Dwalen langs te korte ontmoetingen in ‘Het Labyrint van Dr. Adams’

© ATV
Els Van Steenberghe
Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

Dezer dagen wordt het Sint-Jansplein gedomineerd door een indrukwekkende, van palletten gemaakte nederzetting: ‘Het Labyrint van Dr. Adams’. In dat labyrint houden zich eigenaardige artsen op die er alles aan doen om uw geluk te vergroten.

The Play = Het Labyrint van Dr. Adams

Gezelschap = Madam Fortuna en Time Circus

In een zin = Een nobele, stadsverbeterende voorstelling met groeipotentieel.

Hoogtepunt = Vanessa Broes geeft elke toeschouwer een welgemeende glimlach of oprecht compliment terwijl het publiek omheen haar kleine podiumpje staat waar ze zich in ‘zomerjurktopvorm’ springt.

Quote = ‘Wat zien jullie er allemaal goed uit!’

Meer info: www.madamfortuna.be

VERSTAAT U MIJ?’, schreeuwt een van de labyrintmedewerkers boven het geraas van een vuilniswagen uit. We verstaan de dame amper. Dus besluit ze even te wachten. Intussen vertelt ze dat we, net zoals in het echte leven, geen gids zullen mee krijgen door het labyrint. Daar zijn niet zozeer filosofische maar pragmatische redenen voor: ‘Onze gidsen gaven er de brui aan na de bezuinigingsoperatie van Minister van Cultuur Sven Gatz’, klinkt het half grappend.

Die humor tiert welig in dit labyrint van Dr. Adams. Die dokter is piepjong en neemt op een stoeltje van volle limonadeflessen notities van het groepje toeschouwers – even kleurrijk als de stadswijk waarin het labyrint ligt – dat zich per halfuur in het uit palletten opgebouwde labyrint aanmeldt. Doel van de labyrinttocht is ervoor te zorgen dat de mensen het pand iets gelukkiger verlaten. Geen simpele opdracht.

De tocht begint met het (proberen) aanhoren van de ‘Raad der wijzen’. De levenservaren raadsleden laten in een documentairefilmpje hun licht schijnen over Abraham Maslows piramide die bestaat uit de voorwaarden om gelukkig te worden. Vijf medewerkers van dokter Adams ‘behandelen’ tijdens de tocht die vijf voorwaarden (voeding, veiligheid, sociaal contact, waardering en zelfontplooiing) op een soms deugddoend relativerende en soms puur ontroerende manier. De bezoekjes aan die ‘dokters’ zijn vermakelijk, op een grappige manier opbeurend maar véél te krap. Vitalski foetert ontwapenend hilarische op de ‘gezonde voedingspolitie’, Jef Tips zoekt in bloederige schort naar het eeuwige leven, Idy Mbengue bewijst hoe we de enige diersoort te wereld zijn die zo intens met elkaar communiceren, Vanessa Broes ontroert met een performance waarin ze elke toeschouwer oprecht complimenteert of minstens een gulle glimlach schenkt en ook Jo Jochems raakt wanneer hij als de zonderlinge dokter Jochems pleit voor ongegeneerd jezelf zijn en een serenade afsteekt voor de vrouw van zijn dromen in een woonkamertje dat naar bloemengeur-uit-een-spuitbus ruikt, heerlijk vindt hij dat.

Je komt met een glimlach buiten, omdat je samenhorigheid voelde die niets te maken heeft met ‘samen winnen’ of ‘samen tegen de anderen’ maar alles met samen zoeken naar klein geluk.

De ontmoetingen zijn intiem, oprecht, hartverwarmend mooi gespeeld maar zo zo kort. Regisseur Luk Nys lijkt op het spel te beknibbelen om aan het begin van de wandeling toch maar de videofilm te kunnen tonen. Dat is nobel maar artistiek dient het de voorstelling amper. Bovendien laat de video zich wellicht beter bekijken door individele toeschouwers dan door een hele groep. De kracht van deze voorstelling is niet de piramidetheorie achter het idee maar het samen met de andere toeschouwers dolen door dat met bloemen en lampjes opgefleurde labyrint én doktersbezoek na doktersbezoek ervaren hoe het groepsgevoel groeit.

Al dolend door de gangetjes, word je van bovenuit en langs de zijkanten bespied door andere toeschouwers, passanten of de dokters zelf (die voortdurend allerlei bevelen of vragen naar elkaar roepen). Kom je gelukkiger buiten? Je wandelt in elk geval met een glimlach buiten, omdat je samenhorigheid voelde die niets te maken heeft met ‘samen winnen’ of ‘samen tegen de anderen’ maar alles met samen zoeken naar klein geluk. Op die manier balt de sociaal-artistieke organisatie Madam Fortuna haar nobele, stadsverbeterende missie tot een voorstelling die nog veel groeipotentieel heeft. De afgelopen maanden zette de ploeg voluit in op het samen construeren van het labyrint en nadenken over hoe gelukkig te zijn. Het Labyrint van Dokter Adams is het logische eindresultaat van dat proces. Op menselijk en sociaal vlak hartverwarmend geslaagd, op artistiek vlak nog volop in de groei.

Els Van Steenberghe

Smaakmaker:

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

EN

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content