Stand-up comedian Henk Rijckaert zet zichzelf in de markt als influencer met beige tanden

Henk Rijckaert is een influencer in hart en nieren maar wél eentje zonder ‘akelig witte tanden’ en met in humor gemarineerd gezond verstand. Dat bewijst hij in zijn nieuwe show Influencer.

‘Ooooo, hoe geestig is dit!!!’ Rijckaert lacht zijn beige tanden bloot wanneer hij twee jaar na de dernière van Maker eindelijk terug het podium van de NTGent-schouwburg mag op spurten om er de première van Influencer te spelen. Hij oogst meteen een ‘wow’ omdat het flesje water dat hij nonchalant naar de rode barkruk gooit netjes rechtstaand op het zitvlak van het stoeltje terecht. Knap! Of zou de klusser de stand-up comedian een handje geholpen hebben?

Rijckaert is een geboren doe-het-zelver. De vorige show, Maker, was hem op het lijf geschreven. Maar Influencer is dat eveneens. Want wat en hoe hij iets maakt – van ingebouwde wandkasten tot buitenbankjes of GSM-opladers -, deelt hij gretig op sociale media. Wie kriebelende DIY-handen heeft, vindt op zijn YouTube-kanaal een schat aan DIY-video’s.

Die sociale media worden gedomineerd door influencers ‘met akelig witte tanden’, aldus Rijckaert, én met aan elke vinger een vet sponsorcontract. Zo ver staat influencer Rijckaert nog niet. Daar tracht hij tijdens Influencer verandering in te brengen.

Hij doet dat vanop een podium dat is opgesmukt met enkele beeldschermen waarop nogal nutteloze kleurprojecties en abstracte tekeningen – kleine illustraties bij wat Rijckaert vertelt – verschijnen. Verder staat er een te eenzame gitaar. ‘Te’ eenzaam? Ja. Rijckaert gebruikt het instrument een keertje: voor een heerlijke hilarische én messcherpe ‘meezinger’. Het ritme van het lied nodigt uit tot meezingen, tot je beseft wat je aan het meezingen bent… Het is Rijckaerts zalige manier om onder meer Niels Destadsbaders Skwon Meiske – met daarin de onwaarschijnlijke frase ‘Zè’s moar zestien joar…‘ met de grond gelijk te maken. Tot zover, helaas, de rol van de gitaar.

Rijckaert serveert voorts een anderhalf uur durende moppenparade waarin hij met zwier onderschrijft wat de Nederlandse stand-upcomedian Raoul Heertje onlangs vertelde in de krant Trouw: ‘Comedy gaat niet om grappen maken’. Heertje stelt dat de beste moppen uit de grootste emoties – van woede tot verdriet – voortvloeien. Dat is exact wat Rijckaert doet. Zijn verbolgenheid over de megawinsten en de misleidende natuurreclames van de flessenwaterfabrikanten, zijn gemengde gevoelens bij de oorwurmcapaciteiten van reclameslogans, zijn stomme verbazing over de vreemde foto’s – ‘Een dode duif! Een halfnaakte kont van een treinpassagier!’ – die we elkaar doorsturen sinds de smartphone een extra ledemaat geworden is,… Hij stouwt het in snelle, slimme grappen. En, soms, in een stekende opmerking zoals ‘We kijken naar geweld op het scherm omdat we teleurgesteld zijn over geweld in ’t echt’. Zulke opmerkingen verraden dat maatschappijkritische denkingen de basis van zijn grappen vormen.

Deze ‘influencer van de gênante dingen’ met grijze schimmelbaard, oprukkend voorhoofd, een beestig beige gebit en een zalig efficiënt ochtendritueel met kattenvoer, WC-papier en koffie – meer verklappen is zonde – charmeert door het enthousiasme waarmee hij de ene mop na de andere de zaal in mikt. Hij maakt van de interactie met enkele toeschouwers een fantastische flirt met de belediging. Maar de prmière leerde dat er nog enkele slobberscènes aangepakt moeten worden. De scène waarin hij met een heel geestige DIY-machine trends lanceert, ging op de première nogal de mist in. En de show heeft nu de structuur van een estafette terwijl er potentieel is om er een explosieve kogelstoot van te maken door alle grappen en scènes nog meer tot een verhaal – of queeste naar een sponsor, bijvoorbeeld – te verweven.

Maar! Rijckaert pompt per mop een portie opgewektheid, gezonde relativering en mildheid in de blik waarmee je naar jezelf en de wereld kijkt. Dat is een zeer welgekomen weldaad waar de ‘influencers met akelig witte tanden’ uiterst zelden in slagen.