Camping Sunset draaft momenteel door de droogdokken in de Antwerpse haven om er het slot van hun drieluik Ten Oorlog – hun enscenering van Tom Lanoyes superieure tekst – te spelen. Een slot dat op de eerste speeldag nog op wankele poten stond.
Ten Oorlog, dat is in de eerste plaats de kolkende theatertekst die Tom Lanoye schreef door de bekendste koningsdrama’s van William Shakespeare tot een mastodontstuk over machtswellust (en het daaraan gekoppelde verderf) te vertimmeren. De oerpremière vond plaats in 1998. Anno 2021 waagt het Gentse collectief Camping Sunset zich aan een enscenering, op prachtlocaties.
Na het kleurrijke Ten Oorlog I dat in juni in Gent te zien was en het overweldigend natte Ten Oorlog II dat in juli in Oostende speelde, trekt de Camping Sunset-bende de teugels aan in Ten Oorlog III. Daarin krijgt Richard III eindelijk de gedeukte kroon in handen. Maar de wereld waarover hij mag heersen, is moegestreden, kapot, overwoekerd door onkruid en bezaaid met puin.
Dok 6, vlakbij Stormkop in de Antwerpse havenbuurt, beantwoordt volledig aan die beschrijving van een door machtswellust en bloedvergieten vermolmde wereld. Daar landt Camping Sunset na hun verbijsterend straf Ten Oorlog II. ‘En wat nu, mannen?’, moet een vraag geweest zijn. Het antwoord: dolen als een eenzame doorheen een zwoele zomernacht waarin iedereen lijkt te feesten behalve die ene.
Vanuit dat gevoel bouwt Camping Sunset dit gewaagd verstilde deel dat in het tonen van wanhoop en verslagenheid het perfecte slot van de trilogie lijkt maar als losse voorstelling – en zeker de eerste dag van de groei- en speelreeks – heel fragiel aandoet. ‘Oebedoeltge ‘Groei- én speelreeks?’ Jawel. Camping Sunset bestaat uit podiumbeesten. Zij houden vooral van spelen en, nadien, op café of op een door maanlicht gekuste locatie lang napraten over wat ze speelden.
De opvoering die wij zagen is wellicht een wankel veulen in vergelijking met wat de Camping Sunsetters intussen spelen.
Daarom repeteren ze een stuk absurd kort – twee weken, dat is net voldoende om ongeveer te weten wie je tegenspeler is en welk kostuum zij/hij (niet) draagt – om dan voor de ogen van het publiek dat stuk te laten groeien. Met een ponskaart kan je voor de prijs van één ticket twee voorstellingen meemaken én de groei zien.
Knack Focus zag de voorstelling op de eerste speeldag, 28 augustus 2021. Dat was geen voltreffer. De opvoering die wij zagen is wellicht een wankel veulen in vergelijking met wat de Camping Sunsetters intussen spelen.
Wat zagen wij?
We zagen Een bende motorrijders-zonder -helm, verloren in de strijd wellicht, op één aftands brommertje als stalen ros. Het is de bende van de briesende Edward IV, met pit vertolkt door Lieselot Siddiki. Haar aartsvijand is haar broer: de monsterlijke Richard III, evengoed een lid van de motorbende en vertolkt door Patricia Kargbo.
We zagen en hoorden violiste Elisabeth Klinck die op zware boots dreigend de scène op botste en Richard toonde hoe hij een zwaard als een strijkstok langs een hals kan laten glijden…
We zagen een innemende Joeri Happel als Hendry VI die langs het dok wandelt, erin en er weer uit klautert en vertelt over hoe hij zijn dode moeder weer zag en hoe graag hij zijn hart met vrede wil kronen…
We zagen dolende personages die letterlijk uit de put willen kruipen waar ze in gedonderd zijn maar telkens terug in die poel van verderf vallen of gelokt worden.
We zagen een moedige poging om de absolute verstomming en door ellende verdwaasd dolen te ensceneren in lange, trage, van rauwe melancholie zwangere scènes met opspattende monologen en in de put donderende protagonisten.
De kampeerders van Camping Sunset zetten de schaar in Tom Lanoyes moedertekst en gaan resoluut voor de haast totale sprakeloosheid en het spreken met perfect gemonteerde beelden. Dat vergt een detaillistische acteerstijl en een regie die de toeschouwersblik als een cameralens doet in- en uitzoomen. Dat is hondsmoeilijk. Op de eerste speeldag zag je de bende hiermee worstelen.
Camping Sunset bezorgde zichzelf én het publiek een epische zomer vol theateravontuur, levenslessen, scènes vol seks en vol falen.
Terwijl wij dit schrijven en jij dit leest, zal Ten Oorlog III hopelijk donkerder, rauwer en overtuigender zijn. Van veulen uitgegroeid tot een paard dat, doodop van het strijden – en het spelen -, op zijn rug de last van een leven vol ellende torst en doolt tot alles lichter wordt. Met een machtig eindbeeld – waarin alle acteurs samen dat paard verbeelden – dat een prachtige knipoog is naar Richards schreeuw net voor hij vermoord wordt: A horse, a horse! I’d give my kingdom for a horse!.
Camping Sunset bezorgde zichzelf én het publiek een epische zomer vol theateravontuur, levenslessen, scènes vol seks en, soms ook, vol falen.
Ten Oorlog III is nog tot 9 september te zien tijdens Het Theaterfestival als aparte voorstelling en reist vanaf dan tot 26 september als deel van de marathon door Vlaanderen. Alle info: campingsunset.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
