10 jaar Erased Tapes: ontmoet de helden van hedendaags klassiek

Pianovirtuozen, klanktapijtwevers en grensverleggers: het is nu al tien jaar dat het Londense platenlabel Erased Tapes hen een platform biedt. Als verjaardagsgeschenk brengen we hulde aan vijf van de getalenteerdste telgen van de hechte platenfamilie.

• Ólafur Arnalds

Erased Tapes bestond nog maar net of Ólafur Arnalds bezorgde het label al zijn eerste voltreffer: Eulogy For Evolution (2007), het debuut van de IJslandse knaap. Arnalds was voordien enkel gekend als een drummer in hardcorebands als Fighting Shit. Hij had dus al evenveel te bewijzen als Erased Tapes zelf. En zich bewijzen deden ze allebei. Erased Tapes gaf Arnalds de ruimte om zijn curiositeit te volgen, wat een bloedmooi neoklassiek album opleverde: 3055. Het label zorgde ook voor een prachtige bijhorende hoes, wat een standaard werd voor de Erased Tapes-albums die volgden. Óli is sindsdien het gezicht van Erased Tapes.

• Nils Frahm

Nils Frahm is de leerling van een leerling van Tsjaikovski. Klassiek geschoold, dus, maar de jonge Berlijner is evenzeer bereid met die regels te breken. In 2013 bracht hij zijn magnus opus Spaces uit: een soort best-of, samengesteld uit verschillende liveopnames van oude, nieuwe en geïmproviseerde nummers. ‘Ambre’ en ‘Over There, It’s Raining’ zijn kleine pianoliedjes boordevol verlangen en romantiek, ‘Says’ is een dromerig experiment met een synthesizer, en ‘Toilet Brushes’ is een jam met, welja, toiletborstels. Spaces is het toonbeeld van Erased Tapes: het resultaat van een artiest op zoek naar ongewone maar onversneden schoonheid.

• Peter Broderick

Geef Peter Broderick eender welk instrument en hij maakt er een uitstekende song mee. De Amerikaan zingt en bespeelt piano’s, orgels, strijkers, drums en synthesizers. Dat doet hij op zijn eigen maar ook op andermans platen, zoals die van Efterklang, Chantal Acda en heel wat Erased Tapes-familieleden. De opmerkelijkste albums met zíjn naam op de hoes? Float 2013, een prachtige herwerking van zijn dito debuut uit 2008. Er is ook Partners, waarop hij vertrekt van het werk van componist John Cage en eindigt met enkele heel persoonlijke composities. En recentelijk verscheen Grunewald, een bundeling van vijf pianonummers die hij in de Berlijnse kerk Grunewald opnam, niet toevallig dezelfde locatie waar Nils Frahm zijn eerste langspeler vastlegde.

• A Winged Victory For The Sullen

In de wereld vande ambient en hedendaags klassiek is A Winged Victory For The Sullen een ware supergroep. Pianist Dustin O’Halloran was dit jaar nog genomineerd voor een Academy Award in de categorie beste originele soundtrack. Adam Wiltzie is op zijn beurt de helft van Stars Of The Lid, de invloedrijkste ambientgroep van de eenentwintigste eeuw, en werkte in het verleden al samen met The Flaming Lips, Mercury Rev, Iron & Wine en Sparklehorse. Samen maken ze uitgesponnen klanklandschappen met analoge synths, piano’s, strijkers en véél stiltes. Epische stukken zoals ‘A Symphony Pathetique’ en ‘Atomos VIII’ zijn adembenemend. Onthaasting is het kernwoord bij de muziek van A Winged Victory For The Sullen, wat hen naadloos doet aansluiten bij Erased Tapes.

• Lubomyr Melnyk

In 1979 bracht Lubomyr Melnyk, de nu 69-jarige Oekraïner, zijn allereerste langspeler uit. Pas in 2013 debuteerde de ouwe rot op Erased Tapes met Corollaries. Op die plaat stelde de bebaarde pianovirtuoos – hij gaat er prat op de snelste pianist ter wereld te zijn – met verve tentoon waarom hij als een pionier van de continuous music wordt aanzien: met zijn vingervlugge pianospel creëerde hij een kolkende, schijnbaar eindeloze stroom van noten. De oeverloze repetitie maakte de muziek hypnotiserend. En wie hoorden we zingen tijdens de openingstrack? Peter Broderick, die ook enkele toefjes viool aanbracht. Achter de knoppen: Nils Frahm. Een Amerikaan, een Duitser en een Oekraïner, jong en oud, deel uitmakend van één hechte familie: Erased Tapes.