Alléén maar headliners op Gent Jazz: ‘Wij proberen het vierletterwoord jazz geen definitie te geven’

U kent Gent Jazz als die stip op de festivalkaart waar stadse gemoedelijkheid samenklotst met een waaier aan hoogstaande muziek. Nou moe: dit jaar staan er in de Bijloke alléén maar headliners!

‘Tenminste’, nuanceert organisator Bertrand Flamang, ‘als je de onbekendere namen op de affiche als de headliners van de toekomst wilt zien. Dat wij daarnaar op zoek gaan, is een van de sterktes van Gent Jazz. De vinger aan de pols houden, dat is onze kracht.’

Maar de weifelende bezoeker trekken jullie over de streep met grote namen als Grace Jones, Herbie Hancock, Wayne Shorter Quartet, Norah Jones, Kamasi Washington, Trixie Whitley en Einstürzende Neubauten.

Bertrand Flamang: Uit al die namen blijkt ook dat wij aan het vierletterwoord jazz geen definitie proberen te geven. Voor ons is het een vorm van engagement, naar de maatschappij, naar muziek, naar schoonheid. Natuurlijk is jazz de rode draad doorheen onze programmering. Maar met evenveel trots en liefde zetten we creatievelingen op het festival die je niet meteen met jazz associeert. Zoals Einstürzende Neubauten, de jonge Gentenaren van Hypochristmutreefuzz, die rock maken met jazztechnieken, en Fire!, de metaljazzgroep rond de Zweedse saxofonist Mats Gustafsson. Zo heeft elke festivaldag zijn eigen verhaal.

Welke dag steekt er voor jou persoonlijk boven uit?

Flamang: Die van Neubauten, en die waarop levende jazzlegendes McCoy Tyner en Wayne Shorter misschien wel voor de laatste keer naar België komen. Zeker ook omdat Shorter met het Casco Philharmonic speelt, een orkest waarmee hij nog nooit te horen was. Een unieke coproductie met het Festival van Vlaanderen.

Je bent ook directeur van Jazz Middelheim. Kun je voor de volslagen nieuwkomer nog eens de verschillen uiteenzetten?

Flamang: Gent Jazz vertrekt heel bewust vanuit een bredere kijk op muziek. Er zijn enerzijds wel gegarandeerde zitplaatsen, als mensen specifiek voor één naam komen, maar we verwelkomen ongeveer evenveel typische festivalgangers. Op Middelheim ontvangen we dan weer veel families in een parkomgeving mét kinderopvang, en hebben we op muzikaal vlak meer oog voor traditie.

Dus wie een willekeurige dag op Gent Jazz doorbrengt …

Flamang: Moet spiritueel verwend worden! Niet alleen door wat tast-, eet- en drinkbaar is, maar ook door wat je hoort en ziet en voelt. Daarom besteden we, om maar iets te zeggen, veel aandacht aan een goeie, kwalitatieve klank. Die kwaliteit trekken we door in het culinaire aanbod, met dit jaar meer groentebereidingen dan ooit, gemaakt door topgroentechefs Frank Fol en Seppe Nobels.

Klinkt allemaal … lekker, Bertrand.

Flamang: Blij dat je dat woord gebruikt! Want wie lekker zegt, die beschrijft een sensatie, het genot van het moment. Wel, daarvoor ga je dus naar een festival.