hij deed goed vind, maar zijn brede interesse vond ik wel knap. Het was een eer om al die jaren met hem te hebben mogen spelen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content