SSX: lawinegevaar

Tegen een rotvaart snowboarden over levensgevaarlijke gletsjers en onmenselijk steile bergwanden is met de nieuwe ‘SSX’ een koud kunstje.

Achtergrond Toen de SSX-reeks in 2000 samen met de PlayStation 2 uit de startblokken schoot, reageerden zowel publiek als critici dolenthousiast. De combinatie van de aan arcade racegames verwante supersonische snelheid en de zwaartekracht tartende sprongen waarmee de speler hellingen afstoof, zorgde voor een instant adrenalinekick. Na het derde deel verloor de serie met SSX: On Tour (2005) wat van haar glans, om uiteindelijk op de Wii met SSX: Blur (2007) in mineur te stranden. De nieuwe SSX heeft dus heel wat te bewijzen.

Vertrouwd weerziensHet strijden naar medailles en cash is opnieuw een vast gegeven. Het spel wisselt af tussen sneeuwraces en trick events, waar punten gescoord worden door maffe acrobatische toeren in de lucht uit te halen. Naarmate de game vordert, komen er extra speelbare personages bij.

Break a leg Aan spectaculaire momenten geen gebrek: met een snowboard uit een helikopter springen, in een wingsuit gapende kloven overbruggen, koeltorens van een kerncentrale als springschans gebruiken of wegvluchten voor lawines: alles kan binnen de realiteit van het spel. Wie met zijn gezicht in de diepsneeuw of een ravijn dreigt te kwakken, zal het op prijs stellen dat de tijd eventjes teruggedraaid kan worden, al kost dat wel strafpunten.

Verdict SSX knipoogt met zijn vele freestyle-mogelijkheden, door de speler geïmproviseerde ingekorte routes en lenige luchtkunstjes naar zijn eigen voorganger, SSX: Tricky (2001). Toch mist de game eenzelfde naïeve charme en speelsheid, al werd er dan qua graphics en physics heel wat vooruitgang geboekt. Plus: bij de trucjeswedstrijden lijkt het soms alsof de speler ongewild in een flipperkast verzeild is geraakt.

Dimitri Dewever