Paul Baeten

‘Al mijn favoriete dingen in het leven komen neer op het AC/DC-principe’

Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

‘Eenvoud en transparantie bezorgen me een soort van rust’, schrijft auteur P.B. Gronda, ‘en uit die rust ontstaat misschien geen zuiver geluk maar wel een bepaald gevoelen van welbevinden.’

Die trend om Scandinavische varianten voor lamlendig niksdoen zomaar wat achterna te lopen is nu toch alweer een tijdje gaan liggen. Misschien omdat er steeds meer mensen effectief eens naar een van die Scandinavische landen zijn gereisd, om daar dan vast te stellen dat het er allemaal heel mooi geregeld en rustig is. En zo saai dat je gaat vermoeden dat die lage werkloosheid er enkel mogelijk is omdat de helft van de bevolking bij de zelfmoordpreventielijn moet gaan werken om de andere helft in leven te houden.

Ik geloof niet in motto’s, levensstijlen, goeroes, bestsellers met dé oplossing, te volgen levensvisiemodellen, en evenmin in dure boeken met foto’s en wijsheden van inspirerende mensen die zo’n goede smaak hebben dat ze er graag mee willen uitpakken in dure boeken.

Maar ik kwam er wel achter dat al mijn favoriete dingen in het leven neerkomen op wat ik het AC/DC-principe ben gaan noemen. Sinds vorige week dinsdag. Toen ik er dus achter kwam.

Al mijn favoriete dingen in het leven komen neer op het AC/DC-principe.

AC/DC is ongetwijfeld een van mijn favoriete bands. Als ik voor de rest van mijn bestaan één enkele band moest kiezen om te mogen beluisteren, zouden zij samen met The Band, The Beatles en The Miguel Wiels Ensemble zeker de shortlist halen.

Als je naar AC/DC luistert, wordt alles eerlijk gepresenteerd. Die fantastisch luide en toch zo verstaanbare gitaarklank stuurt elke metalhead met 25 ton distortion recht naar zijn mama. Je hoort elke slag op de drums, je begrijpt wat de zanger zingt, je kunt volgen wat de bas doet en de wisselwerking tussen de gitaren die de Young-broers daar ooit hebben uitgevonden is geen blues, is geen metal en ook geen classic rock. Het is onder andere dat allemaal en daarom de universele oerkracht die het is.

Maar vooral: je krijgt wat je hoort. Niks trucjes, niks afleiding, niks goochelarij. Rechttoe rechtaan, zoals we zeggen. Er zit zo veel werk en jarenlang perfectioneren achter, en het klinkt uiteindelijk even rotefficiënt eenvoudig als onweerstaanbaar.

Dus ging ik nadenken over waar je dat principe nog in terugvindt. Je raadt nooit wat er toen gebeurde! Klik hier om het te weten te komen alsof het 2017 was, doe het nu!

Werkelijk op elk bedenkbaar domein kwam ik bij het zoeken naar het allerbeste bij eenvoud en transparantie uit. Alsof er zo veel kabaal en gedoe is over onnozelheden dat alles wat duidelijk, leesbaar, helder en gewoon heel goed gemaakt is bijna een regenererend effect krijgt. Of het nu om de niet in sauzen verstopte mediterrane keuken, het originele ontwerp van de Porsche 911, de literaire stem van Richard Yates of een eenvoudige wollen trui gaat, eenvoud en transparantie bezorgen me een soort van rust en uit die rust ontstaat misschien geen zuiver geluk maar wel een bepaald gevoelen van welbevinden.

Een gevoelen dat natuurlijk haaks op de tijd staat, een gevoelen dat veel mensen eerder richting de eerder vernoemde Scandinavische buzzwoorden voor ‘niet douchen en chips vreten’ duwde. Een begrijpelijk gevoelen dus, maar niet de juiste oplossing. Want die was al die tijd gewoon: meer naar AC/DC luisteren.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content