Jonas Boel
‘Bing Crosby en “White Christmas” hebben meer schade aangericht dan we beseffen’
Dankzij Bill Crosby associëren we kerst niet alleen met een smetteloos sneeuwtapijt, maar ook met zeemzoete melancholie, schrijft Knack Focus-redacteur Jonas Boel, in zijn pleidooi voor een kerstfeest onder een parasol. ‘Weg met het hele cliché van het winterse wonderland!’.
Zodra de twaalfde en laatste maand van het jaar aangebroken is, stijgt de kerstkoorts. Zo gaat het al jaar en dag, maar met dank aan covid-19 worden we dit jaar extra vroeg blootgesteld aan alles wat met de rood-witte horror te maken heeft.
‘Geen genade voor Kerst en Nieuwjaar’, met die krantenkop kan je de discussies omtrent de christelijke hoogdagen ongeveer samenvatten. Geen grote schrans- en cadeaupartijen met alle neven en nichten rond de dennenboom dit jaar, en dat om een gevreesde derde besmettingsgolf te vermijden.
Het lot van alleenstaanden, de stormloop op vuurkorven, het wegvallen van skivakanties, de lawine aan postpakjes, en ga zo maar door. Al weken worden kranten gevuld met nieuwtjes en weetjes die gelinkt worden aan het kerstfeest.
Non-believers en virologen staan opnieuw met getrokken messen tegenover elkaar, en aan de politici om tot in den treure uit te leggen dat een groot familiefeest met drie, vier generaties samen aan één tafel nu écht geen goed idee is.
Bing Crosby en u003cemu003eWhite Christmasu003c/emu003e hebben meer schade aangericht dan we beseffen.
Maar weinigen of niemand die de (kerst)ballen had om simpelweg te zeggen: vergeet nu even die jaarlijkse traditie in de derde week van december, en kom in familieverband bij elkaar wanneer we de pandemie opnieuw onder controle hebben.
Paaseieren rapen is een traditie. Rock Werchter is een traditie. De Gentse Feesten zijn een traditie. Dat, en nog veel meer afgelastingen hebben we overleefd. En mochten de media en commercie ons niet horendol maken, dan zou ons gezond verstand zeggen: ach, die ene 24ste en/of 25ste december met een paar man minder lukt ook wel.
Kerstmis is de meest gehypete, hysterische, en artificiële feestdag die we kennen. Het. Zal. En. Moet. Gezellig. Zijn. En alle bijhorende schmaltz hebben we ons ook nog eens grotendeels laten opdringen door de entertainmentindustrie. Want de katholieke kerk heeft, nochtans hoofdaandeelhouder in deze farce, nooit of te nimmer gevraagd om afgrijselijk gebreide truien, kitscherige versiering, vettige sauzen, mottige films, en melige meezingdeuntjes.
En één van de meest melige van al die opdringerige kerstjingles moet White Christmas van Bing Crosby zijn. Een song – nog steeds één van de bestverkochte singles ooit – die meer schade heeft aangericht dan de meeste mensen beseffen. Mede dankzij Irving Berlin, de auteur van de song, en de croonerstem van Bill Crosby associëren we kerst sindsdien niet alleen met een smetteloos sneeuwtapijt, maar ook met zeemzoete melancholie.
Bing Crosby – White Christmas (1950).aviTransLucenT3Dhttps://www.youtube.com/user/TransLucenT3Dvideo2704801.0YouTubehttps://www.youtube.com/360480https://i.ytimg.com/vi/_3ZC45Q82pg/hqdefault.jpg
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Er is een reden waarom White Christmas zo’n gigantische klassieker werd: de single verscheen origineel in 1942, in volle oorlogstijd. De boodschap van heimwee naar knusse dagen ‘like the ones I used to know’ ging er toen in als zoete koek, niet in het minst bij de soldaten aan het front.
Gevraagd naar de moeilijkste momenten in zijn carrière, herinnerde Crosby zich die keer toen hij in december 1944 ging optreden voor Amerikaanse troepen in Noord-Frankrijk, en White Christmas moest zingen voor duizenden GI’s die van heimwee tranen met tuiten huilden. Een paar dagen later sneuvelden ze bij bosjes tijdens het Ardennenoffensief.
In de jaren vlak na WOII stootte de single telkens opnieuw door tot de top van de hitparade, en was het hek van de dam. Sinds White Christmas bleek er een gigantische markt voor seculiere kerstsongs vol mistig verlangen en weekhartig sentiment te bestaan, en elk jaar opnieuw – van Elvis Presley tot Robbie Williams – pikt elke would-be Bing Crosby z’n graantje mee met een nieuw laagje huilerige en melancholische stroop.
Maar zo hoeft het dus niet te zijn, hé, mensen! Weg met het hele cliché van het winterse wonderland! Eigenlijk is het simpel: als ze in Australië, Nieuw-Zeeland, of elders ten zuiden van de evenaar kerst kunnen vieren in zwembroek onder een parasol, dan wij ook!
Begin dus maar al te plannen, voor die kerstpicknick of dat merry tuinfeest met de familie. Vervang de kalkoen in de oven door een frisse salade en een visje op de barbecue, de slee door een plonsbadje, en de jingle bells door – ik zeg maar wat – Christmas Wrapping van The Waitresses, of Soulful Christmas van James Brown.
Een eenzame uitnodigen kan ook in mei of juni, slingers en ballen passen evengoed in een kersenboom. En feesten met blote tenen in het gras of zand is gewoon een pak aangenamer dan met bottines in gesmolten smurrie. We leven tenslotte niet meer in 1942, laat dat besef deze kerstdagen eens goed doordringen.
The Waitresses – Christmas Wrapping (Music Video)scamparoohttps://www.youtube.com/user/scamparoovideo3444591.0YouTubehttps://www.youtube.com/360480https://i.ytimg.com/vi/nud2TQNahaU/hqdefault.jpg
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier