De Eisdense Tuinwijk viert haar honderjarig bestaan met foto’s uit de oude doos. Te bewonderen op elf locaties.
Honderden oude foto’s op elf locaties die er toe doen in de Eisdense Tuinwijk. Dat is het concept van ‘de Cité zwart op wit in witzwart’, een fototentoonstelling van Tuinwijk100 doorheen de honderdjarige Tuinwijk.
Op 16 juni 1911 kwamen op de Casinostraat de eerste mensen wonen in een toen fonkelnieuwe woonwijk die de mijndirectie liet bouwen voor de mijnwerkers. Die mijlpaal is dit jaar aanleiding voor de viering van het honderdjarig bestaan van de Eisdense Tuinwijk. Daarom werd de vzw Tuinwijk100 opgericht met een twintig leden tellende stuurgroep die een groot aantal evenementen op het getouw zet en ook tal van initiatieven onderneemt om de Tuinwijk op te waarderen. Dit gaat van feesten en concerten tot gegidste rondleidingen of de publicatie van een luxueus fotoboek.
“Het succes van dit fotoboek toont aan dat de mensen geïnteresseerd zijn in hun verleden”, stelt Jos Hermans van Tuinwijk100 vast. “Met de organisatie van deze fototentoonstelling spelen we daar ook op in. Dat doen we in samenwerking met de erfgoedcel Mijn-Erfgoed. Het bijzondere is dat we kiezen voor doorgaans kleinschalige opstellingen, en dit op elf plaatsen in de Tuinwijk waarvan de meeste voor de mensen op een of andere manier relevant waren of nog zijn. Denk aan de vroegere directeurswoning, aan de academie als oudste overgebleven mijngebouw of aan het vroegere postkantoor, aan de kerk, de moskee of het voormalige klooster. Zo willen we de bezoeker op sommige plekken brengen waar hij zelden of nooit komt. Want dat is behalve de tentoonstelling zelf, de tweede opzet. Want de Eisdense Tuinwijk onderscheidt zich van andere door de vele gebouwen die nog publiek toegankelijk zijn. Nu loodsen we de bezoeker ernaartoe. Op andere locaties draait het uitsluitend rond de foto’s. De uitstalramen van de vroegere Gifiwinkel op de Pauwengraaf zijn daarvan een voorbeeld.”
Wandelexpositie
Voor de samenstelling tekenen Paul Sochacki en Jan Kohlbacher. Als curatoren konden ze putten uit het omvangrijke beeldarchief van de Stichting Erfgoed Eisden. “We presenteren enkele honderden oude foto’s en bundelen ze thematisch en meestal gefotografeerd op en rond de locaties waar we exposeren”, legt Paul uit. “De originele foto’s zijn soms kleiner dan een postkaart, een enkele keer zijn ze zo groot als een blad papier. Wij lieten ze allemaal afdrukken op eenzelfde groot formaat, wat dikwijls de herkenbaarheid ten goede komt omdat details beter zichtbaar worden.” (INM)
