Het absurde einde van bekende schrijvers

© Reuters

Roland Barthes werd domweg aangereden, Molière stortte in op het podium en Tennessee Williams stikte in het dopje van een flesje oogdruppels. Zes portretten van vermaarde schrijvers die bizar aan hun einde kwamen.

Roland Barthes werd domweg aangereden, Molière stortte in op het podium en Tennessee Williams stikte in het dopje van een flesje oogdruppels. Enkele vermaarde schrijvers kwamen wel erg romanesk aan hun einde. Ze werden stuk voor stuk geconfronteerd met de dood in zijn meest merkwaardige gedaante. Zes portretten van grootheden die bizar aan hun einde kwamen.


Pablo Neruda (1904 – 1973) – Werd hij vergiftigd?


De geprezen Chileense auteur Pablo Neruda, onder meer bekend van zijn ‘Veinte poemas de amor y una canción desesperada’, overleed in 1973 aan een hartaanval. Jarenlang werd aangenomen dat de Nobelprijswinnaar door prostaatkanker een natuurlijke dood stierf. Tot dat feit twee jaar geleden werd ontkracht: Neruda’s chauffeur en secretaris, Manuel Araya, beweerde dat de schrijver vermoord werd door het gewelddadige Pinochet-regime.


Op 11 september 1973, exact twaalf dagen voor het overlijden van de schrijver, pleegde generaal Augusto Pinochet een militaire coup. Die bracht het Chileense beleid van de democratische president en persoonlijke vriend van Neruda, Salvador Allende, ten einde. Araya suggereert dat het Pinochet-regime Neruda vergiftigde om te vermijden dat hij de stem van de linkse rebellen zou worden. Door de aantijgingen van Neruda’s secretaris, werden de overblijfselen van de dichter op maandag 8 april opgegraven. ‘La muerte está dentro de los huesos’ (De dood zit in de botten), schreef Neruda in een van zijn gedichten. Een vers dat plots wel heel relevant blijkt te zijn. De resultaten van het botonderzoek worden binnen enkele maanden verwacht.


Percy Bysshe Shelley (1792 – 1822) – Verrast door de storm


“Shelley, the writer of some infidel poetry, has been drowned: now he knows whether there is a God or no.” Dit schreef de conservatieve Londense krant The Courier in de zomer van 1822. Percy Bysshe Shelley was een befaamde Engelse atheïstische dichter. Hij ruilde Engeland, net zoals zijn goede vriend en mededichter Lord Byron, in voor Italië. Het land werd zijn laatste verblijfplaats. Shelley’s dood is veelbesproken en heeft ondertussen haast mythische proporties aangenomen.


De dichter werd geveld op zijn boot, de ‘Don Juan’, tijdens een onverwachte zomerstorm. Uit het wrak van het schip bleek hoe hard de klap geweest moest zijn: het roer werd afgerukt en de twee masten volledig vernield. Wanneer de lichamen van de inzittenden tien dagen later aanspoelden, waren ze volledig onherkenbaar. De identificatie gebeurde aan de hand van hun kledij. Shelley’s lichaam werd, zoals het toen hoorde bij aangespoelde lichamen, gecremeerd op het strand. Er wordt gezegd dat het hart van Shelley niet goed brandde en dat het daarom in het bezit kwam van Shelley’s echtgenote, Mary. Zij liet het later mee begraven in de kist van haar overleden zoon.


Roland Barthes (1915-1980) – Aangereden door een busje


Op 25 februari 1980 reed er een busje van een wasserij door de Rue des Écoles in Parijs. Eveneens op die dag wandelde Roland Barthes – filosoof, semioticus en schrijver van het alom geprezen ‘La Mort De L’auteur’ – na een lunchafspraak naar huis. Hoewel hij volgens getuigen links en rechts keek voor hij de straat overstak, werd hij toch geraakt door het busje. Hij viel daarop bloedend neer op het asfalt. Al betekende dat niet meteen zijn dood. Hij stierf pas een maand later aan zijn verwondingen. Volgens zijn omgeving was hij de wil om te vechten voor het leven verloren. Daar hadden de dood van zijn teergeliefde moeder en de daarop volgende depressies ongetwijfeld iets mee te maken.


Tennessee Williams (1911 – 1983) – Gestikt in het dopje van een flesje oogdruppels


Op 71-jarige leeftijd werd de Amerikaanse schrijver Tennessee Williams door zijn secretaris dood teruggevonden in zijn hotelkamer in Manhattan. De schrijver van ‘A Streetcar Named Desire’ en ‘Cat On a Hot Tin Roof’ leek een natuurlijke dood gestorven te zijn, maar na een autopsie werd er een dopje van een flesje oogdruppels teruggevonden in Tennessee’s strottenhoofd. Na een leven vol drugs, alcohol en ziekte werd deze accidentele dood op verbazing onthaald. Hoe het dopje in Williams’ keel terechtkwam is nog steeds een raadsel.


Molière (1622 – 1673) – Geveld op de scène


De Franse toneelschrijver en acteur Jean-Baptiste Poquelin, beter bekend als Molière, leed aan tuberculose. Het is niet zijn ziekte die hem een plaats in deze lijst oplevert, maar wel de manier waarop hij stierf. Tijdens de uitvoering van een van zijn stukken, waarin Molière traditiegetrouw zelf de hoofdrol vertolkte, kreeg hij een hevige hoestbui en stortte in. Hij stierf enkele uren later. Het stuk heette ironisch genoeg ‘ Le malade imaginaire’ en was een vertelling over een man die voortdurend zijn kwaaltjes overdreef en ziektes verzon.


Mark Twain (1835 – 1910) – Voorspelde zijn eigen dood


Mark Twain stierf geen eigenaardige dood, maar wist zijn sterfdag wel te voorspellen. In 1901 vertelde Twain dat hij geboren werd wanneer Halley’s Comet, een komeet die slechts zichtbaar is op aarde om de 75 of 76 jaar, te aanschouwen was. Hij beweerde ook te zullen sterven wanneer ze opnieuw te zien zou zijn. Hij had gelijk. Precies een dag nadat de komeet tevoorschijn kwam, op 21 april 1910, overleed Twain aan een hartaanval. De auteur van de wereldberoemde Adventures of Huckleberry Finn werd 75 jaar. (CB)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content