6 essentiële Miles Davis-platen

© Don Hunstein

Jazztrompettist en een van de grootste geesten van de twintigste eeuw Miles Davis (26 mei 1926 – 28 september 1991) is vandaag 25 jaar overleden. Dit zijn de zes Miles-platen die u zeker niet mag missen.

Birth of the Cool (uitgebracht in 1957)

Tussen 1948 en 1950 leidt Miles een negenkoppig ensemble dat de energieke bebop een nieuwe richting uitstuurt. De flitsende solo’s en nerveuze tempo’s maken plaats voor rijke arrangementen en ongebruikelijke instrumentale kleuren.

‘Round About Midnight (1957)

Een van de gaafste opnames van The First Great Quintet (Miles, trompet; John Coltrane, tenorsax; Red Garland, piano; Paul Chambers, bas en Philly Joe Jones, drums). Wie dit lust, zal ook smullen van Cookin’ (1956), Relaxin’ (1958),Workin’ (1959) en Steamin’ (1961).

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Miles Ahead (1957)

In mei 1957 begint Davis aan een project dat hem incontournable maakt: arrangementen en twee oorspronkelijke composities van zijn vriend Gil Evans. Het repertoire laveert tussen klassiek, etnische muziek, pop en jazz. Een artistieke én commerciële triomf.

Kind of Blue (1959)

Dat Ene Verplichte Album van Miles Davis, en een nieuwe Grote Sprong Voorwaarts voor Miles, die een grotere nadruk legt op melodie en minder op halsbrekende akkoordenreeksen. ‘Het monstre sacré, en niet voor niets de bestverkopende jazzplaat uit de geschiedenis’, zei Michael Cuscuna, de grootste producer van de jazzbusiness, er ooit over in Knack Focus. ‘Klinkt nog altijd even modern.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Miles Smiles (1967)

Het beste album van The Second Great Quintet (Miles, trompet; Wayne Shorter, tenorsax; Herbie Hancock, piano; Ron Carter, bas; Tony Williams, drums), net voor hij Jimi Hendrix, Sly Stone en fusion ontdekte.

Bitches Brew (1970)

Scheurende gitaren! Monstrueuze jams! Spuuglelijke hoezen! De grote uitverkoop van Miles Davis begint hier. Uit drie kolkende studiodagen puurt Miles de hoeksteen van wat de jazzfusion zal worden. Goe vur in den otto.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

(FG/BC)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content