Ever say never again

Een naïeve rijkeluisdochter is de inzet van een Vlaamse thrillertrilogie met internationale trekjes.

Zeg nu nog eens dat het jonge stripauteurs aan doorzettingsvermogen ontbreekt. Kristof Spaey kon voor de eerste twee delen van zijn thriller naar een scenario van Marc Legendre bogen op een professionele uitgever en een werkbeurs, maar na die blitzstart liep er een en ander spaak. Door een conflict over de uitblijvende herdruk van de eerste boeken nam Spaey een kloek besluit, en bracht hij de drie delen Misschien / Nooit / Ooit prompt met eigen middelen uit bij de kersverse uitgeverij van de Stripgilde, zeg maar de bond van stripmakers zelf. Daardoor kan elke lezer nu weer van bij het begin ontdekken hoe Laura Dupin, beginnend fotografe en miljonairsdochter, met open ogen in stinkende zaakjes loopt.

Ooit, het spiksplinternieuwe sluitstuk, focust voornamelijk op het perspectief van de raadselachtige politieagent Taw Erris. Niet alleen vallen in dit laatste deel alle puzzelstukjes die in Misschien en Nooit kwistig in het rond werden gegooid keurig op hun plaats, vooral de tekentechnische vooruitgang van Spaey valt op in dit slot. Hij streeft een sober realisme na zoals dat in veel Amerikaanse comics gebruikelijk is, maar is daardoor ook erg kwetsbaar voor foutjes in compositie of verhoudingen. In Ooit laat hij nooit te duidelijk zien dat hij met modellen heeft gewerkt, en heeft hij een evenwicht gevonden tussen kleur en schaduw. Jeugdige overmoed in de paginacomposities nemen we er dan oogluikend bij.

Scenarist Marc Legendre breidt met deze trilogie zijn verhalengamma uit met een nieuw genre, naast jeugdig enthousiasme à la Biebel en Sam of gewild literair werk, zoals het voor de Libris-prijs genomineerde Verder. Misschien / Nooit / Ooit slaagt als pretentiearme thriller, omdat je als lezer door de beperkte perspectieven van de personages even sterk in het ongewisse wordt gelaten als zij zelf. De eindafrekening in Ooit klopt, maar Legendre heeft zoals vaak moeite om maat te houden. Daardoor verzwakt hij zijn nauwgezet voorbereide ontknoping en – erger in onze ogen – lijken de personages soms al te persoonlijkheidsloze pionnen in een uitgezette plot. Maar het is ook niet onze bedoeling om een fles azijn van een goed jaar open te trekken: Misschien / Nooit / Ooit blijft een spannende en verrassende stripthriller.

Gert Meesters