SKaGeN gaat de mist in met ‘Uw Rijk Kome’

Het overkomt de beste en de meest integere theatermakers: een ramp van een stuk afleveren. Uw Rijk Kome is er zo eentje…

De scène oogt veelbelovend. Een kamertje met donkerpaarse wanden – het paars dat ook in kazuifels opduikt – belooft een religieus getint stuk, met lekker vette knipoog. In de kamer staan een tafel en twee stoelen, een ligzetel en in de achterwand er is ook een vreemdsoortig raampje met luikje. Kortom, een decor waarin het goed spelen is. Helaas. Uw Rijk Kome is een goedbedoelde poging van SKaGeN om een steentje aan de actualiteit en het conflict tussen verschillende godsdiensten bij te dragen maar ergens zijn de twee spelers de pedalen verloren…

We begrijpen echt niet wat Valentijn Dhaenens – een van onze beste acteurs, overigens – en Mathijs F. Scheepers – een van de meest veelzijdige acteurs van zijn generatie – overkomen is tijdens het repeteren van dit stuk. Het uitgangspunt is slim, actueel en spannend: Scheepers speelt een kardinaal, Dhaenens een filosoof. De heren – beide personages zijn ware karikaturen en worden dan ook vertolkt met behulp van valse buiken en te grote schoenen – nemen deel aan een soort computergestuurd bezinningsgesprek. De zwoele computerstem (een guitige Evelien Bosmans) loodst de heren doorheen het gesprek. Dat klinkt toch veelbelovend?

Het resultaat slaat een nuchter denkend mens met verstomming. De foute grappen – enfin, meningen die de twee bediscussiëren met elkaar – over seksualiteit, religie en wereldvisies vliegen over en weer doorheen het foute decor tussen de twee compleet fout uitgedoste personages. Er wordt ook heerlijk gevreeën met een watermeloen en het nep bloed vloeit intussen almaar rijkelijker. Kortom, alles is lekker fout. Maar… het is allemaal net niet fout genoeg om hilarisch fout te zijn, of om ondanks de foute vorm toch inhoudelijk steek te houden. Deze foutheid is écht fout want zinloos. Ergens tijdens het repetitieproces zijn de twee spelers het spoor bijster geraakt.

Uw Rijk Kome is niets meer dan verspilling van acteurstalent, van decor, van techniek, van tijd. Neen, niet van geld. Theatermakers moeten durven proberen en experimenteren. Scheepers en Dhaenens hebben het erop gewaagd maar (dit keer) verloren. Shit happens. Het is een jammerlijk mislukte poging om relevant toneel op een volstrekt eigenzinnige en niet te voorspellen manier te brengen. Iets om snel te vergeten.