Honoré d’O: ‘Mijn bedrijf is een passioneel lab’

Honoré d’O is een van onze belangrijkste installatie- en videokunstenaars. Een inzicht over zijn werk en zijn leven.

Honoré d’O (50) is een van onze belangrijkste installatie- en videokunstenaars die in binnen- en buitenland actief is. Hij geniet ook van een internationale faam. Nu loopt er onder de titel ‘If language substitutes the title’ een boeiende tentoonstelling van zijn werk in het Gentse Casa Argentaurum. Een inzicht in zijn werk en leven.

Op de academie in Zottegem had ik een fantastische leraar, Germain Mangeleer. Elke zaterdagnamiddag trokken we het landschap in. We moesten niet tekenen wat er stond, maar wat we zagen. Zo ging er een wereld voor me open.

Ik studeerde architectuur, maar heb nooit een huis willen bouwen. Aan het einde van mijn studie was ik al aan het afdwalen, ik wist dat ik de achterkant van de dingen wilde zien.

Ik ben niet assertief en mijn state of mind is een soort afwezigheid. Ik heb ook niet zoveel sociale contacten. Ik tast graag grenzen af en denk veel na over wat nu de werkelijkheid is, want daar gaat kunst ook over.

Om te overleven heb je weinig nodig, ik heb ook geen familie. Maar mocht ik niet elke dag een kunstwerk maken of aan iets werken, dán zou ik niet kunnen overleven. Ik heb ook nooit les willen geven of iets anders doen.

Ambitie en zo zijn niet aan mij besteed. Misschien ben ik niet vlug genoeg om mijn plaats in de maatschappij te veroveren. Mensen kunnen moeilijk begrijpen waarom je geen businessman bent.

Van sommige dingen lig ik wakker, zoals onrecht. Waarom kan alles gewoon niet beter gaan? Zonder al die pijn. Wat is beschaving immers? Ik ben kunstenaar geworden omdat ik daardoor veel tijd heb om na te denken.

Het toeval is een cadeau, ik kan er niet genoeg van krijgen. Het speelt zich af op de grens die je niet kunt controleren. Als we onze aandacht voor het toeval oefenen, dan wordt dat een blijvende bron van inspiratie.

Ik heb leren pianospelen, maar heb geen talent. Ik hou van muziek, het prikkelt me meer dan andere media. Ik hou van de derde beweging in de zevende van Beethoven of de vespers van Sjostakovitsj en heb een grote voorliefde voor volksmuziek. Maar ik kan een maand lang naar dezelfde cd luisteren.

Ik lees nu meer filosofie dan vroeger. Ik vind daar meer in terug van mijn werk dan in de beeldende kunst. Momenteel lees ik Peter Sloterdijk die zo boeiend redeneert over de ruimte.

Mijn schoonste reizen spelen zich af in mijn atelier, waar ik met een paar vondsten de poëtische redenering in mijn werk voortzet. Ik reis ook voor het werk. Na de inspanning van de opbouw van een installatie, neem ik een paar dagen vrij om een stukje Zuid-Afrika of een uithoek van Japan te ontdekken. Zonder ballast onderweg zijn is een luxe.

De stad is een soort natuur. Beiden trekken me aan, maar het platteland zegt me weinig, tenzij het heuvelachtig is. Een dorp kan onvoorstelbaar aantrekkelijk zijn, maar ik zou er niet in kunnen overleven. In de stad pluk ik communicatieve ervaringen, in het bos paddenstoelen, geluiden en sporen.

Ik heb geen bedrijf dat kant-en-klare producten aflevert. Het speelt niet in op de wetten van vraag en aanbod, het is een passioneel lab dat de werkzaamheid van de kunst onderzoekt.

Geld is horror! Het spiritueel kapitaal is nu globaal in handen van de markt. Kunst is business numero uno. Het wordt een voorbeeld voor andere kapitalistische krachten.

Piet Swimberghe


De tentoonstelling van Honoré d’O loopt tot februari 2012 bij Casa Argentaurum in Gent.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content