Kenzaburo Oë, Japans Nobelprijswinnaar voor de Literatuur, is overleden. Hij werd 88 jaar. Dat heeft uitgeverij Kodansha maandag laten weten.
Kenzaburo Oë stierf reeds op 3 maart. Zijn begrafenis is al achter de rug.
De schrijver stond in eigen land bekend als progressief en non-conformistisch. In 1994 won hij de Nobelprijs voor Literatuur. Kenzaburo Oë, schept “met poëtische kracht een fantasiewereld waarin leven en mythe verdicht worden tot een schokkend beeld van de huidige menselijke situatie”, luidde de motivatie van de jury.
Hij was na Yasunari Kawabata pas de tweede Japanse auteur die de prestigieuze prijs won.
Kenzaburo Oë werd geboren op 31 januari 1935 in het dorp Ose op het westelijke eiland Shikoku, waar zijn familie al eeuwen woonde.
Het begin van Oë’s leven werd gekenmerkt door de Tweede Wereldoorlog, die uitbrak toen hij nog jong was. Het Japanse militaire onderwijssysteem leerde hem dat keizer Hirohito een soort godheid was die over de Japanse cultuur waakte. In zijn familie werden juist altijd verhalen en mythes verteld die dat tegenspraken.
Nadat Japan de oorlog had verloren, werden de ideeën van het totalitaire systeem vervangen door een democratie. Oë, toch al sterk beïnvloed door de vertellingen van zijn familie, omarmde die principes en trok naar Tokio, om het nieuwe systeem verder te onderzoeken.
Oë studeerde Franse literatuur aan de Universiteit van Tokio en schreef in 1957, nog tijdens zijn studie, zijn eerste boek. Zijn werk uit die tijd gaat over de vernietigende werking van oorlog op het plattelandsleven. In 1958 won hij voor de novelle ‘De vangst’ de Akutagawa-prijs, een belangrijke Japanse literaire onderscheiding.
De geboorte van zijn verstandelijk gehandicapte zoon Hikari in 1964 tekende Oë’s verdere leven en werk. In datzelfde jaar schreef hij hierover ‘Het eigen lot’, waarin hij de aandoening van zijn zoon accepteert en de wens uitspreekt ermee te kunnen leven. In veel van Oë’s boeken daarna zou Hikari een belangrijke rol vervullen.
Dit leren omgaan met een bepaalde levenssituatie bewoog hem tot het schrijven van boeken over slachtoffers van de atoombom op Hiroshima. Ook wijdde hij een boek aan verhalen van nabestaanden van de bloedige strijd op het zuidelijke eiland Okinawa tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Begin jaren 90 schreef Oë een serie boeken in de magisch-realistische familietraditie, waarin hij probeert deze manier van vertellen te vertalen naar de huidige tijd. Oë beschouwde de toekenning Nobelprijs voor de Literatuur als bewijs dat hij erin was geslaagd die familietraditie op een moderne wijze voort te zetten.
