Bazart in de AB: De Nieuwe Jonge Goden van de Vlaamse pop

Afgelopen zomer pakten ze al Rock Werchter en Pukkelpop in. Dit weekend mochten ze twee keer aantreden in een uitverkochte AB en hun pas verschenen debuut-cd ‘Echo’ knalde meteen binnen op nummer één in de Ultratop. De conclusie laat zich raden: Bazart is een fenomeen.

Lang geleden alweer dat er nog eens een Belgische groep was opgestaan die bij alle radiozenders, met uitzondering van Klara, een voorkeursbehandeling kreeg. Drie singles waren al voldoende om de vijf heren van het Gents-Antwerpse Bazart tot Nieuwe Jonge Goden te bombarderen. Voor je met je ogen kon knipperen, maakten ze de transitie van zero to hero. Alles wat ze aanraken verandert in goud en waar zanger Mathieu Terryn en zijn gezellen ook verschijnen, overal zijn ze het voorwerp van hysterische taferelen.

The Beatles in het Shea Stadium? Clouseaumania revisited? Een feit is dat Bazart menig meisjeshart enkele tellen sneller doet slaan. Ook in de AB hadden weer heel wat vrouwelijke fans zich van bordjes voorzien waarop ze enkele niet mis te verstane boodschappen voor Terryn hadden neergepend. In de meeste gevallen kwam het erop neer dat de zanger vriendelijk maar met aandrang werd verzocht hun dolgedraaide hormonenhuishouding op orde te komen zetten. En vlug wat.

Knuffelgehalte

Voor wie een poging wilde wagen het megasucces van Bazart te verklaren, was het concert in Brussel alvast zeer verhelderend. Doordat de groep zich van haar moedertaal bedient, slaagt ze erin op een zeer directe manier met haar fans te communiceren. Eerder dan echte verhaaltjes, schotelt Terryn de luisteraar impressies en mijmeringen voor. Die zijn soms aan de vage kant, maar ze bekken wel lekker, omdat, zoals bij veel Angelsaksische bands, de klank van de woorden minstens zo belangrijk is als de inhoud. In dat opzicht vist Bazart in dezelfde vijver als Eefje de Visser of Roosbeef. Mocht het gezelschap in het Engels zingen, dan zou het niet half zo uniek klinken. Bovendien maakt het muziek voor het hier en nu, met een eigentijdse productie en steunend op een uitgekiende mengeling van indierock, donkere elektropop en dansbare r&b, bevrucht door Rihanna en Justin Timberlake. Iedere doelgroep herkent er wel iets van zichzelf in, kortom.

Bazart maakt liedjes die goed in elkaar zitten, catchy genoeg zijn om in je hoofd te blijven hangen en occasioneel voorzien zijn van zinnen die je aandacht trekken. Geen idee wat aartsbisschop De Kegel ervan vindt, maar “liever snel naar de hel dan traag naar de hemel” is in Vlaanderen goed op weg een staande uitdrukking te worden. In ieder geval geeft Bazart blijk van een “live fast, die young” -attitude die je bij de doorsnee kleinkunstenaar niet gauw aantreft. En uiteraard is het hoge knuffelgehalte van frontman Mathieu Terryn een niet te onderschatten bonus. Benieuwd of Bazart dezelfde populariteit had bereikt, mocht zijn zanger een baardige trol zijn geweest.

Het kwintet laat het allemaal over zich heen komen en geniet met volle teugen van het succes. Je weet tenslotte maar nooit hoe lang het stand houdt. Toch hield het de zaken in de AB vrij eenvoudig. Het decor bestond uit een scherm met drie verticale strepen erop en de set stond voornamelijk in het teken van de cd ‘Echo’, die pas sinds vrijdag in de winkelrekken ligt. Er werd ingezet met ‘Macht’, waarin ijle synths het opnamen tegen een modieuze beat. Ook in ‘Voodoo’ viel op dat Bazart tot dezelfde muzikale familie behoort als Oscar & The Wolf en Warhola.

Nationale hymne

‘Tunnels’ werd door het merendeel van de vrouwelijke fans devoot meegezongen en oudere nummers, zoals ‘Zienderogen’, met backingstemmen die vaag aan Dead Can Dance deden denken, of ‘Koortsdroom’ bleken al net zo goed tot de publieksfavorieten te behoren. ‘Lux’ werd nog versierd met nerveuze elektronica, maar ‘Kloon’ diende zich aan als een behoedzame ballad waarmee Bazart in het vaarwater van Coldplay terechtkwam. ‘Chaos’, waarmee de groep overtuigend aantoonde méér te zijn dan een one hit wonder, stond oorspronkelijk, in een afwijkende versie, al op de ep ‘Meer dan ooit’ uit 2012, die vandaag tot een collectors’ item is uitgegroeid. Niet kwaad, alleen klonk Bazart live toch iets eenvormiger dan op zijn platen, waar de muzikale details er veel nadrukkelijker uitspringen.

De cover van ‘Sterrenstof’, een nummer van de Jeugd van Tegenwoordig, was inmiddels gesneuveld, zodat het concert er na vijftig minuten al op zat. De klassieker ‘Goud’ bleef, zeer voorspelbaar, als laatste bis opgespaard en werd meegebruld alsof het de nationale hymne betrof. Bazart kwam, zag en overwon en deed precies wat de toeschouwers hadden gehoopt. Missie volbracht dus. Maar in muzikaal opzicht mocht het, wat ons betreft, allemaal nog een tikje uitdagender. De populariteit is Bazart van harte gegund, maar het komt er voor Terryn en Co. nu op aan het hoofd koel te houden en niet voortijdig op te branden.

Dirk Steenhaut

Het concert in de AB van vanavond is uitverkocht. Dat geldt ook voor dat van zaterdag 1 april 2017 in de Antwerpse Lotto Arena. Voor het extra optreden, op vrijdag 31 maart zijn nog tickets te krijgen, maar snel wezen is de boodschap.