Anne Teresa de Keersmaeker danst bij ochtendgloren in Avignon
De nieuwste creatie van de choreografe viert de overgang van de duisternis naar het licht.
Alleen vroege vogels zullen een graantje kunnen meepikken van de dansvoorstellingen – of dansconcerten – die Anne Teresa de Keersmaeker deze zomer op het 65ste festival van Avignon in het Palais des Papes choreografeert. Haar nieuwste creatie, die nog geen naam heeft, viert de overgang van de duisternis naar het licht.
Het stuk wordt gedurende een week geprogrammeerd bij het ochtendgloren. In die hoedanigheid weerspiegelt het de avondwake ‘En Atendant’, waarmee ze vorig jaar elke avond bij zonsondergang in de binnentuin van het voormalige Celestijnenklooster uitpakte. Opnieuw baseert zij zich voor de bewegingen en geluiden op de ‘ars subtilior’, een verfijnde muziekvorm , die in de 14de eeuw aan de pauselijk hoven floreerde ten tijde van het Grote Schisma, toen zowel Rome als Avignon de leiding over de kerk opeiste.
Naast de dansers wordt het speelplateau in deze choreografie ook bevolkt door de zangers van het ensemble Graindelavoix. Tegen de achtergrond van de grauwe paleismuren zullen ze met hun stem geluiden produceren, die het ontwaken ondersteunen. Tijdens de repetities krijgen zowel de dansers als de zangers aanwijzingen van etnomusicoloog en antropoloog Björn Schmelzer.
Serene sfeer
De geluiden hebben doorgaans een instinctief karakter. De stemmen willen voorlopig niet communiceren. Er wordt geen boodschap overgebracht. Het onderscheid tussen dansers en zangers vervaagt. Ze lijken ‘spirituele automaten’, die hun neiging om verder te slapen moeten overwinnen. Voor de vormgeving tekent Ann Veronica Janssens. Ook zij kan via subtiele ingrepen een serene sfeer creëren.
Met haar ochtendproject in Avignon verlegt Anne Teresa De Keersmaker echter geen grenzen. Ook Bartabas nodigde enkele jaren geleden bij het krieken van de dag toeschouwers uit bij het rituele opborstelen van zijn paarden. Het leek alsof de dieren enkel bereid waren om zijn instructies te volgen als ze kosmische muziek hoorden!
Boris CharmatsDe Vlaamse choreografe is al sinds 1992 vertrouwd met het speelplateau in het Palais des Papes. Toen ging daar haar semi-barokke choreografie ‘Mozart Concertaria’s’ in première. Hoewel de Cour d’Honneur het meest begeerde en prestigieuze podium is, weigerde ze er de voorbije decennia op te treden. Voorstellingen komen er immers enkel tot hun recht als ze op de immense ruimte en het monumentale paleis zijn toegesneden.
Teveel overmoedige choreografen en regisseurs moesten met de staart tussen de benen afdruipen. De eerste zonnestralen en de prille vogelgeluiden kunnen, volgens De Keersmaeker en Schmelzer, het intensiefst worden gevoeld in een indrukwekkende omgeving zoals dit historisch beladen paleis.
Na Josef Nadj, Romeo Castellucci en Jan Fabre werd choreograaf Boris Charmats geëngageerd als geassocieerd artiest of medecurator. Hij ontvouwt binnenkort de andere plannen voor deze festivaleditie, die van 6 tot 26 juli in Avignon wordt georganiseerd.
Ludo Dosogne
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier