Achter de schermen bij ‘Dusky’ van The Milk Factory: ‘We wilden een plaat die we in ons eigen huis konden draaien’

Jazzband The Milk Factory lost hier in première de kortfilm van de making of Dusky, zijn nieuwe ep.

In januari 2020 zorgde de jazzband The Milk Factory meteen voor een van dé platen van het jaar. Twee maanden later lag de wereld niet meer wakker van zulke lijstjes. Op de aankomende ep Dusky kiest de groep (gitarist Edmund Lauret, gitarist-pianist Thijs Troch, saxofonist Viktor Perdieus, fluitist Jan Daelman, bassist Kobe Boon en drummer Benjamin Elegheert) opnieuw voor folky minimalisme.

Het album ligt er pas op 16 april, maar in samenwerking met Knack Focus lost de band vandaag de making of Dusky, een registratie van drie nieuwe nummers, opgenomen in de Gentse Robot Studios.

Jullie vorige album, Aula, kwam uit in januari 2020, net voor de pandemie. Ze had alles om een slow burner te worden, en toen ging de wereld dicht. Hoe hebben jullie dat verteerd?

Edmund Lauret: We hadden nog een beetje geluk, want net voor de lockdown hebben we toch nog een béétje kunnen optreden met deze plaat. Een tourtje langs enkele mooie zalen, en in de zomer stonden we op Jazz Middelheim – weliswaar in zijn ingekrompen versie. Veel andere bands hebben meer reden tot klagen.

In welke omstandigheden is Dusky ontstaan? Elk in zijn bescheiden homestudio, en dan maar bricoleren?

Thijs Troch: Eind augustus, begin september waren de coronamaatregelen iets soepeler, waardoor we – veilig op een afstand van elkaar – samen in de studio konden opnemen. Dat gaf ons ook de kans om de kortfilm op te nemen in de Robot Studios in Gent, bij producer Pieterjan Coppejans. Lang hoefde het ook niet te duren. De hele plaat, en dus ook de kortfilm, is in één dag opgenomen. Bijna alles was een eerste take.

De plaat is nog iets minimalistischer dan Aula, die werd geproducet door Koen Gisen.

Troch: Bij Aula zijn er heel subtiel een paar overdubs gebeurd. Maar het was nu ook weer geen bewuste keuze om nu tot op het blote hout te gaan. Het voelde gewoon goed.

Het blijft verbazingwekkend: The Milk Factory bestaat onder meer uit leden van Nordmann, Hypochristmutreefuzz en Don Kapot, bands die bekendstaan om hun sturm-und-drang. Maar als jullie samenkomen, ruikt de muziek naar de blokhut van Bon Iver.

Lauret: Net daaróm! Iedereen heeft toch ook een zachte kant? Dat ei kunnen we dan kwijt in The Milk Factory.

Troch: Dit is ook de muziek waar ik thuis het meest naar luister: rustige muziek. Dennenmuziek. (grijnst) Ik wilde weleens een plaat maken die ik thuis zelf zou opzetten. Ik kom als pianist ook uit de echte jazz, hè. Daar zit je veel in rustige improvisatiesettings. De rockvibe is er voor mij pas later bijgekomen. De rust voelt voor mij niet als een tegenwicht, ze is er altijd al geweest.

Naar welke voorbeelden grijpen jullie graag terug?

Troch: Naar jazzdrummer Paul Motian. Telkens weer kom ik bij hem terug, en dat hoor je aan onze muziek. Luister eens naar zijn eigen composities. De man had Armeense roots, en je hoort er de folkinvloeden in. Hij schreef korte stukken met een eenvoudige melodie.

Die folk zit ook in jou, Edmund. De gitaar in het laatste nummer op Aula, Papagaai, komt recht uit die wereld.

Lauret: En dat is dan nog een nummer van Thijs! We spelen het met z’n tweeën. Zulke dingen gaan we live vaker doen, zodra het kan: onze ruime bezetting wat compartimenteren, en stukjes in duo of in trio spelen.

Die liefde voor verstilling en volksmuziek vind je ook bij een Belgische band als Kreis. Komt daar een golfje opzetten?

Troch: In België heb je daar wel een scene voor. Je hebt Bert Cools met Granvat, Ruben Machtelinckx, en in Gent heb je inderdaad Kreis. Vergeet ook niet dat veel van die mensen weleens met elkaar spelen, en elkaar zo beïnvloeden.

Zie je er een behoefte van deze tijd in?

Lauret: Mensen hebben er tijdens de coronacrisis duidelijk deugd van om naar rustige muziek te luisteren. Ze hebben al stress genoeg zónder naar opgefokte muziek te luisteren. En ook om te spelen is deze muziek heel aangenaam.

Troch: Die rust in de muziek vraagt ook een grote concentratie van je. Dat vind ik een belangrijk element. Je gaat dieper in de beleving.

Het zijn ook bijna allemaal korte stukken van een minuut of drie. De Israëlisch-Nederlandse componiste Karmit Fadael zei vorige week in de Volkskrant: ‘Korte composities passen bij deze tijd. Meer kunnen de mensen nu toch niet aan.’

Troch: Dat was niet noodzakelijk het uitgangspunt, maar ik begrijp het wel. Wat mij betreft, moet je vooral niet meer willen vertellen dan er te zeggen valt.

Lauret: En daarop aansluitend: ik hoop dat mensen op die manier de hele ep in één keer kunnen uitluisteren. Voor mij is het een geheel, niet iets waar je eens een stukje uit neemt.

Het album komt ook op cassette uit. Die scene bestaat al even, maar is dit toch niet gewoon een gimmick?

Lauret: Het heeft de charme van de lofi-bands. In een groep als de onze zitten er ook geen zware bassen – die verlies je op cassette -, dus het werkt nog wel. Maar het ziet er vooral leuk uit, je kunt er grafisch iets leuks mee doen, en als je dan toch iets tastbaars wilt uitbrengen, heb ik liever een cassette dan een cd. Mensen luisteren toch via streaming.

Tot slot: hebben jullie live-plannen durven te maken?

Troch: We hebben een livestreamconcert, op 19 april in De Handelsbeurs in Gent. Daar kijken we ontzettend naar uit.

The Milk Factory – DuskyThe Milk Factoryhttps://www.youtube.com/channel/UCfuRr0ebFDLgewN_7GHbpewvideo1502001.0YouTubehttps://www.youtube.com/360480https://i.ytimg.com/vi/wMEZohcbCgk/hqdefault.jpg