Voorstelling - Chaïm
Regisseur - Hanna Mampuys en Toon Van Gramberen
Gezelschap - There There Company
Locatie - /
Cast - Maria Madeira, Fran Van Lysebettens, Robine Lerouge / Ran Couvreur
Circuskunstenaars Toon Van Gramberen en Hannah Mampuys – samen vormen ze het circuscollectief There There Company – willen ‘de adem’ eren in ‘Chaïm’. Daar slagen ze vooral in als het zuchten speels wordt.
HOE MINDER PERFECT, HOE BETER
Terwijl sopraan Fran Van Lysebettens tot aria’s vertimmerde gedichten zingt, klautert de piepjonge acrobate Ran Couvreur als een ondeugend aapje op Van Lysebettens schouders, hoofd, rug en bedekt Van Lysebettens ogen of mond. Die speelse worstelscène is een van de mooiste omdat de bewegingstaal – eindelijk – wat verrassender is dan sierlijk, op het ritme van de adem, over de aardegrond glijden, schrijden of springen. Hoe minder de performers met de perfectie en de voorspelbaarheid flirten, hoe sterker Chaïm – Hebreeuws voor ‘leven’ – wordt.
Op de scène van Chaïm staat een glazen serre vol planten. De binnenwanden zijn vochtbeslagen door het ademen van de planten. De voorstelling begint in de serre. Een camera glijdt langs de planten. De beelden zijn te zien op een projectiescherm dat de achterwand van de scène vormt. Het meisje bedient, de camera, sopraan Fran Van Lysebettens zingt en acrobate Maria Madeira buitelt elegant over de scène. Zij ademen en bewegen op het ritme van de ademende planten. Zo lijkt het. Helaas zit er weinig variatie in de danswoordenschat tijdens dit deel van de voorstelling. Ook de soms iets te houterige gefilmde camerabeelden van de pompende middenriffen van Madeira en Van Lysebettens zijn weinig verrassend. De beeldtaal van Chaïm is aanvankelijk poëtisch maar wat voorspelbaar en weinigzeggend.
Poëtisch maar wat voorspelbaar en weinigzeggend
Pas wanneer de sopraan en vooral het meisje hun duivels ontbinden, komt er schwung in de voorstelling. Eindelijk wordt speelsheid en ontregeling de maatstaf. Die scène waarin het meisje de sopraan ‘beklimt’ is daar een fantastisch voorbeeld van. Evenals de scène waarin er almaar sneller gezucht wordt of de scène waarin het meisje vrijelijk over de scène mag stuiteren.
EEN STEM ALS EEN TRAMPOLINE
Te lang staat of zit het meisje er ‘werkloos’ bij. Jammer. Datzelfde geldt ook voor de sopraan die te lang weinig meer doet dan (geweldig straf) zingen en wat rond de acrobate wandelen. Pas wanneer onzekerheid en vuur in haar ogen flakkert omdat ze moet zingen én het meisje moet rondzwieren, beklijft ze. Dat geldt ook voor de scène waarin haar sterke stem als een soort onzichtbare trampoline voor de twee andere performers fungeert en ze de op- en neerwaartse bewegingen lijkt te sturen met haar bijzonder veerkrachtige stem.
Helaas oogt Chaïm nog te vaak als een cluster van interessante improvisatie-oefening vertrekkende vanuit de ademhaling. De scènes zijn nog niet voldoende gebald en in elkaar verankerd, de acrobatie plus dans verstrengelen zich tot weinig verrassende en evoluerende bewegingen en er wordt zuinig omgesprongen met de ongetemde energie en met speelsheid. Het uitgangspunt is prachtig – adem doet leven, samen ademen ís samen leven op de meest eenvoudige en tedere manier – en verschillende momenten zijn ook prachtig poëtisch. Maar het repetitieve, rustig ademritme als leidraad nemen, zorgt aanvankelijk voor een te kabbelende voorstelling. Pas als dat ademen onregelmatig wordt en het spelen verrassend, kijk je ademloos toe.
Chaïm van There There Company reist nog tot 8 april 2023 door Vlaanderen en Nederland. Alle info: theretherecompany.com
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier