Achter de schermen bij Rotterdam Terror Corps: 'Bij ons vind je geen vrolijke muziek' (video)

05-11-2015, 11:43 Bijgewerkt op: 03-04-2022, 01:39

Vuurspuwen, blote vrouwen en een kabaal waarbij horen en zien vergaat. Dat is een show van Rotterdam Terror Corps in een notendop. In de documentaire ‘No Happy Shit’ worden de leden van het collectief in een rustigere omgeving aan het woord gelaten.

Het was wellicht de meest ontregelende ervaring op Tomorrowland deze zomer. Dat er op de laatste dag nog mensen stonden te hakken op de doordraaiende slijpschijven en muzikale drilboren van Rotterdam Terror Corps. ‘Eerst het nieuws: er zijn nog gabbers’, schreven we toen in onze recensie.

In de documentaire ‘No Happy Shit’, geregisseerd door René Van Zundert, en te zien op Thump, worden de oprichters van het collectief aan het woord gelaten over de opkomst van de hardcore- en gabbermuziek in de jaren 90.

Onder de weinig opbeurende tl-verlichting van een loods in Rotterdam blikt oprichter George Ruseler (DJ Distortion) terug, en legt hij uit wat de groep vandaag nog betekent. ‘We zijn altijd tegendraads geweest. Als het bij de anderen begon te neigen naar hardstyle of trance, maakten wij onze muziek donkerder en lelijker.’

De hoogdagen van de hardcore mogen dan wel al even achter ons liggen, de groep houdt het vuur wel brandend. Dat blijkt uit de gesprekken in de studio, of in de weinig glamoureuze witte bestelwagen waarmee de group naar twee optredens in België rijdt.

‘We vinden alles belangrijk, zowel de optredens in clubs als op festivals. Pas als niemand meer over je praat, dan is het schlüss.’

Veel van wat Ruseler vertelt komt dan ook neer op de in de jaren 90 populaire tattoo: ‘Hardcore Till I Die’. Of zoals je nu vaker hoort: ‘That’s dedication.‘

Achter de schermen bij Rotterdam Terror Corps: 'Bij ons vind je geen vrolijke muziek' (video) — © THUMP

Misschien wel het mooiste shot is de groep die de bestelwagen uitlaadt op een parking van een afgelegen discotheek in Wallonië, terwijl verderop een hoop enthousiast kijkende en kauwende jongeren zich klaarmaakt om na de Sound of Belgium ook de Sound of Holland eens te herbeleven.

(JH)