‘Zonder gedoe eender welke account direct kunnen stopzetten. Werk daar eens aan, privacy people’

Paul Baeten, schrijver van onder meer Wanderland, Straus Park, de nieuwe novelle Een smerig dier en de tv-reeks Over water, duikt elke week in de populaire cultuur.

Het is hoog tijd dat het internet ons eens met rust laat.

Ja, ik koop graag een set van 25 stoffen mondmaskers op Amazon.

Ja, ik bestel al eens eten op Deliveroo.

Ja, ik ben al eens een weekend weggeweest naar een Airbnb.

Ja, ik heb abonnementen op een paar kranten en op Netflix, zowel de Vlaamse als de Gewone.

Ja, ik koop al eens een paar Nikes, een roeispaan of een zweetband in de volle overtuiging mijn goddelijke lichaam te laten herrijzen uit de assen van covid en ander excuses.

Maar nee, ik hoef daarvoor niet voor de rest van mijn leven achtervolgd te worden met mails, herinneringen, tips, updates in de voorwaarden, promoties, smeekbedes voor recensies.

Ik koop om de zoveel jaar een auto, wat veel geld kost maar na de transactie word je gerust gelaten. Waarom kleeft de aanschaf van een iPhone-kabeltje uit 2017 dan nog steeds aan mij?

Ik ben al vaak in hotels op vakantie geweest, geen van die hoteliers staat dagelijks aan mijn deur om een quotering op vijf sterren te eisen.

Ook ga ik bijna dagelijks om vers eten naar een of andere winkel. Nog nooit heb ik aan de ingang plaats moeten nemen aan een bureautje om voor ik een bussel prei en een fles bruiswater kan kopen al mijn contactgegevens, mijn verjaardag en de naam van mijn laatste huisdier in te vullen.

Internet: back off, bitch.

Trouwens, dat is nog maar de kleinste ergernis. Hoezo, Paul, komt er nog een ergernis? Jaha! En die is nog groter!? Je gaat het direct zien: ja!

Want als je er dan echt genoeg van hebt, en je zegt: nu heb ik er verdomme genoeg van, dan is het zo goed als onmogelijk om ervan af te raken. Ja, ‘unsubscribe’, het zal wel. Niet als elke provinciale gazet je via 28 verschillende accounts bestookt om je een set barbecuewanten te verpatsen omdat je eens een artikel hebt gelezen over overstromingen in Australië.

Ik wil geen barbecuewanten, De Morgen, ik wil gelukkig zijn!

En als ik er al wilde, dan kocht ik er wel zelf, maar dan begint het natuurlijk weer:

– Je betaling is gelukt!

– We werken aan je bestelling!

– Het komt eraan!

– Klaar? Het komt er echt aan!

– We zijn hier!

– We waren er net, heb je ons gezien?

– Amai, weet je nog, daarnet, toen we er waren? Dat was nogal eens iets, hè.

– Zeg, wil je nog eens hetzelfde kopen voor geen enkele aanwijsbare reden?

– Even iets anders: vond je dat goed, dat we gratis iets tot aan je voordeur brachten dat je zelf had gekozen en betaald? Laat het ons weten!

– Nu je barbecuewanten hebt: klik hier om ons aanbod in barbecues te zien.

En als je er finaal mee wilt kappen, dan kun je elke account natuurlijk gewoon deleten. Behalve: dat kun je natuurlijk niet. Uitloggen, ja. Deleten? Ha. Ha. Ha. Ik wil één knop, één klik, om duidelijk en zonder gedoe eender welke account onmiddellijk stop te zetten. Werk daar eens aan, privacy people of the EU. Maar stuur me geen 100 mails om te bevestigen dat het geregeld is.