Gabriella Giandelli: Interiorae

Onzichtbare konijnen en een vormeloze massa in een triest appartementsgebouw: welkom in Interiorae van de Italiaanse Gabriella Giandelli.

Ooit heeft Oog&Blik een deeltje uitgebracht van Binnenskamers, zoals Interiorae in het Nederlandse heette. De belangstelling was zo rampzalig gering dat de uitgeverij het project direct stopzette. Dat had alles met het ongewone dunne publicatieformaat te maken en niet met de kwaliteit. Deze bevreemdende strip van de Milanese Gabriella Giandelli is nu eindelijk in één boek – in het Engels – verkrijgbaar.

Interiorae biedt een blik in het leven van de bewoners van een saai flatgebouw. Tot het nogal ingrijpende einde gebeurt er niets bijzonders. Een onzichtbaar konijn van menselijke grootte vertelt de lezer over de bewoners: een oude vrouw die wil sterven, een drugsverslaafde, twee kwebbelende bakvissen, een paar dat bezwijkt onder de sleur, een gescheiden en een verliefde vrouw. Nog elders in het gebouw wonen de geesten van een gezin dat samen omkwam in een vliegtuigcrash. Het konijn verbindt de vertelde levens en brengt af en toe verslag uit aan zijn meester, een donkere vormeloze massa die zich in de kelder schuilhoudt. Het is de ziel van het huis, die zich voedt met de dromen van de bewoners.

Zo op het eerste gezicht kan dat lachwekkend of onsamenhangend klinken, maar Giandelli’s eigen mix van stedelijke eenzaamheid, relatiepsychologie, indianengeloof en poëzie vormt een intrigerende persoonlijke wereld. Zoals haar vriend en collega Lorenzo Mattotti in de inleiding al zegt: voor een strip van Giandelli moet je je ingebakken kritische afstand laten varen. Je moet je onderdompelen in haar sympathieke lijnvoering en haar zachte pastel- en potloodkleuren. Haar strips zijn volstrekt uniek door de verregaande empathie met de personages en de spirituele ondertoon. Ze blijven ook ontsnappen aan definitieve interpretaties.

Gert Meesters