Abattoir Fermé had zin in een rauw rouwfeestje en Stef Lernous, het artistieke opperhoofd van dit Mechelse theatercollectief, vond dat Shakespeares Hamlet na vijfhonderd jaar aan een stevige upgrade toe was. Et voilà, de ferme basis voor de rokerigste Hamlet ooit was gelegd.
The Play = Hamlet
Gezelschap = Abattoir Fermé
In een zin = Een rauw rouwfeest met een uitmuntende spelerscast die nog niet in elke scène dezelfde spelintensiteit vindt.
Hoogtepunt = Dé klassieker in elke Hamlet-opvoering: de monoloog van Hamlet. Stefaan Degand wordt omringd door zijn medespelers. Hij stemt zijn spreekritme af op het kloppen van zijn hart. Op dat ritme zetten alle spelers telkens een voetje vooruit en weer achteruit. Lernous kwakt er een geweldige saus van felrood en goudgeel licht over. Ineens tuur je niet alleen door de rook maar ook door enkele tranen naar het podium.
Quote = ‘Doen ik het of doen ik het niet? / Wat denkt ge? / Is ’t beter voor de kop om het pijnlijk gezever van het noodlot te verdragen? / Of neem ik het op tegen de zee van ellende / om er uiteindelijk een eind aan te maken? / Sterven. / Slapen. / Niks nie meer door sloppeke te doen. / Een streep te trekken onder hartezeer en miserie. / Afronden is wat ik wil.’
Meer info: www.abattoirferme.be
Net na de voorstelling ruik je zoals een zestienjarige ruikt die anno 1995 uit een fuifzaal strompelt: wak van den drank en dampend van de sigarettenrook. Stef Lernous situeert ‘zijn’ Hamlet dan ook in een oer-Vlaams café waar ze hun middelvinger opsteken naar om het even welk decreet.
Stef Lernous situeert ‘zijn’ Hamlet in een oer-Vlaams café waar ze hun middelvinger opsteken naar om het even welk decreet.
De houten toog staat vol lege drankflessen. De loungetafel is de bestofte, nachtzwarte doodskist van Hamlets vader, rustend op een paar stokoude kratten met flessen. De vinylvloer lijkt vooroorlogs, zo dik ligt het aangekoekte vuil erop.
In het uiterste hoekje van dat café zit Hamlet, de Deense prins bekomt er van de dood van zijn vader én het huwelijk van zijn moeder met zijn oom (die zijn vader vermoordde)… Hamlet wordt vertolkt door Stefaan Degand. De man blijkt in bloedvorm.
Nadat het zaallicht is gedoofd, doorbreekt Degand de donkerte met een oplichtende sigaret. Hij zet de jukebox aan en gaat aan dat ene cafétafeltje zitten. Op dat tafeltje: een asbak die zo vol is dat je de asbak amper ziet, een thermoskan koffie en enkele stapels kopjes.
‘En nu?’ Dat moet ook regisseur Lernous gedacht hebben. Hoe begin je deze Hamlet, met deze hoofdrolspeler? Het perfecte antwoord blijkt: het publiek te overdonderen met een italienneke, acteursjargon voor een opwarming. De acteurs razen door het stuk, ze mompelen hun tekst en nemen gauw alle posities in die ze tijdens het stuk moeten innemen.
Dat levert een geweldig feestje op, in een decor dat onder het talkpoeder en het nepbloed komt te zitten. Je oren tuiten en de goesting om in alle rust te luisteren en te kijken groeit per decibel.
Degand speelt sec en straf. Hij zegt, spuugt, fluistert en rapt de ijzersterke tekst, waarin Lernous Shakespeares tekst tot de rauwe essentie afschraapte Degand wordt geflankeerd door Chiel van Berkel (oom Claudius), Kirsten Pieters (Hamlets moeder Gertrude), Hanne Timmermans (Hamlets liefde Ophelia) en Tine Van den Wyngaert die Degand als Hamlets beste vriend Horatio van echt geweldig geestig, rakend tegenspel voorziet.
Een van de meest aangrijpende én hilarische scènes is de ‘karaokescène’. Meat Loafs rasperige stem schuurt de binnenkant van de geluidsboxen, de acteurs boenen de vloer door erop te ‘moonwalken (al dan niet met hun broek op hun schoenen). Intussen regent het koffiekoeken, bierviltjes en chips. Hamlet bekijkt, vanachter zijn tafeltje, de fuivende bende. De eenzaamheid die dan van hem afstraalt, is verpletterend.
De intensiteit van die scène is nog niet in alle scènes aanwezig. Dat groeit wellicht, tijdens de tournee. Dat sluit niet uit dat deze Hamlet een met verve gespeelde, bitterzoete versie van die vijfhonderd jaar oude kaskraker is. Je verlaat het pand al stinkend naar de rook en met beelden op het netvlies die je doen grijnzen en grienen. De typische beelden na een fuif te midden vrienden en vijanden, qua.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
