Folks & Fools: het theatrale equivalent van een kattenfilmpje

Maxim Storms en Lobke Leirens vertegenwoordigen met hun tweetjes de meest succesvolle tak van de Vlaamse mimewereld. Folks & Fools bewijst dat ze dat waanzinnig én goed doen.

Stel je voor: een kale, donkere black box waarin twee verdwaalde gamefiguurtjes belanden. Een mannetje en een vrouwtje. Ze houden van glitters, van nopjes en van roze. Dat blijkt uit hun middeleeuws aandoende doch flodderige ridderkostuumpjes waarin ze ter plaatse een marathon – of is het een kruistocht? – lopen. Voilà, dat is het openingsbeeld van Folks & Fools, de verse worp van het prettig gestoorde duo Lobke Leirens en Maxim Storms.

In hun kostuumpjes – bestaande uit een glitterhoofddoekje, een nopjesrokje, nopjesshirtje en nopjesleggingplus pantoffeltjes op roze poetslapjes – slenteren, dansen, wandelen, hardlopen ze. Ter plaatse. Ze helpen elkaar ook over allerlei eindmeten (dankzij een groene lasterstraal op de grond) en ze verliezen zich in een heroïsche imitatie van een van de mooiste taferelen uit de Olympische Spelen 2021 waarin de Nederlandse marathonloper Abdi Nageeye zijn Belgische loopmaatje Bashir Abdi mee naar het podium sleurt.

Leirens en Storms weten – gelukkig – wat ritme is. Net voor de radeloosheid bij het publiek toeslaat, floept er een liefkozend handje van de een naar de ander. Aha! Er blijkt veel meer aan de hand. De gamefiguurtjes ontwaren ook een vreemdsoortig voorwerp op de grond én op elkaars hoofd. De dingen op elkaars hoofd leiden tot een geestige en (wan)smakelijke vanillepuddingveldslag waar Jheronimus Bosch jaloers op zou zijn.

Al stoeiend en poetsend werken de twee gamefiguurtjes zich toe naar het einde van hun ‘middeleeuws game’. Ze dringen een prachtige lasermuur door en laten het publiek achter…

Van de scène die daarna volgt, hadden we dolgraag beelden gedeeld maar de makers houden die prachtbeelden het liefst als verrassing voor het publiek. Dat snappen we. Die scène is het in rozige glansdoeken en papier-maché verpakte bewijs dat Storms en Leirens hun dolle verbeelding niet zijn kwijtgespeeld tijdens de pandemie. Om de kijkpret niet te bederven, verklappen we enkel dat die laatste scènes het equivalent zijn van kattenfilmpjes: volstrekt overbodig maar in alle koddigheid heerlijk vermakelijk.

Dat is Folks en Fools na een ietwat verraderlijk en iets te lange eerste helft: in alle koddigheid heerlijk vermakelijk. Het duo houdt zich ver van (ver)oordelen maar vertaalt de wereld van gamen en YouTube naar een knotsgek theatraal equivalent dat onderhoudend is maar ook toont hoe bizar onze voorliefde voor het banale is.