Peter Verhelst over zalmlederen rokjes: ‘Dat wil je toch rond de heupen van je vrouw zien?’

Bekende boekenvrienden vertellen over dat ene werk dat ze hun nooit mogen afpakken. Voor Peter Verhelst is dat ‘Maarten Van Severen’ (2000) en ‘Work’ (2005) van Maarten Van Severen.

Aan werklust geen gebrek ten huize Verhelst. Zopas werd bekend dat de Vlaamse topdichter het Poëziegeschenk van 2018 mag schrijven, maar de tien bestelde gedichten liggen nu al te blinken op het bureau van zijn redactrice. Ook op stapel: een nieuwe roman, een nieuw jeugdboek en een theatervoorstelling in samenwerking met geluidskunstenaar Pepijn Caudron. Eeuwige inspiratiebron van al die ijver: de beeldende kunsten, en, in dit geval, het oeuvre van meubelmaker Maarten Van Severen.

‘Tegenwoordig zie je zijn iconisch werk overal, tot in kerken, maar ik herinner me levendig wanneer ik zijn Blue Bench voor het eerst zag, een sofa opgetrokken uit blauw schuim. Het was het begin van een obsessie. Sinds die eerste kennismaking achtervolgt zijn werk me – ik heb zelfs van zijn ligstoelen gedroomd – , en ik heb vaak gefrustreerd naar mijn bankrekening gekeken omdat ik me die leather lounge chair niet kon veroorloven. Dus moet ik het stellen met zijn MVS chair en met zijn catalogi, die ondertussen bijna uit elkaar vallen.’

Misschien maar goed ook, want de genotzucht waarmee Verhelst de boeken betast, grenst aan het griezelige – mocht je foto’s kunnen stalken, dan zou Verhelst akelig dicht in de buurt komen. ‘Kijk hier, een rokje van zalmleder, dat wil je toch rond de heupen van je vrouw zien? Of dit bestek, hybrid cutlery, honderd keer gelakt tot het de perfectie heeft bereikt. Van zo’n ambachtsliefde word ik week. Het is ronduit erotiserend hoe die man te werk ging. Vaak wordt hij in het hoekje van het minimalisme gedrumd, maar ik zie vooral zijn talent om te leven en om dingen te maken die alleen maar mooier worden naarmate ze door tijd en gebruik gepatineerd zijn.

Of deze foto van zijn atelier, volgestouwd met boeken en kunstwerken – het lijkt verdacht veel op mijn eigen werkkamer, zij het iets netter. Zijn werkplek straalt een onstelpbare nieuwsgierigheid uit, het is een plek waar geleefd en gedroomd wordt. Het praktische vernuft van Van Severen is indrukwekkend. Zo ontwierp hij samen met Rem Koolhaas een huis voor een bedlegerige man. In plaats van een lift te installeren, pootte hij het bed op een gigantische pyloon die dwars door alle verdiepingen heen reist – geniaal en menslievend.’

Verhelst blijft de pagina’s strelen. ‘Bij elk ontwerp denk ik: dit is voor mij gemaakt, me bijna letterlijk op het lijf geschreven, een gevoel dat ik ook altijd bij de foto’s van Dirk Braeckman krijg. Dat soort kunst doet het leven tintelen. Misschien toch eens kijken of ik ergens zo’n rokje op de kop kan tikken.’