4 classic soundtracks van de bovenste plank

© gf

Bereid je voor op een stevige portie filmische bombast: onze favoriete verzamelaar jaagt legendarische soundtracks door de boxen – denk: Apocalypse Now en A Clockwork Orange.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Op een onbewaakt moment durven we al es door onze ruime en smaakvol ingerichte woonkamer rondhossen op de muziek van Fame of Saturday Night Fever. Onze nostalgische inborst heeft in deze woelige eenentwintigste eeuw de indruk dat de beste filmmuziek voornamelijk in de jaren zeventig werd afgeleverd. Bewijzen, Hastings, en snel ! Deze week richten we de beamer op vier legendarische films met een al even imponerende soundtrack ! Because we just love the smell of classical music in the morning.

The Exorcist (1973)

Regisseur William Friedkin adapteert, na zijn filmhit The French Connection, in 1973 het gelijknamige boek van William Blatty over een jong meisje dat om onverklaarbare redenen door de duivel bezeten is. Componist Lalo Schifrin levert de eerste soundtrack voor de film af, maar die wordt snel naar de prullenmand verwezen wegens “too scary”. Multi-instrumentalist Mike Oldfield wordt wel op slag wereldberoemd met Tubular Bells, dat algemeen bekend wordt als de officiële soundtrack van de film, maar waar maar een klein fragment in de film opduikt. Friedkin kiest uiteindelijk voor de hedendaagse klassieke muziek van Krzysztof Penderecki, George Crumb en Anton Webern.

The Exorcist wordt door Entertainment Weekly als één van de “Scariest Movies Of All Time” verkozen en brengt in het totaal bijna een half miljard dollar aan de kassa op.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Apocalypse Now (1979)

Francis Ford Coppola baseert zich voor Apocalypse Now op de roman Heart Of Darkness, een literair meesterwerk dat Joseph Conrad eind negentiende eeuw als vervolgverhaal publiceert. Coppola situeert het verhaal in Saigon tijdens de oorlog in Vietnam, waarbij Martin Sheen als Captain Willard op zoek mag naar Kolonel “Marlon Brando” Kurtz, die de pedalen heeft verloren en ergens in de jungle een privé-leger heeft verzameld. Het verhaal over de produktie van de film is al even legendarisch als de film zelf. Francis Coppola gaat way over budget, heeft af te rekenen met een orkaan waarbij het hele decor in de lucht vliegt en Martin Sheen wordt door een hartaanval geveld. “My film is not about Vietnam, it is Vietnam”, omschrijft de regisseur later. De film arriveert wel op tijd op het filmfestival in Cannes om er met de Gouden Palm aan de haal te gaan en Coppola wint ook nog es drie Golden Globes. De soundtrack wordt door vader Carmine Coppola gecomponeerd, maar het is de oerduitse Richard Wagner die met de Ride Of The Valkyries uit de opera Die Walkure een van de meest bepalende scenes in de film wegkaapt. Naast de soundtrack van vader Coppola verschijnt ook een dubbelalbum, waarop Martin Sheen, het hele verhaal uit de doeken doet, inclusief de belangrijkste dialogen uit de film.



A Clockwork Orange (1971)

Anthony Burgess publiceert in 1962 A Clockwork Orange. Regisseur Kubrick is op dat moment volop een nieuwe film over Napoleon Bonaparte aan het voorbereiden, maar aangezien dat project in de kast opgeborgen wordt , komt de roman van Burgess terug in het vizier. De film, die door Kubrick als “a story of the dubious redemption of a teenage delinquent by condition-reflex therapy” wordt omschreven, veroorzaakt een publieke schokgolf en wordt bijna dertig jaar lang in Engeland verboden. Amerikaan Walter Carlos (later omgebouwd tot Wendy Carlos) die al eerder op Switched On Bach met de Moog-synth had geëxperimenteerd, kan op de Clockwork Orange-soundtrack helemaal loos gaan op de negende symfonie van Beethoven. Maar ook Rossini en het onschuldige musicaldeuntje Singing In The Rain krijgen een iets grimmiger karakter in de film. Saillant detail, Singing In The Rain komt niet voor in het boek, maar wordt wel ter plaatse door hoofdrolspeler Malcolm McDowell geïmproviseerd om de verkrachtingsscène op de filmset “iets vlotter te laten verlopen”.

Klik hier voor de video

Barry Lyndon (1975)

Stanley Kubrick verfilmt mid jaren zeventig de negentiende eeuwse roman The Luck Of Barry Lyndon van de auteur William Thackeray. De film, waarin Ryan O’Neal de rol van Barry Lyndon vertolkt, wordt lauw onthaald door de pers, doet het aan matig aan de kassa en Kubrick besluit daarop The Shining te verfilmen om terug geld in het laatje te brengen van distributeur Warner Bros. De Thackeray-verfilming wordt pas jaren later gerehabiliteerd en terecht, want Barry Lyndon is een regelrechte parel, die op treffende wijze de opkomst en ondergang van het hoofdpersonage illustreert. Kubrick, een klassieke muziekfanaat selecteert voor de bijhorende soundtrack muziek van ondermeer Bach, Vivaldi en Schubert, maar het is vooral de (herwerkte) muziek van Haendel die het centrale muzikale thema van de film vormt.

Klik hier voor de video
Francis Weyns

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content