In 2009 was hij, met zijn zestien jaar, de jongste performer op Rock Werchter ooit. Vandaag is Jasper Erkens nog altíjd jong, maar wél vijf jaar ouder en ervarener. Met zijn nieuwe band Altrego kwam hij tonen wat hij tijdens zijn periode in de Londense BRIT-school zoal had opgestoken.
PLUS
Artiesten die zichzelf al heruitvinden nog voor hun carrière goed en wel is begonnen, kunnen altijd op ons respect rekenen. En jawel, de singer-songwriter van ‘Waiting Like A Dog’ viel nergens meer te bespeuren. Jasper Erkens had zijn akoestische gitaar geruild voor een elektrisch exemplaar en, bijgestaan door twee zwarte muzikanten, respectievelijk op keyboards en drums, speelde hij nu een met elektronica aangelengd, metalig soort funkrock dat ons een beetje aan de vroege Soulwax deed denken. Op andere momenten waaide dan weer de geest van Stevie Wonder voorbij: die uit de tijd van ‘Superstition’ en ‘Higher Ground’. Al konden de nummers van Altrego daar voorlopig nog niet mee concurreren, dat spreekt.
Erkens plukte af en toe een bluesy solo uit de snaren en zijn gezellen speelden strak genoeg om ons met nieuwsgierigheid te doen uitzien naar hun langspeeldebuut, waarvoor de IJslandse topproducer Valgeir Sigur∂sson achter de knoppen zat. Erkens anticipeerde ook al op de voetbalgekte die later op de dag zou toeslaan, door een door Vincent Kompany gesigneerde Rode Duivels T-shirt uit te loven aan wie tijdens ‘Miraculous Epiphanies’ het hardst zou roepen, dansen of springen. Meteen zag je hoe talloze toeschouwers hun uiterste best deden om gezien te worden. Maar uiteindelijk kon de zanger niet kiezen en gooide hij de begeerde trofee dan maar lukraak de massa in. Nu ja, massa… De Klub C-tent oogde tijdens zijn optreden nog een beetje leeg. De positivo in ons stelde echter vast dat er zeker genoeg volk was om de ABBox mee te vullen. Voor een debuterend groepje lang geen slechte start dus
MIN
Altrego had occasioneel met technische problemen te kampen en dat haalde de vaart uit zijn set. Voorts hadden we de indruk dat bij Erkens & Co voorlopig de nadruk nog meer op de sound dan op de songs lag. Het klonk zeker niet kwaad, maar of de heren met dit soort materiaal de wereld zullen veroveren, is hoogst twijfelachtig.
HOOGTEPUNTEN
Van de titels van de meeste nummers hadden we nog geen idee, maar we hoorden geen manifeste uitspringers.
QUOTE
“These guys don’t trust me speaking Dutch, because they think I’m gossiping about them”, sprak Jasper Erkens over zijn Britse muzikanten. Maar een Vlaming die Engels spreekt tegen een Vlaams publiek: veel potsierlijker moet het niet worden.
