6 redenen waarom Kanye West (g)een l*l is
Een evenwichtig oordeel vellen over zijn nieuwe plaat ‘Yeezus’ is lastig, want er werden vooraf geen persexemplaren uitgestuurd. En over Kanye West himself is al even lastig, omdat hij heftige gevoelens uitlokt. Toch een poging.
Een evenwichtig oordeel vellen over zijn nieuwe plaat Yeezus is lastig, want er werden vooraf geen persexemplaren uitgestuurd. Een evenwichtig oordeel vellen over Kanye West is al even lastig, aangezien de man nogal heftige gevoelens uitlokt. Toch een poging: 3 redenen waarom West geen l*l is, en 3 redenen waarom wel.
‘George Bush doesn’t care about black people’ Het is september 2005. De orkaan Katrina heeft net een groot deel van New Orleans onder water gezet, duizenden mensen zijn dakloos en schreeuwen om hulp. En dus beslist de zender NBC om een tv-benefiet op poten te zetten. Halverwege de uitzending mogen Mike ‘Wayne’s World’ Myers en Kanye West de mensen thuis nog eens extra komen aanporren tot doneren, aan de hand van een netjes uitgeschreven dialoog over hoe de dijken rond New Orleans zijn gebroken. Na de opening van Myers krijgt een zichtbaar zenuwachtige, en helemaal niet arrogante West het woord, en hij begint aan een lange speech over hoe de hulpverlening mank loopt, hoe de media alle zwarten portretteren als plunderaars en hoe onschuldige mensen neergeschoten worden. Myers, die kijkt alsof Katrina zelve net over hem heen is geraasd, pikt even terug in en leest verder de teleprompter af, waarna West afsluit met: ‘George Bush doesn’t care about black people!’ Bush omschreef het incident later als ‘het dieptepunt van zijn presidentschap’ – en van een man die in acht jaar een terroristische aanslag op het World Trade Center meemaakte, twee oorlogen begon en de ergste financiële zeepbel in decennia zag ontploffen, wil dat iets zeggen.
Hij spreekt zich uit voor homoseksuelen ‘Iedereen in hiphop discrimineert homoseksuelen. Ik wil mijn vrienden gewoon zeggen: yo, stop it.’ Aldus West in 2005 in een interview met MTV, dat afgenomen werd nadat Wests neef tegen hem had gezegd dat hij homoseksueel was. West werd met de uitspraak een van de eerste supersterrappers die zich afzette tegen de alom heersende homofobie binnen het hiphopgenre. En ook daarna bleef hij zich uitspreken, onder meer door van op het podium zijn fans te vragen om ‘hun geesten open te zetten en mensen te aanvaarden zoals ze zijn’ of door in interviews te zeggen dat hij het niet erg vindt om ‘gay’ genoemd te worden omdat hij dat geen scheldwoord vindt. Goed, zijn lyrics zijn niet vrij van de machocultuur in de hiphop, en al zeker niet als het de houding tegenover vrouwen betreft, maar West heeft wel het clichébeeld van de rapper als big tough guy bijgesteld. En hij heeft zo mee de weg gebaand voor artiesten als Drake en Frank Ocean, en ook voor de overwegend positieve reacties vanuit de hiphopgemeenschap tegenover de coming-out van die laatste.
Hij kon lachen met South Park Elke ‘celebrity’ is door Trey Parker en Matt Stone al door de South Park-mixer gehaald en dus ook Kanye West, in de aflevering Fishsticks uit 2009. Daarin verzint Jimmy een grap over fishsticks en homoseksuele vissen die het hele land rondgaat en overal op luid gelach wordt onthaald. Behalve bij één persoon: Kanye West, die de clou niet snapt maar dat niet wil toegeven omdat hij zichzelf beschouwt als een genie en ‘de stem van een generatie’ – dat laatste heeft West trouwens ooit echt gezegd. Op het einde lijkt de rapper de grap eindelijk te snappen, alleen denkt hij verkeerdelijk dat hijzelf een homoseksuele vis is en springt hij de zee in om de liefde te bedrijven met allerlei soortgenoten.
Verwacht werd dat de echte Kanye niet zou kunnen lachen met de parodie maar daags na de uitzending zette hij een link naar de aflevering op zijn blog en noemde ze ‘zeer grappig’. Meer nog: South Park was voor hem de aanzet ‘om aan mijn ego te werken. Dat beeld van mij en mijn gigantische zelfliefde begint mij te hinderen. Ik heb het ooit in het leven geroepen om me zekerder te voelen op een moment dat mensen niet in mij geloofden, maar nu is het tijd om er afscheid van te nemen.’ Alleen: tussen droom en daad…
Hij vergelijkt zichzelf nogal graag met de groten der aarde Een citaat uit een radio-interview uit 2011: ‘Mensen zeggen soms: hij heeft een godcomplex, omdat hij heeft gezegd dat als ze vandaag de Bijbel zouden schrijven hij erin zou staan. Duh, natuurlijk zou ik daarin staan. Ik ben een van de belangrijkste mensen in de populaire cultuur van vandaag. Hoeveel personages zaten er in de Bijbel? 20, 30, 40, 50? Denk je dan niet dat ik in een moderne Bijbel een van die personages zou zijn?’ Tja, dat Kanye West een godcomplex heeft, geen idee waar mensen dat vandaan halen. (terzijde: dat er in de hele Bijbel slechts 50 personages zouden zitten, geen idee waar West dát vandaan haalt.)
In zijn meest recente interview, met The New York Times, is hij bescheidener. Daar zet hij zichzelf gewoon op dezelfde hoogte als Steve Jobs. ‘Ik ben zonder twijfel de Steve van het internet, mode, cultuur. Punt. Veruit. Ik zal de leider zijn van een bedrijf dat miljarden dollars waard is, omdat ik de antwoorden heb. Ik begrijp de cultuur. I am the nucleus.’ In datzelfde gesprek komt West ook nog eens terug op de beruchte MTV Video Music Awards van 2009, toen hij tijdens het dankwoord van Taylor Swift het podium opstormde om te zeggen dat niet zij maar Beyoncé had moeten winnen. West zegt in de krant dat hij spijt heeft. Omdat hij achteraf zijn excuses heeft aangeboden, welteverstaan.
Hij zet foto’s op Twitter van zijn ‘Swag’ U weet: online doet iedereen zich beter voor dan hij of zij is. Iedereen behalve Kanye West. Op zijn nu ter ziele gegane blog stuurde hij lange, richtingloze en vaak volledig in hoofdletters geschreven tirades de wereld in, bijvoorbeeld over hoe de verkiezing van Barack Obama niet betekende dat zwarte mensen geen bontjassen of rood leder meer mochten dragen. Of over hoe hij geen Twitter-account wilde ‘BECAUSE I’M TOO BUSY ACTUALLY BUSY BEING CREATIVE’. Even later ging hij toch op Twitter, om lange, richtingloze tirades de wereld in te sturen – alleen ditmaal opgedeeld in handige, korte stukjes – over de vraag of ‘het woord bitch ondertussen al acceptabel is’.
Gelukkig gebruiken hij en zijn geliefde Kim Kardashian het medium ook om te laten zien dat ze nog altijd eenvoudige mensen zijn, met dezelfde problemen en ongemakken als u en ik. Ook zij moeten in de luchthaven aanschuiven aan de metaaldetectoren, en al hun juwelen in dat lelijke plastic mandje leggen. Alleen is hun mandje daarna gevuld met genoeg bling om Liberace jaloers te maken en vindt West het nodig een foto daarvan te delen, begeleid door de zin ‘Set off the metal detectors with the Swag’. Die hoofdletter is van hem.
En dan is er nog… Die bril. God ja, die bril.
Stefaan Werbrouck
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier